Ακαδημία του Έρωτα

Κεφάλαιο 49

Στο διαμερισμα της εφτασε νωρις το απογευμα και το πρωτο πραγμα που έκανε ήταν να χωσει τα απλυτα στο πλυντηριο και να τα βαλει στο μεγάλο πρόγραμμα πλυσης. Το δευτερο ήταν να γεμισει την μπανιερα νερο και να χωθει μέσα και να τριβει το σωμα της να καθαρισει. Ωρα αργοτερα βγηκε και περιποιηθηκε τα μαλλια της και το πρόσωπο της.   Το τριτο ήταν να πεσει ξερη μέσα στα σεντονια της και να κοιμηθει διχως αυριο.

Ξυπνησε αργα το απογευμα αποτομα από τις βροντες και τις αστραπες που επεφταν εξω από την μπαλκονοπορτα της. Χουζουρεψε δυο –τρια λεπτα χαζευοντας από το κρεβατι της τα σχηματα που έκαναν οι αστραπες στον καταμαυρο ουρανο.

Παντα την μαγευαν.

Σηκωθηκε και κατευθυνθηκε προς το εσωτερικο του σπιτιου. Δεν ήθελε να μεινει μέσα. Ενιωθε ότι πνιγοταν εκεί μέσα. Οι τελευταιες της αναμνησεις από το σπίτι ήταν μαζι με τον Κριστιαν και ένιωθε ότι επρεπε να απομακρυνθει αλλιως θα τρελαινοταν να καθεται να αναπολει τις χαρουμενες στιγμές τους εκεί μέσα.

Καλεσε στο κινητο τηλεφωνο τον Ιαν και κανονισαν να βρεθουν για φαγητο σε μια ωρα. Θα περνουσε να την παρει αυτος λογω του καιρου. Να γλιτωσουν το αναμενωμενο λογο καιρου μποτιλιαρισμα. Ετσι της ειπε και το δεκτηκε με ανακουφιση. Οποιος δεν εχει οδηγησει με χαλια βροχη στην πολη της Νεας Υορκης σε ωρα αιχμης δεν εχει ζησει μποτιλιαρισμα ποτε του.

Δεν είχε ορεξη να ντυθει καλά αλλά με τον Ιαν στο πλευρο της δεν μπορούσε να κανει διαφορετικα. Ασε που θα την καταλάβαινε ότι κάτι δεν παει καλά και θα την ζαλιζε με τις ερωτησεις του.

Ο Ιαν ηρθε στην ωρα του και κατευθυνθηκαν σε ένα ωραιο εστιατοριο στο κεντρο της πολης. Φαινοταν ανανεωμενος και αρκετα χαρουμενος σε αντιθεση με την Ανελιζ που προσπαθούσε να ενταχθει στο κλιμα.

Όταν εφτασαν καθισαν στο τραπεζι τους και ο Ιαν εδωσε σχετικα γρηγορα την παραγγελια τους στον νεαρο σερβιτορο. Συζητουσαν γενικα αλλά η Ανελιζ τον επιανε ώρες ώρες να την κοιταζει με απορια. Μεχρι που ο Ιαν δεν αντεξε άλλο και ρωτησε

-«Τι συμβαινει κα μην μου κανεις την ανηξερη Λιζ.Ο χι σε μενα που σε ξερω καλυτερα από τον καθένα."

-«Τι..εννοεις?" ρωτησε η Ανελιζ αφηνοντας το πιρουνι της στο πιατο.

-«Τοση ωρα δεν με εχεις πειραξει καθολου, δεν μου εχεις πεταξει ουδεμια σποντα, δεν με εχεις ειρωνευτει καθολου...καθεσαι πειθηνια και συζηταμε και αν και μου αρεσει , απλα νιωθω ότι κάτι εχεις. Δεν σου αρεσει η σχολη? Μετανιωσες για την επιλογή σου? Ντρεπεσαι να μας το πεις? Πες μου βρε χαζο...ότι και αν είναι, εγω ειμαι εδώ για σενα.»της ειπε με αφοπλιστικη ειλικρινεια.