NL •~• Red Velvet •~•Kasper Dolberg

Hoofdstuk 12

Eerst wil ik jullie bedanken. Red Velvet heeft gewoon al 1.2k views! Echt super bedankt daarvoor. Ik heb van meerdere mensen zulke lieve dingen gehoord over hoe leuk ze dit verhaal vinden en het doet me goed om dat te horen! Ik ben super blij dat jullie dit zo'n leuk boek vinden en ik hoop dat jullie de komende hoofdstukken net zo leuk gaan vinden! Nu enjoy dit nieuwe hoofdstukje!

"Mam!" riep Joan al voor de derde keer, maar dit keer harder waardoor ze nu wel haar moeders aandacht kreeg. "Hou op met alles zo overnemen!" Christine keek haar dochter verward aan. "Ja je neemt alles over mam!" Joan was echt boos. Het was haar bakkerijtje en haar project en haar moeder was de werkmannen aan het rondcommanderen en ook Joan moest er regelmatig aan geloven. "Ik weet prima hoe en wat ik het wil en je hoeft me daar niet mee te helpen, dus zet alsjeblieft een stap terug!" Christine schrok van Joans reactie.
"Sorry, zo bedoelde ik het niet lieverd." Christine gaf haar dochter een knuffel. "Het was niet mijn bedoeling om te ver te gaan." Joan knikte en glimlachte.
"Het is al goed mam, maar ga nu niet nog een keer te ver."
"Waar moest de tweede oven ook alweer?" Joan rolde haar ogen. Er hingen tekeningen waarop stond hoe alles moest, dus waarom moest die kerel het nou weer vragen.
"Het staat hier op de tekening." Joan liep met de man naar de tekening. "Kijk, naast de eerste."
"Klop klop." Joan keek op en zag Kasper in de deuropening staan. "Ben ik welkom hier?" Joan knikte en liep naar Kasper toe waar ze haar armen om hem heen sloeg. Hij drukte een kus op haar voorhoofd.
"Jij bent altijd welkom." Fluisterde Joan met een grijns
"Mooi zo." Fluisterde Kasper net zo zacht als Joan net had gedaan terug. "Kan ik ergens mee helpen?" De twee lieten elkaar los en Joan knikte.
"Ik was van plan om nu de boel te gaan verven boven. Als je wilt mag je me helpen." Kasper knikte en Joan draaide zich om naar de mannen die bezig waren alles te installeren. "Als jullie me nodig hebben, ik ben boven." Joan wees naar de deur waar de trap achter zat. "Kom gerust wat vragen als het nodig is." De knikten en Joan nam Kasper met zich mee naar boven en opende een pot met witte verf. "Deze drie muren worden wit." Joan wees stuk voor stuk de muren aan. Ze pakten allebei een roller voor de verf en begonnen met het verven van de muur. Alles was al afgetaped en op de grond lag allemaal plastic om de vloer te beschermen, meubels stonden er nog niet. "Jakkes..." Mompelde Joan toen ze een stukje had gedaan. "Op deze muren moeten we meerdere lagen verf doen voordat we wan die lelijke kleur af zijn..." Door het dunne laagje witte verf was de herfstige kleur oranje nog te zien. Kasper grinnikte en ging onverstoord verder. Ook Joan herpakte zich en ging vrolijk verder. Na een dik uur hadden ze de eerste twee muurtjes klaar, met de eerste laag in ieder geval.
"Je hebt verf op je wang." Kasper glimlachte en veegde met zijn duim de spetters verf van Joans wang. Joan glimlachte en drukte haar lippen op de zijne.
"Wil je een kopje koffie?" Vroeg Joan toe en Kasper knikte. Ze liep naar de keuken en zette een pot koffie. "Ik zal het beneden ook nog even vragen." Joan huppelde de trap af. "Zouden jullie ook koffie willen?" De mannen die nog steeds druk bezig waren knikten. Dat waren dus al zes kopjes die ze vol moest schenken. "Mam?" Joan liep naar voren, de mannen waren bezig in de keuken, en zag door het grote raam dat haar moeder in gesprek was met iemand. "Hallo." Zei Joan toen ze erbij kwam staan.
"Ah, dit is mijn dochter." De oude vrouw stak haar hand uit.
"Ik ben Geeske, je buurvrouw." Joan schudde haar hand opgewekt.
"Wat leuk om u te ontmoeten! Ik ben Joan." De vrouw glimlachte. "Als de verbouwing klaar is zou u een keer langs moeten komen voor een kop koffie."
"Dat lijkt me leuk meissie, laat maar weten wanneer dat is. Ik hoorde van je moeder dat je een bakkerijtje gaat beginnen. Ik kom wel af en toe een keer langs voor een lekker stukje taart ofzo." Joan glimlachte.
"Dat zou ik erg leuk vinden." Zei ze met een glimlach. "Over koffie gesproken, mam wil jij ook een kopje?" Christine knikte en Joan liep weer naar boven waar Kasper bezig was met de derde muur. Joan glimlachte en gaf Kasper een kus op zijn wang voordat ze zeven kopjes met koffie vol schonk. "Kasper, je koffie staat in de keuken!" Joan liet haar eigen kopje ook staan en liep toen met een dienblad naar beneden. Ze had de kopjes, melk en zoetjes erop gezet. "Hier is jullie koffie." Joan zette het dienblad neer en ging naar boven om haar eigen koffie op te drinken en dan weer verder te gaan met verven.