Chapter 21.

9.2K 134 1
                                    


Arissa's POV 

A lot has changed these past two years. Yes, it has been two years since I got annuled. Sa ngayon, nakatira ako sa isang studio type apartment sa America. Yes, umalis ako ng Pilipinas a year ago. Hindi ko na talaga kinaya knowing na pwede kaming magkasalubong, magkita. . kasama ang asawa niya.. Yes, he married Pauline. Ang galing no?! May true love pa siyang nalalaman. I am now a full time architect.  Yes, nagttrabaho ako ngayon para buhayin ang sarili ko. Biglang may kumatok.

Ako: "Love, please get the door."

Nakaupo kasi ako sa couch ngayon, aliw na aliw sa panonood ng Captain America. Yes, naoutgrow ko na si Sam Milby, Chris Evans na ako ngayon.  Pizza delivery lang pala. Tumabi siya sakin.

Siya: "Kain na. Excited about later?"
Ako: "Yes, really excited."

It is our first anniversary. Nadaig pa ang buong marriage ko. And yes, tama ang hinala mo. I am with Jacob now but no, we don't live together. Pumupunta lang siya dito to spend time with me. Sweet. Nung miserable yung buhay ko, I rarely ate, I didn't get much sleep, I never spoke a word. I was like that for one whole year. Alam niyo kung sino nandun? Si Jane, si Papa siiyempre, si Jacob. Jacob saved me.  Araw araw, nandun siya sa bahay. He stayed with me through the darkest days on my life. He made me smile. Hell, he made me happy. Inaya niya ako to start a new life at yun ang pinakakailangan ko nun. A new life. Sabay kaming pumunta dito sa America. Aaminin ko, during the first few months of our relationship, wala akong nararamdaman para sa kanya. Pero eventually, na inlove din ako. Sino ba namang hindi magmamahal sa isang Terence Jacob Villarama Yñiguez? I am happy now. 

Ako: "Love, excited ka na bang umuwi ng Pilipinas?"
Siya: "Oo naman, two days na lang! Makikita mo na rin ang sister-in-law mo."

Si Janna, oo. Tanggap na ako ng bruha. Okay na okay na kami.

Ako: "Excited na din ako. Ang haba ng hair ni best friend eh."
Siya: "Sinong magaakalang maitatali din yung best friend mong loka loka?"

Yes, yun ang main reason kung bakit kami uuwi. Magpapakasal na sina Jane at Paolo. Kung makatili nga yung babae sa telepono. Halos mabingi na ako. And in case, you're wondering. My father is still alive. Hahahaha. Okay na okay, and I think, may bagong girlfriend. Well, it's about time.

Nanood lang kami ni Jake. Hanggang sa magsix na. Umuwi siya kasi magbibihis. May dinner kami. Kilig naman ako. One year. Maniniwala ba kayo sa one year na yun, hindi kami nagaway? Tampuhan lang siguro, pero hindi seryoso. 

Jacob: "Love, gotta go. Sunduin kita mamaya ha."
 
Hinalikan niya ako sa cheeks at umalis. Ako naman, ayos ayos na din. I wore a black dress and red heels. Inayos ko yung buhok ko. And ayun, before I knew it, nandun na si Jacob sa pintuan. Binuksan ko. Nagulat ako ng bigla niya akong niyakap, inikot ikot tas sinayaw. He always sweeps me off my feet. Napahiyaw naman ako.

Jacob: "Happy anniversary, love!"
Ako: "Happy anniversary! Hahahaha!"
Jacob: "You look amazing, beautiful, gorgeous at lahat na ng synonym nyan."
Ako: "You look.. dashing. Gwapo mo talaga!"

Paano ba naman, magblack long sleeves tapos shades. Ahee, terno kami. Hindi to planado ah.

Jacob: "Let's go?"

Tumango ako and he held my hand. Pumunta kami sa kotse at nagdrive. Bigla siyang tumingin sakin. Namula talaga ako sa sinabi niya. . 

Jacob: "Up to now, I still can't believe that you're mine. I love you"

Hindi ako nakasagot agad. 

Ako: "Believe it. And I love you too. "

Hindi nagtagal, nakarating din kami sa restaurant. Nagulat ako. .

Never Letting Go. (Completed with updates)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon