NL •~• Red Velvet •~•Kasper Dolberg

Hoofdstuk 1

Joan werd kreunend wakker toen iets naast haar hoofd begon te piepen. Ze zorgde ervoor dat de kookwekker stopte met piepen. Ze was in slaap gevallen op de bank. Ze had de afgelopen avond niet zo laat nog zo druk moeten zijn met school, dan had ze nu niet zo moe geweest... Langzaam schuifelde ze naar de keuken waar ze de taart die ze had gebakken uit de oven haalde. Het was haar broers verjaardag en hij zou thuis komen later die dag. Hij woonde in Groningen omdat hij daar studeerde. Ondanks dat hij nu op zichzelf woonde kwam hij nog steeds bijna elk weekend thuis, maar Joan was bang dat hij steeds minder vaak thuis zou komen. Hij had laatst een meisje ontmoet die hij heel erg leuk vond en ze was zijn vriendin nu, maar Joan wist dat ze al aan het praten waren over samenwonen en dat betekende dat ze de ene week naar Enschede zouden gaan, waar Joan woonde met haar ouders, en de andere week naar Nijkerkerveen, waas Sydney's ouders woonden. Maar zover was het nog niet, op dit moment moest Joan gewoon van elk moment genieten die ze met haar familie was, en Justin. De huistelefoon ging en Joan liep naar de woonkamer. Ze was alleen thuis, dus zij moest opnemen.
"Met Joan."
"Hey Joan!" Joan begon te glimlachen, het was Justin. "Weet jij of het goed is dat ik Sydney meeneem?" Joans glimlach verzwakte. Ze had kunnen verwachten dat Justin Sydney mee zou nemen, maar ze had gehoopt dat het net zo zou kunnen zijn als vroeger, gewoon met het gezin, met z'n vieren.
"Je weet het Jus, mam en pap vinden Sydney fantastisch, dus zij vinden het wel okay en ik zal er maar mee moeten leven hè."
"Als je niet wil dat ze..."
"Ik maakte een grapje gekkie. Ik vind het niet erg dat ze mee komt." Aan de andere kant van de lijn hoorde Joan Justin opgelucht zuchten.
"Mooi zo, we zijn er met twee uurtjes ofzo. Tot zo zusje!"
"Tot zo." Joan legde de telefoon neer en liep terug naar de keuken om de taart te versieren. Ze pakte een steelpannetje en deed er water in zodat ze haar chocolade au bain marie kon smelten. Ze wou de chocola tempereren dus ze moest haar aandacht goed bij de chocola houden. Ze neuriede een liedje terwijl ze de chocola zag smelten. Al snel was het allemaal gesmolten en op de juiste temperatuur, dus moest Joan het laten afkoelen. Ze deed alles wat ze moest doen en spreidde de chocola toen uit over een een stuk plastic en rolde het toen op om de deegroller. Ze bedekte de taart met glazuur en spoot de letters erop die samen happy birthday Justin vormden. Joan pakte de chocola die ondertussen hard geworden was en pakte de scherven en zette ze tegen de rand van de taart. Joan bekeek het resultaat en ze glimlachte trots, hij zag er goed uit. Ze was er zeker van dat Justin hem mooi zou vinden. Ze keek naar de klok en zag dat het al een uur later was. Ze lachte en zette de taart in de koelkast voordat ze naar boven liep om zich om te kleden. Ze droeg nu een joggingbroek en ze vond dat dat nou niet de meest feestelijke kleren waren, dus trok ze in plaats daarvan een rokje aan met een los topje dat ze in haar rokje stopte. Ze krulde haar haren een klein beetje en begon met het opdoen van haar make-up.
"We zijn thuis!" Riepen Joans ouders en Joan riep een 'hoi' terug.
"Justin kan hier elk moment zijn." Zei ze tegen haar ouders toen ze naar beneden liep.
"Je ziet er schitterend uit schat." Christina keek naar haar dochter en glimlachte.
"Dankje mam." Zei Joan en terwijl ze dit zei ging de bel. "Ik laat hun wel binnen." Joan liep naar de voordeur en deed hem open. Justin en Sydney stonden daar en Joan gaf haar broer gelijk een knuffel. "Gefeliciteerd broertje." Nadat ze Justin een knuffel had gegeven gaf ze eentje aan Sydney.
"Hey Joan!" Sydney was altijd een erg enthousiast meisje en dat vond Joan nou zo leuk aan haar. Justin was meestal een beetje terughoudend in zijn reacties, maar Sydney had een goede invloed op hem.
"Sydney! Kom binnen jullie twee, willen jullie wat drinken?" Allebei knikten ze en Joan liep naar de keuken om de cola die ze normaal altijd dronken in te schenken. Ze gaf de glazen met cola aan haar moeder die ze meenam naar de woonkamer en zelf pakte ze de taart uit de koelkast. Ze liep naar de woonkamer waar ze de taart op de tafel zette. Justin kreeg een grote glimlach op zijn gezicht toen hij de taart zag en hij stond op om Joan een dikke knuffel te geven.
"Dankje." Fluisterde hij in haar haar en Joan trok zich terug om hem in zijn ogen te kijken. Toen pakte ze het mes en begon de taart in stukken te snijden. Ze gaf iedereen een stukje en al snel was iedereen de taart aan het eten.
