NL •~• Red Velvet •~•Kasper Dolberg

Hoofdstuk 6

"Joan, kom op, wakker worden!" Joan werd de volgende morgen wakker gemaakt door Kasper. "Joan?" Joan kreunde en trok de dekens over haar hoofd heen wat ervoor zorgde dat Kasper begon te lachen. "Moet ik soms wat maatregelen nemen?"
"Nee.. Ik kom eraan." Joan ging rechtop zitten en blies de haren uit haar gezicht. Soms wou ze haar haren gewoon eraf knippen, gewoon zodat het niet altijd zo in haar gezicht zou hangen.
"Morgen..." Joan keek Kasper aan, die zelf blijkbaar ook nog maar net uit bed was aan zijn haar en kleine oogjes te zien.
"We gaan ontbijten op de club, dus als jij je aan gaat kleden, dan doe ik hetzelfde en dan kunnen we zo gaan." Joan knikte en stapte uit bed. Kasper liep naar de deur en draaide toen om. "Heb je het warm gekregen vannacht?" Vroeg hij en een speels lachje lag op zijn gezicht. Joan fronste en Kasper knikte in de richting van de joggingbroek die op de grond lag. Joans wangen werden knalrood toen ze bedacht dat ze daar nu dus alleen in een t-shirt stond. Kasper deed de deur achter hem dicht en Joan begon de kleren van de vorige dag aan te trekken. Een paar skinny jeans met een shirt, een bomberjack en een bandana die ze om haar hoofd zou binden. Ze ging met haar vingers door haar haren om de ergste klitten eruit te halen en rondom haar ogen haalde ze de uitgeveegde make up weg. Toen liep ze naar Kaspers kamer en deed de deur open. Kasper stond daar, zonder shirt. Joan moest haar best doen, maar ze hield beide beentjes op de grond.
"En dan zeggen ze dat meisjes er altijd zo lang over doen om zich klaar te maken." Zei Joan uitdagend en Kasper draaide zich om.
"Dus het was ineens een soort van wedstrijd?" Vroeg hij, net zo uitdagend als Joan net had gedaan en hij trok het shirt dat hij in zijn handen had over zijn hoofd. "Dus je bent klaar neem ik aan." Joan knikte en samen met Kasper liep ze naar zijn auto.
"Weet je zeker dat de trainer het wel goed vind dat ik meekom?" Kasper knikte.
"En anders zijn er genoeg jongens die hem samen met mij wel willen overhalen." Een glimlach verscheen op Joans gezicht en het was even stil in de auto.
"Dus... Wat doen jullie zoal tijdens een training?" Kasper begon een aantal van de dingen die ze regelmatig deden uit te leggen: wat ze deden, hoe ze het deden en waarom ze het deden en voordat ze het wisten reden ze de parkeerplaats op van 'de Toekomst' het trainingscomplex waar Ajax altijd op trainde. Kasper parkeerde de auto en de twee stapten tegelijkertijd uit met Matthijs en een iets oudere man. "Hey!" Zei Joan en ze duwde met haar schouder tegen Matthijs' arm, omdat hij een heel stuk groter was dan haar, kon ze niet bij zijn schouder komen met de hare.
"Hey! Heb je goed geslapen?" Joan knikte.
"Heb je eindelijk een leuk meisje gevonden Kasper?" Vroeg de man aan Kasper, die begon te lachen, maar iets aan de manier waarop liet Joan denken dat hij zich niet helemaal op zijn gemak vond onder die vraag, waarom? Daar kon ze alleen maar naar raden.
"Nee, ze is niet mijn vriendin. Dit is Joan, het meisje die gisteren meegekomen is met Donny vanuit Nijkerkerveen. Het meisje waar we mee af hadden gesproken om wat leuks mee te gaan doen."
"Ah, nu snap ik hem. Leuk je te ontmoeten Joan, ik ben Heiko." Joan schudde Heiko's uitgestoken hand en de vier liepen naar de ingang van het sportcomplex. Toen ze zich bij de rest van het team gevoegd hadden gingen ze zitten aan een tafel om te gaan ontbijten. Kasper zat aan Joans linkerkant en Appie zat aan haar rechter, net zoals die avond daarvoor op de kade.
"Mag ik van jou de kaas?" Vroeg Appie en Joan gaf hem de kaas aan. Hij pakte hem vast en hun handen raakten elkaar heel kort aan. Appie knipoogde en Joan keek snel weg, haar wangen gloeiden, en ze ging verder met het eten van haar cornflakes, wat niet heel goed ging met alleen haar linkerhand vrij. Ze zuchtte en legde haar lepel op de tafel.
"Alles oké?" Vroeg Donny die tegenover Joan zat.
"Probeer jij maar eens iets met alleen je linkerhand te eten, al helemaal als er geen andere manier is om het te eten dan met een lepel.!" De jongens die in de buurt zaten begonnen te lachen omdat ze haar hadden horen zuchten en vervolgens dit tegen Donny hadden horen zeggen. Joan waagde opnieuw een poging haar cornflakes te eten en voelde heel wat ogen op haar branden.
"Heeft het kleine meisje hulp nodig met het eten van haar cornflakes?" Vroeg Donny met een grijns.
"Jij bent niet heel veel ouder dan mij meneer van de Beek." Reageerde Joan met een engelachtige glimlach. "Als ik een klein meisje ben betekent het dat jij een klein jongetje bent en je dus niet in het eerste elftal van Ajax hoort..." Donnys gezicht nadat hij dit hoorde was te mooi voor woorden en het zorgde ervoor dat Joan tevreden grijnsde. Ze had gekregen wat ze wilde.
"Is iedereen klaar?" Vroeg Frank de Boer, de hoofdtrainer. Sommige jongens mompelden ja, anderen knikten en weer anderen stonden gewoon op. Ze liepen met zijn allen naar het trainingsveld waar de jongens het veld op liepen en Joan aan de kant, tegen het hek geleund, bleef staan. Ze waren al een poosje bezig toen er ineens iets vlak langs Joans hoofd vloog. Ze draaide om en zag een voetbal weg stuiteren. Ze draaide zich naar de jongens die haar geschrokken aankeken en stuk voor stuk naar Appie wezen. Hij keek ze allemaal aan en een schuldbewuste blik verscheen op zijn gezicht toen hij Joan aankeek.
"Je gaat eraan!" Riep Joan, maar ze bleef tegen het hek geleund staan. Ze snapte dat Frank liever niet had dat een van zijn spelers tijdens een van de trainingen vermoord zou worden, dus ze zou het vlak na de training doen. Daar bovenop kwam nog eens dat ze nu wat tijd had om een plan te verzinnen om hem terug te pakken. Ze keek nog heel even naar de training, maar elke keer kwam het er meer op neer dat ze naar de blonde Deen keek in plaats van naar de training. Zijn haar was alweer helemaal door de war en Joan vond dat het hem goed stond. Omdat ze niet wou dat iemand haar erop zou betrappen dat ze constant naar Kasper keek pakte ze haar telefoon maar. Ze had een aantal sms'jes, maar die van Linda was de eerste die haar opviel.