Κεφάλαιο 63

2.5K 295 8
                                    

Την επομενη μερα την περασε εξ ολοκλήρου στο κεντρικο τμημα του Τεξας.

Το συστημα ήταν απαρχαιωμενο και δεν εβλεπε να τελειωνει γρηγορα. Συμπληρωσε τα χαρτια της παραγγελιας της και την εστειλε αργα το βραδυ με το φαξ στο αρχηγειο για εγκριση. Καποιες μοναδες επρεπε να αντικαταστηθουν για να μπορεσουν να τρεξουν τα νεα προγραμματα.

Χρονος δεν της εμεινε να τηλεφωνησει στον θειο της αλλά δεν ήταν ο καταλληλος τοπος ουτε χρονος για να μιλησουν.

Στο κατω κατω αν ήθελε ο ιδιος να μιλησουν ηξερε που να την βρει.

Αργα το βραδυ χαιρετησε τα παιδιά στον οροφο και κατευθηνθηκε στο αυτοκινητο της και από κει στο μοτελ να ξεκουραστει.

Αυτή η ρουτινα εξακουλουθηθηκε αρκετες μερες και κάθε μερα θλιβοταν και περισσοτερο.

Ο Κριστιαν δεν της είχε τηλεφωνησει τόσες μερες και με τον Εντι που μιλουσε κάθε βραδυ σχεδον την καθυσηχαζε λεγοντας της ότι ήταν καλά αλλά πολυ πνιγμενος με το τελικο σταδιο της ακαδημιας.

Υπομονη της ζητουσε και η Ανελιζ δεν μπορούσε να κανει ουτως η αλλως κάτι διαφορετικο.

Στριφογυριζε καθε βραδυ στο κρεβατι της στο αφιλοξενο ξενοδοχειο της μη μπορωντας να κοιμηθει από τις σκεψεις.

Αν το είχε μετανιωσει ο Κριστιαν.Αν δεν ήταν τα συναισθηματα του τοσο δυνατα όπως τα δικα της?

Αν...αν...αν...αυτά σκεφτοταν και που να κοιμηθει.

Γι αυτό το λογο αποφασισε να το ριξει στην εργασιοθεραπεια.

Σημερα ξημερωνε Παρασκευη και η Ανελιζ είχε αρκετη δουλεία στο τμημα.

Την ειχαν ειδοποιησει νωρις το πρωι ότι οσα είχε ζητησει ειχαν ερθει και ανυπομονουσε να τα απαραλαβει.

Ντυθηκε βιαστικα και ξεκινησε για το τμημα. Ηταν μια ηλιολουστη ημερα και ο καιρος ολη αυτην την βδομαδα ήταν ιδιαιτερα ζεστος για την εποχη.

Ισως αυριο να κανονιζε μια μικρη εξορμηση στην υπαιθρο οπου θα κατεληγε σε ένα παραδοσιακο μαγαζι της καντρυ μουσικης.Τοσες μερες που την συντροφευε της είχε γινει ιδιαιτερα οικεια και ευχαριστη.

Παρκαρε και ανεβηκε γοργα στο προσωρινο γραφειο της.Κοιταξε τις κουτες που ειχαν στοιβαξει διπλα στη πορτα και ξεκινησε να ξεπακεταρει.

Το βραδυ είχε φτασει και αυτή δεν είχε φύγει ακομη.

Ζαλισμενη πισω από τον υπολογιστη της προσπαθουσε να επικοινωνησει με αυτον που είχε εγκαταστησει σημερα.Λιγο ακομη ήθελε...λιγο ακομη.

Ακαδημία του ΈρωταWhere stories live. Discover now