Ακαδημία του Έρωτα

Κεφάλαιο 43

22/9/2017

Κατάφερε με δυσκολία να μαζεψει τα πραγματα της και να κλειδωσει το διαμερισμα της.

Ενιωθε εντελως σπασμενη.

Οταν κατεβηκε συναντησε ένα ιδιαιτερως χαρουμενο Εντι. Την περιμενε στην εισοδο και μιλουσε φιλικα με τον Τσαρλι που είχε αφησει προσωρινός το θυρωρειο.

Κοιτάζοντας την και βλεποντας τα κοκκινα ματια και το πρησμενο πρόσωπο το χαμογελο του εσβησε αργα και βιαστικα την εκλεισε στην αγκαλια του.

-"Τι εγινε βρε μικρο?»την ρωτησε απαλα και συγχρόνως της ετριβε την πλατη.

Ενας νεος γυρος δακρυων ξεκινησε.

-"Παμε να φυγουμε Εντι.»του ειπε ξερα ρουφωντας για πολλοστή φορά την μυτη της.

-"Παμε..»

Ο Εντι μέσα στο αυτοκινητο δεν μιλουσε πολύ. Την αφηνε να ξεσπασει και μονο της ανανεωνε τα χαρτομαντηλα καθε λιγο. Ειχαν διανυσει την μιση διαδρομη και η Ανελιζ δεν ελεγε να σταματησει να κλαιει.

Ο Εντι δεν αντεξε άλλο να την βλεπει ετσι. Αν και δεν την γνωριζε πολύ καιρο ένιωθε τοσο προστατευτικα απεναντι της. Αφου αναψε τα αλαρμ στο αυτοκινητο έκανε δεξια και παρκαρε τραβωντας αποτομα το χειροφρενο.

-"Αρκετα νεαρη μου!Πες μου τι συμβαινει τωρα!!"σταυρωσε τα χερια του και την κοιταγε με πονο παρολο που η φωνη του είχε ακουστει θυμωμενη.

-«Ο Κριστιαν Εντι!!Τ ο γαιδουρι!!..Αυτος!!..Αυτος φταιει για ολα!!!!Και εγω!!Η χαζη!!Η ΧΑΖΗ!!!Που πιστεψα ότι ήταν ανθρωπος!!ΖΩΟΝ!!ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ!!!ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΖΩΟΝ!!!Ενας χιμπατζής!!!»

-«Ξεκινα να μου λες τι εγινε και ασε το ζωικο βασιλειο στην ησυχια του!» ο Εντι την κοιταξε νευριασμενος και η Ανελιζ του εριξε μια δολοφονικη ματια που δεν τον πτοησε καθολου και της φωναξε ξανα¨

-«Ξεκινα λεω, αλλιως δεν ξεκιναω το αυτοκινητο.Θα κατσω εδώ ολη νυχτα!!Λεγε γιατί με εχεις σκασει!!»

Η Ανελιζ αφου φυσηξε την μυτη της δυνατα ξεκινησε να του εξιστορει τι εγινε ολο το σαββατοκύριακο και φτανοντας στο τελος ξανα λύθηκε στα κλαμματα κανοντας τον Εντι να μετακινηθει από την θεση του οδηγου και να την παρει μια σφικτη αγκαλια.

-«Σςςςς....αυτο εγινε βρε μικρο και με εσκασες?»

-«Λιγο το εχεις? Εδω με αποκαλεσε φτηνη και εσυ το βρισκεις λιγο?» κλαψουρισε η Ανελιζ ρουφωντας την μυτη της για χιλιοστη φορά.

-«Ζηλεψε βρε μικρη...Αντρας είναι και ζηλεψε..δεν λεω ότι συμπεριφερθηκε σωστα αλλά εκεινη την στιγμη θολώνει το μυαλο και παραλογιζεται.. Περασατε δυο μαγικες μερες και νυχτες και ξαφνικα ενιωσε ότι σε χανει. Δεν μπορεσε να το διαχειριστει απλα.. "

-«Τι να διαχειριστει βρε Εντι!?» τον ρωτησε θυμωμενα η Ανελιζ πετωντας χαμω άλλο ενα ταλαιπωρημενο χαρτομαντηλο.

-«Την απειλη ενός αλλου άντρα ισως..» απαντησε αυτος δίνοντας της ενα αλλο χαρτομαντηλο.

Σιωπη απλωθηκε στην καμπινα του αυτοκινητου.

Διαιρκεσε λιγα δευτερα έως που και οι δυο ταυτοχρονα λυθηκαν στα γελια. Ενα νευρικο γελιο τους είχε πιασει και αυτή την φορά η Ανελιζ εκλαιγε από τα γελια. Το ιδιο όμως και ο Εντι.

-«Ενιωσε.. την ..απει..λη...ενός...άντρα!!!»ειπε η Ανελιζ μέσα στα γελια της και ξεκινησε ενας νεος γυρος υστερικού γελιου.

-«Καθαροαιμο αρσενικο!!!»συμπληρωσε ο Εντι και σκουπισε τα ματια της με τους αντιχειρες του. Της αποθεσε ένα φιλι στο μετωπο και της ειπε κοιτωντας την στα ματια.

-«Ειδες που δεν ήταν τοσο τραγικο αυτό που εγινε? Θα του εξηγησουμε και θα καταλαβει ποσο αδικος ήταν. Μην μου στενοχωριεσαι άλλο και ολα θα διορθωθουν».

-«Ναι βεβαια, θα διατυμπανισουμε την ιδιαιτεροτητα σου με οποιες συνεπειες θα εχει αυτό μονό για να πιστει ΤΟ ΓΑΙΔΟΥΡΙ ότι δεν ειμαι πορνη! Σου απαγορευω να πεις το παραμικρο Εντι. Σευχαριστω αλλά αν ο Κριστιαν νιωθει κάτι για μενα θα πρεπει να με εμπιστευτει αλλιως..»

-«Αλλιως?...»

-«Αλλιως να με ξεχάσει. Να μεινει με την αναμνηση των δυο ημερων , τον εγωισμο του και το ξερο του κεφαλι για παρεα...»ειπε και αφησε ένα δακρυ να κυλησει στο μουσκεμενο ακομη μαγουλο της. Πηρε αλλο ένα χαρτομαντηλο που της ετεινε ο Εντι και φυσηξε την μυτη της.

Αφου ο Εντι ειδε ότι η Ανελιζ είχε ηρεμησει καπως εβαλε ξανα μπρος το αυτοκινητο.

Ξεκινησαν προς την ακαδημια συζητωντας με ηρεμια πια οσα ειχαν προηγηθει.