Ακαδημία του Έρωτα

Kεφάλαιο 6

Η προσοχη της κατευθείαν στραφηκε στην εξεδρα και στα ατομα που ειχαν παρει ήδη θεση στις καρεκλες τους. Ορθιος ειχε παραμεινει ενας αντρας περιπου στα 55, με στρογγυλο προσωπο και ατακτα γκριζα μαλλια.Τα μαγουλα του ηταν ροζ και της θυμιζε έναν καθηγητη στο λυκειο που τον παρομοιαζαν με γουρουνακι. Το σημερινό γουρουνακι  ηταν ο διοικητης της άραγε;

Διπλα του καθόταν στην θεση της μια κυρια αρκετα ψηλη, γυρω στα 40 με κοκκινα μαλλια και πλούσιο στηθος. Τοσο πλουσιο που και αν και γυναικα δεν γινοταν να μην το παρατηρησει. Χαμογελασε.

Παραδιπλα άλλη μια κυρια ή μαλλον δεσποινις με καταξανθα μαλλια .Τιποτα όμως ιδιαιτερο.

Γύρισε να κοιταξει και τον διπλανο της νεαρης ο οποιος(φαντασου) περιεργαζοταν την ιδια!
Τον κοιταξε στα ματια διχως να ντραπει αλλά τα ματια του ηταν τοσο διαπεραστικα που ενιωθε να την τρυπανε. Απο την αμηχανια την εβγαλε η φωνη του 55χρονου ορθιου άντρα.

Εστρεψε το βλεμμα της πανω του προσπαθώντας να ακουσει τι ελεγε αλλά ματαια.  Ενα βουητο υπηρχε μεσα στο μυαλο της. Πως είναι δυνατον ενας αγνωστος να μπορεσει με ένα βλεμμα να προκαλεσει αυτόν τον χαμο μεσα της; Πως τολμουσε στο κατω-κατω να την κοιταζει τόσο ξεδιάντροπα έντονα; Με το ιδιο δικαιωμα που ειχες και εσυ πριν που τους περιεργαζοσουν, της απαντησε η φωνουλα στο μυαλο της.Χμ, δεν ηταν και ασχημος. Το αντιθετο μαλλον. Εφερε ξανα στο μυαλό της την εικονα του ,γυρω στα 40 αν λάμβανε υποψιν  τους κροταφους του που ειχαν αρχισει να γκριζαρουν.Ομορφες, γλυκιες γραμμες το προσωπο του, ηρεμες θα μπορουσες να πεις, τα ματια του, αχ αυτά τα ματια του, της φανηκαν γκρι αλλά σιγουρα ειχε κανει λαθος.Πρεπει να ηταν ψηλος αν κρινεις ότι ξεπερνουσε το κεφαλι του σε υψος το κεφαλι της ψηλης κυριας, τα μαλλια του πυκνα , μαυρα, δυνατα.Υπεροχο κουρεμα,.Και το σωμα του κανονικο αλλά κατω από την στολη που φορουσε δεν μπορούσε να ειχε εικονα.Μηπως θα ηθελες να τον κοιταξεις λιγο παραπανω να σιγουρευτεις για την εικονα του, την ρώτησε εριστικα η φωνουλα μεσα της.Τα μαγουλα της σιγουρα ειχαν βαφτει κοκκινα μονο στην ιδεα ότι θα τολμουσε κατι τετοιο.

Προσπαθησε να επικεντρωθει στα λογια που ακουγε.

-"Ο αστυνομος εκθέτει τη ζωή του σε κίνδυνο αρκετές φορές τη μέρα.
Αντιμετωπίζει καθημερινά το ενδεχόμενο τραυματισμού έως και θανάτου, του ιδίου και των συναδέλφων του.
Ενδεχομένως να γνωρίζει το θύμα ή τα θύματα στα συμβάντα, γεγονός που δυσχεραίνει την επέμβαση του. Άλλες πάλι φορές ταυτίζεται με τα θύματα και τις οικογένειες τους.
Κάθε φορά ελπίζει για το καλύτερο, περιμένει το χειρότερο.
Αντιμετωπίζει τις πιο αντίξοες εργασιακές συνθήκες, δύσκολες να αντέξει ο ανθρώπινος οργανισμός.
Επεμβαίνει σε συμβάντα όπου όλοι οι άλλοι φεύγουν.
Πρέπει να διατηρεί ένα συνεχές επίπεδο ετοιμότητας και, σε περίπτωση συμβάντος, άμεσης κινητοποίησης και αναχώρησης από τον αστυνομικο σταθμό εντός ενός λεπτού από την αναγγελία του.
Αντιμετωπίζει ακανόνιστες περιόδους έντασης και ώρες ανίας συνήθως διαδέχονται ξαφνικές κι απρόσμενες στρεσογόνες καταστάσεις...."