Never Letting Go. (Completed with updates)

Chapter 34.

Arissa's POV

Nagaayos ako ngayon kasi susunduin ako ni Jacob. Wedding rehearsal. Naks. Umaasenso na best friend ko. Katuwa lang. Ikakasal na din siya. Hmm. Naalala ko nung nagpakasal ka- Bakit ba yun pumapasok sa utak ko? May bumusina sa labas. Sino pa ba? Edi si Jacob. Kinuha ko yung bag ko tapos bumaba. Nandun si Papa sa may sala. 

Papa: "I see you've made your decision, anak."
Ako: "Things will be better this way, Papa."
Papa: "Pero anak. . "
Ako: "Sige, Pa. Alis na kami ni Jacob. I love you. "

Lumabas na ako. Ayaw ko na kasing isipin pa tong mga bagay na ganito. Ang sakit na sa ulo, masakit pa sa heart. Niyakap ako ni Jacob paglabas. That made me feel better. .a little bit.

Jacob: "Tara na?"
Ako: "Game!"
Jacob: "Love, may problema ba? Bat ganyan mata mo?"
Ako: "Ah-mata ko?! Wala ah. Hindi lang kasi ako nakatulog ng maayos kagabi."
Jacob: "Yan kasi, dapat kasi inaalagaan mo sarili mo. Don't worry, pagkasal natin, aalagaan kita."
Ako: *ngiti* "Sabi mo yan ah. Hahaha."

Kinwentuhan niya ako tapos ako tango lang ng tango.  Parang masyadong lutang yung utak ko para sa mga sinasabi niya. Pasok sa isang tenga, labas sa kabila. Ewan ko kung gaano siya katagal nagsalita pero nakarating din kami ng simbahan. Nganga, Arissa. Ang ganda nung simbahan. Ang simple tas elegante pa rin ang dating. Buti kahit abnormal yung best friend ko, may taste pa rin. Hahaha. Napangiti naman ako. 

Jacob: "Saang simbahan mo gusto ikasal?"

I never got the grand church wedding. Kasal namain ni Alvin, secluded. Piling bisita. Para masabi lang na. . kasal na yun.

Ako: "Gusto ko sa San Agustin Church. Doon kinasal si Papa eh."
Jacob: "Your wish is my command, love."
Ako: "Ikaw talaga. Tara na nga."

Hinawakan ko yung kamay niya tapos pumasok kami ng Simbahan. Ang weirdo ko. Bigla kong gustong umiyak. Kasi yung best friend ko, matutupad na niya lahat ng pinangarap namin nung mga nene pa kami. Ikakasal siya sa isang taong. . pinangarap niya buong buhay niya sa isang napakagandang simbahan at pareho nilang mahal na mahal ang isa't isa. Hahaha. Parang ang bipolar ko tuloy. Pero diba, nakakatuwang isipin? Palibhasa kasi nakasama ko siya sa bawat love letter at bawat kabanata nila ni Paolo. Hahahaha. Nung napansin kami ni Jane, tumakbo siya papalapit tapos niyakap ako. Wow, random hugs.

Ako: "Makayakap oh!"
Jane: "Namiss lang kita, ayieee."
Ako: "Hindi ako makapaniwala, teh! Ikakasal ka na!"
Jane: "Ako din eh. Ang surreal kaya."
Ako: *tawa* "Wow, love, pahiram nga ng dictionary, hanapin natin yung surreal." *tawa*
Jane: "Gaga ka, sige. Ganyanin mo lang ako. Sabunutan kita dyan eh."
Jacob: "Waaaaag! Mahal ko yan."
Jane: "Wala, wala. Magfeefeeling na tong best friend ko habang buhay, Pinaabot niyo hanggang MarianasTrench yung haba ng hair eh."
Ako: *tawa* "Loka loka ka talaga!"
Jane: "Ano? Lokohan lang tayo dito? Baka gusto niyong magrehearse."

Nagtawanan lang kami tapos sinundan namin si Jane.  Pinractice namin yung paglakad sa start. Yung wedding march. Yung arrangement ng pagkakaupo. grabe, ganun pala yun pag ikakasal parang ang hirap pala? Kapagod tumayo. Ganun eh? Reklamo agad. Fast forward tayo, siyempre may break ang rehearsal. 

Magkakasama kaming apat. Ako, Jane, Jacob, Paolo.

Jacob: "Tara, pare. Kuha natin sila nang pagkain."

