NL •~• Red Velvet •~•Kasper Dolberg

Hoofdstuk 4

De volgende dag was Joan weer met Kasper aan het appen terwijl de landschappen voorbij schoten. Plots ging haar telefoon af en Joan nam hem snel op omdat mensen naar haar keken met boze gezichten.
"Hey Jus, hoe is het?"
"Hey." Het klonk alsof zijn keel heel erg zeer deed. "Hoe was je weekend?"
"Het was echt heel leuk. Donny en zijn vrienden zijn echt super aardig!"
"Wie waren er dan?"
"Kasper, Vaclav, Appie..." Joan noemde de namen van de jongens op, wetend dat ze Justin er heel erg jaloers mee zou maken en hij was jaloers: hij hapte naar adem alsof hij niet kon geloven wat hij net had gehoord.
"Je maakt een grapje toch?" Vroeg hij. "Hij was daar met al zijn vrienden die bij Ajax spelen? Niet dat ik een Ajax fan ben, maar alsnog!" Joan lachte zachtjes.
"Vast niet allemaal, maar er waren een aantal. En bovendien, jij bent degene die ziek is." Ze hoorde Justin iets mompelen wat ze niet kon verstaan. "Hoe voel je je?"
"Bagger..." Hij zuchtte. "Is Sydney onderweg naar Groningen?"
"Ja, ze is onderweg. Ze zou nog even bij je langskomen volgens mij." De trein waar Joan in zat was gestopt en Joan keek uit het raam. "Shit, ik moet er hier uit!" Zei ze lachend en ze pakte haar tas. Net op tijd stapte ze uit de trein. "Ik ga nu hangen." Zei ze tegen Justin die ze nog steeds aan de telefoon had.
"Wat was dat?" Vroeg Justin lachend.
"Nou... Ik vergat bijna dat ik hier uit de trein moest omdat ik al in enschede ben, maar ik bel je later nog wel een keer."
"Ja is goed!" Joan stopte haar mobiel in de zak van haar jas en liep het laatste stukje naar huis.
"Mam, pap, ik ben thuis!" Riep Joan toen ze haar schoenen uit schopte. "Ik ga douchen!" Ze kreeg geen antwoord, dus kon ze doen wat ze maar wou. Ze nam een douche en toen ze weer beneden kwam zag ze een briefje op de eettafel liggen, waarop stond dat haar ouders pas laat thuis zouden zijn. Joan liep naar de keuken waar ze een Hawaii pizza uit de vriezer haalde en de oven voorverwarmde. Ze ging op de bank zitten en tegelijkertijd zette ze de televisie aan. Hij startte op op NOS Eredivisie. Ze zuchtte en begon te zappen voorbij alle kanalen, maar toen ze niets kon vinden dat ze leuk genoeg vond om te kijken ging ze terug naar NOS Eredivisie, ze kon er misschien nog wel wat van leren, zodat ze in ieder geval iets snapte van de wedstrijd die ze zou gaan bezoeken met Justin. Ondanks dat ze echt haar best deed om haar aandacht erbij te houden en zoveel mogelijk dingen probeerde te snappen, zapte ze weer weg, ze kon geen van beide doen op dat moment. De huistelefoon ging af en Joan stond op om op te nemen. "Met Joan."
"Sinds wanneerneem jij je mobiel niet op?" Joan begon te lachen.
"Ook leuk om weer eens wat van jou te horen Linda, maar ik denk dat ik hem in de zak van mijn jas heb laten zitten en het geluid staat uit."
"Hoe was het?" Was Donny knap? Knapper dan op de foto's?"
"Hij ziet er niet verkeerd uit, dat moet ik toegeven, maar hij heeft een vriendin die heel aardig is."
"Hm... Waren er andere jongens?" Joan snoof.
"Natuurlijk! Het was de verjaardag van een jongen, dus natuurlijk waren er andere jongens! Appie was er en Vaclav, Rody, Kasper en nog wat familie."
"Waren ze knap."
"Ook zij zagen er totaal niet verkeerd uit."
"Wat zijn hun volledige namen? Dan kan ik ze googlen." Nu moest Joan echt even nadenken. Hadden ze hun achternamen überhaupt gezegd?
"Rody van de Beek, die weet ik zeker omdat hij Donny's kleine broertje is. Vaclav en Appie weet ik echt niet en Kaspers weet ik niet honderd procent zeker, maar als je op de Ajax site ofzo kijkt vind je ze vast wel. Ze voetbalden met Donny." Linda begon gelijk enthousiast te worden.
"Er waren nog meer Ajax spelers? Waren er mensen van het eerste elftal?"
"Niet dat ik weet, maar Lin, ik moet mijn pizza nu in de oven doen, want anders dan heb ik om middernacht nog niet gegeten."
"Kan ik langskomen? Alsjeblieft?" Joan begon te lachen. "Misschien kunnen we ze samen opzoeken, praten over knappe jongens, gewoon, meisjes dingen doen? Ik heb je al een heel weekend niet gezien!"
"En dat is zo lang." Joan rekte de 'o'. "Maar ik vind het prima en pap en mam waarschijnlijk ook, zolang we het maar niet te laat maken." Joan hoorde Linda aan de andere kant van de lijn juichen.
"Ik kom er nu aan!" En toen hoorde Joan een piep, die haar vertelde dat Linda de verbinding had verbroken. Ze stond op om de pizza in de oven te doen en liep toen naar de gang om haar mobiel uit haar zak te halen. Ze had een aantal gemiste oproepen van Linda, zoals die haar al verteld had, maar ook een aantal berichtjes in een of andere whatsapp groep, met een hele hoop onbekende nummers.