Ακαδημία του Έρωτα

~κεφάλαιο 42~

Και αυτό συνεχίστηκε ολο το Σαββατο και την Κυριακή. Πως αλλωστε να χωρισουν τοσο συντομα? Δεν υπηρχε λογος. Τον χρονο τους τον περασαν κανοντας ερωτα, γνωρίζοντας ο ενας τον αλλον και τρωγοντας κάθε που ενιωθαν ότι οι δυναμεις τους τους εγκατελειπαν. Προσπαθησαν να βάλουν και μια ταινία να δουν καποια στιγμη αλλά και αυτή έμεινε να παιζει μονή της γιατί ασυγκράτητοι από ερωτα δεν ειδαν πανω από 15 λεπτα. Και εμεινε να παιζει και να μην παρακολουθει κανενας τους.

Αργα το απογευμα η Ανελιζ σηκώθηκε από το κρεβατι προσεκτικα μην ξυπνησει τον Κριστιαν. Σταματησε λιγο πριν βγει από το δωματιο και τον κοιταξε που κοιμοταν σαν αγγελος. Τι όμορφος που ήταν. Ελεγε αυτην αγγελο αλλα αυτος είχε μαλλον την χαρη. Ενιωθε γεματη, χορτασμενη από ερωτα και τοσο μα τοσο ανανεωμενη. Ηθελε να βαλει μουσικη δυνατα και να χορεψει χαρουμενη. Ενιωθε σαν να μην είχε σωμα..Ελαφρια σαν φτερο. ΑΧ ήταν ερωτευμενη με αυτόν τον άντρα μεσα που κοιμοταν στο κρεβατι της .Άργησε να το καταλάβει και αργησαν περισσοτερο να το εκδηλώσουν αλλα αξιζε η αναμονη τελικα.

Αφησε να της φύγει ενας μικρος αναστεναγμο καθώς εχωνε τα πλυμένα ρουχα της σχολης μέσα σε ένα σακβουαγιαζ της, όταν ενιωσε τα χερια του να την αγκαλιαζουν από πισω.

-"Για πού το βαλε το μωρο μου?" της ψιθύρισε στο αυτι κανοντας την να ανατριχιασει. Εκλεισε τα μάτια και εγειρε κι άλλο το κεφαλι της δίνοντας του περισσοτερο δερμα να την φιλαει.

-"Πρεπει να γυρισω στην σχολη Κριστιαν. Μακαρι να μπορουσα να κατσω κι άλλο εκτος. Αλλα ο διοκητης είναι πολύ σκληρος....Θα με τιμωρησει αν δεν γυρισω..." του μουρμουρισε χωρις να ανοιξει τα ματια της. Ενιωσε ένα αποτομα τρανταγμα και ο Κριστιαν την γυρισε αποτομα προς το μερος του και την εκλεισε στην αγκαλια του.

-" Κάτι εχω ακουσει.."της ειπε και την εσφιξε πανω του και τότε η Ανελιζ καταλαβε ποσο σκληρο ήταν αυτή  την στιγμή  ένα μελος του σωματος του.

-"Θεε μου!!!" αναφωνησε εκπληκτη πλέον. Ο ανθρωπος ηταν μια κινουμενη μηχανή του σεξ διχως σταματημο.!Αυτη όμως μετά από τοσο καιρο απραξίας ήδη ένιωθε καποιες ενοχλησεις χαμηλα στην κοιλια της από τις συνεχομενες επαφές τους. Προσπαθησε να τον διωξει αλλά σαν μέγγενη τα χερια του την ειχαν ακινητοποίηση.

-"Κριστιαν θα αργησω και θα φωναζουν..."

-"Ας φωναξουν οσο θελουν ,θα το τακτοποιησω εγω το θεμα, ελα εδώ τωρα..." της ειπε και αρχισε να την φιλαει αχορταγα.Αλλος ένα γυρος μολις είχε ξεκινησει.