"Joan, dit smaakt fantastisch!" Zei Sydney. "Zou je misschien voor mij ook een taart willen maken? Mijn broertje is binnenkort jarig en hij zou deze taart heerlijk vinden."
"Natuurlijk." Joan glimlachte. "Maar wat is binnenkort?" Sydney begon te lachen.
"18 April is hij jarig, maar alleen als je kan hoor en als het je niet in de problemen krijgt met school!"
"Nee hoor, volgende week ben ik niet druk en ik heb niet al te veel met school, dus dat moet goedkomen."
"Kan je volgende week zaterdag dan komen?" Joan knikte en Sydney gaf haar een knuffel van de zijkant. "Je bent fantastisch! Donny gaat het echt heel leuk vinden!"
"Dit is wat Joan wil toch? Mensen blij maken met je creaties?" Joan glimlachte en probeerde het onderwerp van het gesprek te veranderen, met succes.
"Waarom geven we Justin zijn cadeautjes niet?" Vroeg ze en Pierre stond op om een grote doos achter een van de banken vandaan te halen. Hij gaf hem aan Justin die begon om het inpakpapier er vanaf te halen en de doos van een gloednieuwe Playstation met Fifa zichtbaar te maken. Hij had zijn oude playstation kapot gemaakt, en dat is waarom Christine en Pierre hem een nieuwe hadden gekocht, met de nieuwste Fifa die hij ook nog niet had. Justin begon als een zesjarige te glimlachen. Hij gaf beide ouders een knuffel en toen was het Joans beurt om haar cadeautje te geven. Justin pakte de envelop van Joan aan en haalde uit de envelop een brief en nog een envelop.
"Jo?" Vroeg hij lachend. "Wat is dit?"
'Ik wou dat je eerst de brief leest voordat je het echte cadeautje zou zien." Justin legde de tweede envelop op zijn schoot en vouwde de brief open.
"Wil je dat ik het hardop lees of?" Joan haalde haar schouders op en Justin begon te lezen. "Lieve Justin, gefeliciteerd! Je bent al tweeëntwintig! Ik heb zo veel geluk om jou te hebben als grote broer, dus ik hoop dat je leeftijd uiteindelijk bestaat uit drie getallen, of je kan gewoon dood gaan nadat ik al ben overleden, maar niet ervoor, gewoon zodat je het even weet." Justin begon te lachen. "Ik zal dat wel even onthouden als ik aan het doodgaan ben. Ik zal ervoor zorgen dat jij eerst doodgaat." Nu begon iedereen te lachen en Justin ging weer verder. "Verder, ik ben blij dat je eindelijk iemand hebt gevonden die bij je past, iemand van wie je houd en iemand die van jou houdt, op zijn minst evenveel als jij van haar houd. Sydney is fantastisch en ik hoop dat jullie nog HEEL lang bij elkaar blijven." Sydney had een blosje op haar wangen en Justin pakte haar hand en kneep er voorzichtig in, wat Joan deed glimlachen. "Ik zal deze brief niet dertig kantjes maken, dus ik stop nu om te schrijven hoe blij ik voor je ben en dingen die daar op lijken, dus nu je cadeautje: zoals je hebt gezien, of misschien ook niet, is er nog een envelop. Ik ben er zeker van dat je het leuk vind en ik hoop dat jij en nog iemand anders, wie dat dan ook mag zijn, een hele hoop plezier hebben! Heel veel liefs, je kleine zusje." Justin had een glimlach van oor tot oor op zijn gezicht en hij gaf Joan al een knuffel.
"Je heb nog niet eens je echte cadeautje opengemaakt! Je vind het misschien wel helemaal niet leuk!" Zei Joan lachend, maar ze knuffelde hem alsnog terug.
"Ik wil gewoon dat je weet dat ik van je hou."
"Ik hou ook van jou grote broer. Nu ga je cadeautje open maken. Ik wil weten of je het leuk vind." Justin maakte de tweede envelop open en haalde er twee tickets uit voor de wedstrijd FC Twente tegen AFC Ajax. Justin begon alweer te glimlachen. Hij was een fan van Twente, een hele grote om precies te zijn.
"Dankje Jo." Hij gaf haar een dikke knuffel, eentje waarin je amper adem kan halen. "En ik weet dat je voetbal niet leuk vind, maar zou je heel misschien met me mee willen komen?" Joan beet op haar lip. Hij had gelijk, ze vond voetbal niets aan, maar ze was een soort van vereerd dat hij haar mee vroeg en niet Sydney, die ook heel veel van voetbal hield.
"Ja hoor... Ik kom wel met je mee." Pierre en Christina keken haar met grote ogen aan, maar ze hielden wijselijk hun monden dicht. "De wedstrijd is pas over drie weken of zoiets, dus je zult nog even moeten wachten."
"Dan heb ik iets om naar uit te zien." Zei Justin met een grijns. "Waar is de wedstrijd?" Vroeg hij en Joan kon die vraag niet voor hem beantwoorden.
"Amsterdam." Zei Sydney. "De wedstrijd is in de Amsterdam Arena." Joan fronste.
"Hoe weet jij dat nou weer?"
"Donny heeft het me verteld. Hij is de laatste tijd een aantal keer een reservespeler geweest voor het eerste team van Ajax geweest, dat is waarom ik het weet."
"Echt waar?!" Vroeg Pierre, die zelf ook een voetballiefhebber was. Sydney knikte en Joan liet het hele gesprek aan zich langsgaan.