Ακαδημία του Έρωτα

Κεφάλαιο 44

Άνοιξε τα ματια της και κοιταξε το ταβανι . Αστραπιαία ολα τα γεγονοτα κατέκλυσαν το μυαλο της και τα ματια της βουρκωσαν αμεσως. Αφησε μερικα δακρυα να κυλησουν ελευθερα και εχωσε το κεφαλι της βαθια στο μαξιλαρι. Χτυπησε με το χερι της δυνατα το στρωμα του κρεβατιου και συνεχισε να το κανει μεχρι να νιώσει λιγο καλυτερα.

Αντι να ξημερωνει μια υπεροχη ημερα , ο Κριστιαν καταφερε με τον εγωισμο του να τα χαλασει ολα. Δεν της είχε αφησει περιθωριο να του εξηγησει αλλά βιαστικα και μονος του είχε βγαλει τα αυθαιρετα συμπερασματα του. Δεν την ηξερε καιρο για να την εμπιστευτει και ισως λιγο τον δικαιολογουσε αλλά το να συζητας και να κανεις διαλογο είναι θεμα προσωπικοτητας. Η Ανελιζ τον στολιζε ηδη με ονοματα του ζωικου βασιλειου και ανασηκωθηκε από το κρεβατι της. Τα νευρα της ηταν σε αθλία κατασταση.

Προχωρησε στο μπανιο και έκανε την καθημερινη πρωινη διαδικασια. Αφου ντυθηκε με την γνωστη στολη πλέον κατεβηκε στην τραπεζαρια να σερβιριστει ένα καλο πρωινο (εντολη του Εντι) και ένα διπλο καφε για αυτην (εντολη της ψυχολογιας της.)

Δεν είχε ορεξη να κοιταει δεξια αριστερα και αφου σερβιριστηκε πηγε και καθισε σε ένα αδειο τραπεζι στη ακρη της αιθουσας. Τα ματια της θαμπωσαν στιγμιαια αλλά με πεισμα δεν αφησε τα δακρυα να κυλησουν. Μαζεψε ότι δυναμεις είχε και αποφασισε να μην αφησει τα συναισθηματα της να φανουν. Επρεπε να δειχνει δυνατη.

-"Καλημέρα! Πως και ετσι πρωινη?" Την ρωτησε η Αννα και καθισε διπλα της αφου ακουμπησε πρωτα τον δισκο με το πρωινο της.

Δεν είχε ορεξη  να πει τιποτα στην Αννα αλλά ουτε και να καταλαβει τιποτα γι αυτό της χαρισε ενα ψευτικο χαμογελο και την Καλημερισε πισω.

-" Καλημερα...Μαλλον ξεκουραστηκα καλά τις δυο αυτές ημερες .." ειπε και ενιωσε ένα σφιξιμο στο στομαχι και μονο στην αναφορα των ημερων που περασαν.

-"Και εγω το ιδιο. Κοιμομουν σαν αρκουδι! Ηρθα εχθες να σε φωναξω να παμε για περπάτημα αλλα ελειπες. Βγηκες τοΣαβ/κο? "Την ρωτησε  πινοντας λιγο από τον καφε της.

-" Ναι, επρεπε να παρεβρεθω σε ένα οικογενειακο τραπεζι.." της ειπε ξερα.

-"Το αυτοκινητο σου όμως ηταν εδώ..Πως εφυγες?" Συνεχισε να ρωταει η Αννα με την γνωστη περιεργια και φλυαρια της που αν και δεν είχε ενοχλησει τοσο καιρο την Ανελιζ , αυτή την στιγμη είχε αρχισει να της χτυπαει καποιο νευρο από τα ήδη τεντομένα.

-"Ο Εντι με κατεβασε στην πολη και με γυρισε..."ειπε με οση υπομονη της απεμεινε.

-"Τι γινεται μ αυτον ξαφνικα?Παιζει κάτι? " Την ρωτησε αταραχη η Αννα και εχωσε την ακρη ενός κρουασαν στο στομα της.

Αχ ποσο θα θελε να της ελεγε να σκασει για λιγο.!Τελικα τα νευρα της ήταν χαλια...και τελευταια στιγμη κάτι σκεφτηκε, ανοιξε το στομα της και..

-" Με τον Εντι? Μα φυσικα και παιζει κάτι! Ειμαι τρελα, αρρωστημενα και παθιασμενα ερωτευμενη μαζι του!!"ειπε διχως υπομονη πλέον και με υψωμενη φωνη και σπασμενα πλέον νευρα η Ανελιζ όταν ξαφνικα ακουσε να πεφτει πισω της ενας δισκος.

Γυρισε και ειδε έναν  Κριστιαν μαρμαρωμενο, ασπρο, με κενα ματια να την κοιταει..Αν τα ματια μπορουσαν να πληγωσουν , αυτή την στιγμη η Ανελιζ θα είχε πληγωθει θανασιμα.

Τον σκοπο της τον είχε πετυχει όμως...τοσο η Αννα αλλά και ο Κριστιαν ειχαν μεινει αποσβολωμένοι με την δηλωση της.