So, kami na lang ni Jane natira. Tapos sinipa ba naman ako.

Ako: "Aray ha! Masakit!"
Jane: "Ewan ko ba kung bakit pa kita naging best friend, eh isa kang dakilang martyr!"
Ako: "Wala na rin naman akong magagawa!"
Binatukan ba naman ako?!
Ako: "Aray talaga ah! Rereklamo na kitang Physical Injury!"
Jane: "Rereklamo din kita sa gobyerno! Rebelde ka! Ano bang pumasok dyan sa isip mo at magpakamartyr ka nang ganyan kung alam naman nating dalawa kung kanino ka mas sasaya?"
Ako: "Mabuti na yung ganito!"
Jane: "Puwes, pagsisihan mo yan buong buhay mo! Papanoorin mo lang umalis. ."

Biglang  . .. 

Jacob: "Sinong aalis?"

Nanlaki mata namin ni Jane. Siniko ko si bruhita, mas okay nang nagsasabi ng totoo.

Ako: "Ah, aalis na kasi si Alvin ng Pilipinas bukas ng gabi."

Nagulat din si Jane na nagsabi ako ng totoo.

Jacob: "Oh. Now I know. Eto oh, inom ka muna love."

Si Jane din binigyan ng inumin ni Paolo.

Jacob: "Onga pala, love. Alis tayo mamaya. Pagkatapos nito."
Ako: "Oh, san naman tayo pupunta?"
Jacob: "Ah basta. Alis tayo ha?"
Ako: "Okay, love!"

Nagrehearse na kami ulit. Pero iniisip ko pa rin. .
Saan ba talaga kami pupunta? Hmm.

Jacob's POV

Nagddrive ako ngayon. Pupunta kami sa isang lugar na napakaspesyal sa akin.

Ako: "Andito na tayo!"
Siya: "Love, puro puno dito eh! Scary."
Ako: *tawa* "Tingin ka sa taas."
Siya: "WAAAAAAH! Tree house!"
Ako: "Tara?"

Dito kami naglalaro ni Daddy dati. Wala akong taong hinayaang makalapit dito. Masyadong marami kasing memories doon. But she is an exception, gusto ko lang gumawa ng magagandang memories dito sa lugar na to nang kasama siya.

Siya: "Nakakalula naman pala dito."

Sabi niya pagkaakyat.

Ako: "Masarap kaya hangin."

Niyakap ko siya ng mahigpit.

Siya: "Love, may problema ba?"
Ako: "Wala."

Pero meron.

Ako: "Upo muna tayo."
Siya: "Sige."

Sinandal niya yung ulo niya sa balikat ko habang nakaakbay ako sa kanya.

Ako: "Love, alam mo ba, dito kami naglalaro ni Daddy dati."
Siya: "Wow. kaya pala may mga laruan. "
Ako: "The best memories of my life happened inside this treehouse. And I just want to make an unforgettable one with you."
Siya: "You're the sweetest."

I leaned closer to her then I kissed her. At that moment, nothing else mattered to me except the both of us. Doon ko narealize na. . mahal na mahal ko talaga siya. And if I really loved her like I say so. . I would. . .Pero sa ngayon, gusto ko icherish yung moment.

Ako: "Sayaw tayo."
Siya: "Eh wala namang kanta eh."
Ako: "Kakanta na lang ako."
Siya: "Sige."

I held her close tapos nagsayaw kami. Binulong ko sa kanya yung kinakanta ko. .

"I love the way it feels when you touch my hand. Don't wanna let you go. I love the way you say that I am your man. Don't understand why we can't go on. . and go on. Don't understand why you don't belong in my arms~"

Siya: "Bat ganyan yung kanta? Ang drama! Wag mo na lang kantahin yan. Kahit walang tugtog, ayos lang!"

Kasi yung kantang yun. . kanta ko para sayo.

Ako: "Sige na nga."

Nung buong araw na yun, we stayed there. Hugging, laughing, sharing our dreams, kami lang. Walang extra. Walang kahit ano. Walang problema.

Naramdaman ko namang mahal niya ako. And I love her so.

But I just can't stand by the side and watch. .

Ako: "May surprise ako sayo."
Siya: "Surprise na naman?"
Ako: "Ito na pinakasurprise ko sa lahat. .

just wait for it." 

__________________________________________________________________________

Listen to Jacob's song for Arissa @ the Multimedia. So much feelings. Ugh.