Ξαπλωμενη πανω στο στηθος του Κριστιαν μετά από καμποση ωρα, χορτασμενοι πλέον από ερωτα, η Ανελιζ ακουσε το κινητο της να χτυπαει δαιμονισμενα. Απλωσε το χερι της και το σηκωσε από το κομοδινο της και πατησε το πληκρο αποδοχης της κλησης. Η φωνη του Εντι κατέκλυσε το αυτι της.

-"Που είναι το κοριτσι μου και με ξεχασε ολοκληρο σαβατοκυριακο?"

-"Εντι...και εγω χαιρομαι που σε ακουω. Ήθελες κάτι ?" τον ρωτησε βιαστικα νιωθωντας το σωμα του Κριστιαν να τσιτωνει από κατω της.

-"Τι να θελω μωρε?Σου πηρε ο ερωτας τα μυαλα?Πρεπει να γυρισουμε ! Εγω ξεκιναω τωρα. Σε κανα μισαωρο να χεις κατεβει!Αχ! Ποσο μου λειψες μικρη!..Ακους ?....Ανελιζ?..."ρωτησε ανυπομονα ο Εντι ενώ πισω του ακουγοταν ο θορυβος του δρομου.

Ο Κριστιαν την παραμερισε απαλα και σηκωθηκε από το κρεβατι. Δεν την κοιτουσε καν οση ωρα ντυνοταν.

-" Ναι, σε ένα μισαωρο θα ειμαι κατω."

-" Μεινε ησυχος".του απαντησε βιαστικα και εκλεισε το τηλεφωνο της.Ηταν ωρα να σηκωθεί και να ετοιμαστει. Αρκετα ειχαν καθυστερησει. Ο Εντι είχε δικιο.

-"Παω να κανω ένα ντουζακι και βγαινω αμεσως Κριστιαν" .του ειπε και χωθηκε γρηγορα στο μπανιο της.Ο Κριστιαν της είχε γυρισει πλάτη και συνεχιζε να ντυνεται αμιλητος.
Μεσα σε δεκαλεπτα ήταν καθαρή και ντυμενη.Χρονος ρεκορ γι αυτήν. Βγαινοντας ειδε τον Κριστιαν ντυμενο να καθεται στο μπαλκονι και να καπνιζει κοιτωντας με προσήλωση την απεναντι πολυκατοικια.

-"Σου αρεσει τοσο πολύ?" τον ρωτησε παιχνιδιάρικα και τον αγκαλιασε από πισω. Με ένα αποτομα τιναγμα του σωματος του ο Κριστιαν απελευθερωθηκε από την αγκαλια της και της επιασε το χερι από το καρπο θυμωμενος.

-"Μα τι επαθες?Με πονας!!" διαμαρτυρηθηκε η Ανελιζ και προσπαθησε ματαια να τραβηξει το χερι της.

-"Τι ρολο βαραει ο Εντι Ανελιζ? Τι δουλειά εχεις μαζι του? Δεν σου φτανω εγω? Δυο θες να τρεχουν από πισω σου?"

Το ελευθερο χερι της Ανελιζ εφυγε αυτοματα και κατελειξε με δυναμη στο μαγουλο του Κριστιαν. Τα ματια της ειχαν θαμπωσει από τα δακρυα και τα  κρατουσε με δυναμη να μην τρέξουν. Πως σε ένα λεπτο μπορεσε ο Κριστιαν να χαλασει την μαγεια δυο ημερών...Ο Κριστιαν της αφησε το χερι, της γυρισε πλατη και με μεγαλες δρασκελιες ανοιξε την πορτα και εφυγε.

Όταν η Ανελιζ ακουσε το δυνατο ηχο που εβγαλε η πορτα καθως την κοπανισε πισω του ο Κριστιαν τότε  αφησε τον εαυτό της ελευθερο και οσα δάκρια κρατουσε χυθηκαν ελευθερα στα μαγουλα της.

Δεν μπορουσε να συνειδητοποιησει τι ειχε γινει μόλις.

Ξαφνικα ολη η μαγεια ειχε μετατραπει σε ένα απαισιο εφιαλτη που οσο και να εκλαιγε δεν ελεγε να τελειωσει.