Ακαδημία του Έρωτα

Κεφάλαιο 5

Η μερα ειχε φθάσει. Σηκώθηκε στην ωρα της και μετά από ένα γρηγορο ντους ντυθηκε. Διαλεξε ένα  τζιν αρκετα εφαρμοστο, το οποιο ταίριαξε με μια σπορ μπλουζα σε βαθυ navy χρωμα. Φόρεσε τις αγαπημένες τις μποτες σε καφε απόχρωση   και πήρε ένα παλτο σε navy χρωμα μιας και το φθινόπωρο σήμερα έδειχνε το άγριο πρόσωπο του με αρκετο βορια και ψύχρα.

Η τσάντα της ηταν ένα σακίδιο σε καφε απόχρωση και σε μια μαυρη βαλίτσα ειχε βαλει τα απολυτως απαραίτητα. Κυριως τζιν και φορμες.

Τα σακακια της και τα ταγιερ εστεκαν κρεμασμένα στην ντουλάπα της τελεια σιδερωμένα και αρωματισμενα. Αυτη η εποχη ειχε τελειώσει.

...................................................................................

Παρκαρε το αυτοκινητο της στο πάρκινγκ της σχολης επειτα από τις οδηγιες που πηρε από έναν φρουρο στην πύλη. Κατέβηκε και κοιταξε τριγυρω. Εδω ειμαστε Ανελίζ, σκέφτηκε και προχωρησε προς την κεντρικη πυλη.

Το ονομα της το βαφτιστικο  είχε χρησιμοποιήσει στην αιτηση, διχως να να το αναφέρει . Ανελιζ Περσιν .Ειχε το επιθετο της μητερας της και ετσι κανενας δεν θα μαθαινε για το ποιος ηταν ο πατερας της. Ο οποίος είχε το ίδιο επίθετο με τον αρχηγό.

Στην κεντρική  πυλη εδειξε την ταυτότητα της και ενας νεαρος της έδειξε μια αιθουσα στο βαθος του διαδρομου.

-"Εκει μαζεύεστε και εκεί πρέπει να παραμείνετε μέχρι να σας μιλησει ο διοικητής ." ετσι της ειπε και αυτή εκανε ετσι ακριβως.Η αιθουσα δεν ηταν ιδιαιτερα μεγαλη, αλλά μαλλον χρησίμευε ως αμφιθεατρο.Ειχε αρκετα καθισματα και μια εξεδρα με μερικα καθισματα ελαχιστα ανυψωμενη.Εκεινη προχωρησε και διαλεξε μια θεση στην δευτερη σειρα διπλα σε μια κοπελα που φορουσε γυαλακια μυωπιας. Έως ότου ξεκινησουν την περιεργάστηκε λιγακι.Ηταν αδυνατη, ξανθια και τα μαλλια της τα ειχε στρωσει σε έναν περιποιημένο κοτσο.Φορουσε κι αυτή ένα μπλουτζιν αλλά τα ρουχα της δεν ηταν επώνυμα . Παρολα αυτά είχε ένα καθαρο, ομορφο πρόσωπο που αν δεν φαινοταν τοσο σφιγμενη θα την χαρακτήριζες μια ομορφη κοπελα. Ενιωθε αμηχανα σιγουρα γιατι τα χερια της επαιζαν νευρικα με το κινητο της τηλεφωνο. Την καταλάβαινε και έσπασε την σιωπη μιλώντας πρωτη.

-"Ευχομαι να μην αργησουν να μαζευτουν ολοι." ειπε η Λιζ κοιτωντας της με απαλο χαμογελο.

Η κοπελα ταραχτηκε ελαφρως αλλά αμέσως μετά ανακουφισμενη έστρεψε το κορμί της προς εκείνη.

-"Ναι. Μακάρι Να μην αργήσουν. Εχω τρομερη αγωνια .Πρωτη μερα και παρακαλω να τελειώσουν γρηγορα τα διαδικαστικα. Ειμαι από το Χαμπτον.Εσυ?

-" Εγώ είμαι από εδώ. "-Ειμαι ηΑνελιζ Περσιν." συνεχισε και της ετεινε το χερι της

-"Θα ξεχασω τους τρόπους μου από την ανυπομονησια. Ειμαι η Αννα ,Αννα Τζονσον.Ξερεις μήπως τίποτα; Από τους  εκπαιδευτές, το  πρόγραμμα... εχεις ακουσει εστω κάτι; "Ρωτησε η Αννα κυριευμένη από αγωνια.

-" Δεν θα το λεγα. Πραγματικά δεν γνωριζω κάτι.. .Εχει αλλωστε σημασία; Προσπαθησε να ηρεμησεις και απόλαυσε το. " Της ειπε η Ανελιζ ανάλαφρα προσπαθωντας να την ηρεμήσει.
Η Αννα την κοιταξε προσεχτικά αλλά δεν ειπε τίποτα. Τουλαχιστον για 10 δευτερα γιατι μετά η αγωνια της έγινε ένα  λογιρδιο διχως σταματημο.

-" Ακουσα ότι είναι δυσκολη ακαδημια αυτή αλλά τι να κάνω; Είναι η κοντινότερη στην πόλη μου και θέλω τα σαββατοκύριακα να κατεβαίνω στους δικούς μου.Εχω γινει και προσφατα θεια, καταλαβαινεις.Θα μου λειψει πολύ η οικογενεια μα πιο πολύ το μωρο μας.Εσυ εχεις οικογένεια; Ουτε εγω ξερω κατι ιδιαιτερο.Ενας πελατης στο κομμωτηριο της αδερφης μου της ειπε όταν εμαθε ότι θα ερχομουν εδώ ότι ο διοικητης είναι ενας σκληρος ανθρωπος που δεν χαριζεται.Τον δικαιολογω όμως σε αυτην την δουλεια δεν χαριζεσαι.Εχεις να κανεις με ανθρωπινες ζωες αλλωστε.Α! Παραλιγο να το ξεχασω, ακουσα ότι ήταν αξιωματικος της αστυνομιας παλια αλλά κάτι εγινε και μετατεθηκε εδώ και εχει αναλαβει την σχολη 3 χρόνια τωρα. Αραγε τι να γίνε; αλλα θα μαθουμε,ε; τιποτα δεν μενει κρυφο....."και συνέχισε να μιλαει...ακαταπαυστα για τα επομενα 10 λεπτα.

Η Ανελιζ το μονο που εκανε ηταν ποτε ποτε να χαμογελαει και να λεει κάθε λιγο ένα ναι που αυτό εδινε περισσοτερη ωθηση στην Αννα να μιλαει. Μεχρι που μετά από 10 λεπτα από την πορτα μπηκαν 5 ατομα με στολη.Οσοι ηταν ορθιοι αρχισαν να καθονται, οσοι συζητουσαν σταματησαν ή τουλαχιστον χαμηλωσαν τον τονο της φωνης τους.Και επιτελους η Αννα σταματησε να μιλαει κανοντας ένα αργο σσσσς!

 Λες και μιλουσε η Ανελιζ..!