Ακαδημία του Έρωτα

Κεφάλαιο 40

Η θεια είχε ετοιμάσει διχως πολύ κοπο και προσπαθεια ένα ονειρικο γευμα που της είχε λειψει αν σκεφτεις ότι ετρωγε λαιμαργα λιγο από ολα. Η θεια της πολλες φορες της έκανε παρατηρηση για την λαιμαργία της αλλά ο θειος της την σταματαγε λεγοντας ότι οι καθημερινες απαιτητικές ασκησεις στην ακαδημια της ειχαν ανοιξει την ορεξη και γελουσε.

Την χαρουμενη ατμοσφαιρα ηρθε να συμπληρωσει ο καθυστερημενος Ιαν ο οποιος αφου σταματησε να γκρινιαζει για τον νέο του συναδελφο δεν αφησε λεπτο έπειτα να μη την πειραζει για την σωματικη της κατασταση .

Αργα το μεσημερι αποφασισαν να φυγουν να την αφησουν να ξεκουραστει και η θεια της αφου μαζεψε την κουζινα και της εφτιαξε τα ρουχα για την ακαδημια εφυγε αφηνοντας της αρκετα φαγητα στο ψυγειο.

Η Ανελιζ ήταν ανανεωμενη πληρως.

Αποφασισε να ξαπλωσει και να σηκωθει να ετομαστει για το αποψινο της (ο θεος να το κανει) ραντεβου με τον Κριστιαν. Κατι που την χαροποιούσε ιδιαιτερα αλλά συνάμα την αγχωνε.

Μετά από ένα ακρως αναζωογωνητικο υπνο σηκωθηκε και απολαυσε ένα καυτο μπανιο. Καθως ετρεχε το ζεστο νερο πανω της ένιωθε ολα οσα την απασχολουσαν να κυλάνε και χαλαρη και ανανεωμενη τελειωσε την περιποιηση της.

Εξω έβρεχε δυνατα και η Ανελιζ επιανε τον εαυτο της να αφαιρείται συχνα κοιτωντας τις σταλες της βροχης να κυλανε στα τζαμια της τεραστιας μπαλκονοπορτας.

Το τραπεζι το ετοιμασε με ηρεμια και το μόνο που έμενε ήταν να ζεστανει τα φαγητα από το ψυγειο. Ευχαριστουσε από μέσα της την θεια της για όλες τις νοστιμιες που της είχε φερει το μεσημερι και θα εβγαινε ασπροπρόσωπη σημερα στον Κριστιαν.

Όλα ηταν ετοιμα και εμενε να ντυθει η ιδια.

Μπροστα στην ντουλαπα της καθισε καμποσα λεπτα σκεφτομενη πως θα επρεπε να ντυθει. Ισως λογω της ψυχρας και της βροχης επηρεαστηκε και εβαλε ένα ψηλο μαλλινο μπλουζο φορεμα που επεφτε απαλα στο σωμα της σε μια ζεστη αποχρωση του γκρι.Εδενε διακριτικα πισω στο λαιμο της με δυο κορδονια. Δεν ήταν υπερβολικα κοντο μιας και εφτανε μια παλαμη πανω από το γονατο της. Παπουτσια δεν θα φορουσε ουτε σημερα και ετσι ήταν ματαιο να φορεσει καποιο πιο ιδιαιτερο φορεμα.

Ελπιζε μοναχα να του αρεσε ετσι απλη.

Βαφτηκε απαλα και διακριτικα. Λιγο γκλος, λιγη μασκαρα και ένα μολυβι σε καφε απόχρωση να τονιζει τα ματια της. Ρουζ ελαχιστο και ήταν ετοιμη.

Ετοιμη μα τοσο ανυπομονη!

Το κουδουνι δεν αργησε να χτυπησει και ήταν ακριβης στην ωρα του, αυτό του το παραδεχοταν. Ετρεξε και ανοιξε και δεν τον αφησε να την καλησπερισει.Ορμησε στα χειλια του και κυριολεκτικα κρεμαστηκε πανω του.Η πορτα εκλεισε πισω τους με ενα σκουντημα του ποδιου του Κριστιαν.

Προχωρουσαν προς το εσωτερικο του σπιτιου διχως να σταματουν να φιλιουνται.

-"Μου ελειψες..." του ψυθυρισε η Ανελιζ καποια στιγμη.

-"Φαινεται.." της απαντησε αυτος και συνεχισαν να στροβιλιζονται μες στον ανεμοστροβιλο των πιο γλυκων συναισθηματων τους. Η Ανελιζ τον οδηγησε τυφλα στην κρεβατοκαμαρα της οπου ο Κριστιαν όταν συνειδητοποίησε που ήταν μαρμαρωσε στιγμιαιως.

-"Εισαι σιγουρη? Μετα από αυτό δεν θα εχει γυρισμο..." ειπε και ελυσε τα κορδονια απο το λαιμό της που συγκρατουσαν το φορεμα. Αυτο αναλαφρα επεσε στο πατωμα.

-"Απολυτα..." απαντησε η Ανελιζ ζαλισμενη από ερωτα και προσμονη. Περασε τα χερια της μέσα από το μακο του και του το τραβηξε με δυναμη.Δεν μπορούσε να περιμενει άλλο!Αρκετα ειχε κανει υπομονη μαζι του.

Διχως να σταματαει να αφηνει φιλια στο εκτεθειμενο σωμα της απομακρυνε το πατελονι του. Ξαπλωσαν στο κρεβατι της και η Ανελιζ ανοιξε τα ματια της και τον κοιταξε αχορταγα. Επιτελους αυτό που ζητουσε διακαως το σωμα της τοσο καιρο γινοταν πραγματικοτητα. Ενιωθε την πιο γλυκια εξαψη και μια απαλη ζαλαδα αλλά ολα αυτά συμπληρωναν ομορφα την μαγεια της στιγμης. Μια γλυκια προσμονη την είχε καταβαλει και σαν ο Κριστιαν το καταλαβε γλιστρησε αργα μέσα της καθως η Ανελιζ δαγκωνε απαλα το λαιμό του. Αφησε έναν αναστεναγμο ο οποιος θα ζηλευε τους επόμενους. Και ήταν πολλοι..

Ολο το βραδυ απολαμβαναν ο ενας το σωμα του αλλου.Διχως σταματημο και μονό το ξημερωμα τους βρηκε να αποκοιμουντε εξαντλημενοι, χορτασμενοι προσωρινα με μπλεγμενα σωματα.