Ακαδημία του Έρωτα

kεφάλαιο 20

Καπου μες στον υπνο της ακουγε από μακρια να την φωναζουν και τον ηχο ενός σφυριου να χτυπαει σιγανα. Ο ηχος όμως δυναμωνε και εκανε την Λιζ να αναστεναξει, να γυρισει πλευρο. Ο ηχος ολοένα και δυναμωνε και το μυαλο της της εδωσε εντολη να ξυπνησει ενοχλημενο από το θορυβο που τελικα δεν ηταν σφυρι αλλά καποιος  που της χτυπουσε την πόρτα. Σηκώθηκε μετά βιας και εσυρε τα βηματα της ως την πορτα.

Μονο όταν την ανοιγε περασε αστραπιαια από το μυαλο της ότι ηταν σχεδον γυμνη αλλά ηταν ηδη αργα.

Την πορτα την είχε ανοιξει και όχι μονο το είχε κανει αλλά στην πορτα στεκοταν αυτος που δεν ηθελε να την δει ετσι.

Ο Κριστιαν ηταν αγριεμενος, αξυριστος και τα ματια του γυαλιζαν θυμωμενα και με το που ανοιξε η πορτα την ελουσε με φωνες.

-"Ξερεις τι ωρα εχει παει δεσποινις Ανελιζ? Ποσο ακομα θα περιμενουμε να μας κανεις την τιμη να κατεβεις να..." η φωνη του βεβαια σταματησε καθως το βλεμμα του επεσε πανω της.Η μαλλον στο κορμι της.

Τον ειδε αστραπιαια να τα χανει και να περναει νευρικα το χερι του στα μαλλια του.  Η Λιζ νευριασε. Τον αφησε εκει να της φωναζει και αυτή σερνομενη ακομη καθισε στο κρεβατι της. Σηκωσε το χερι της και το πέρασε μέσα από  τα  μαλλια της. Μετα δυσκολίας μπορούσε να ανοιξει  τα μάτια της, πόσο δε να τον κοιτάξει!

-"Μπορεις να μην μου φωναζεις? Τι ωρα έχει πάει ?"  ρώτησε αυτή νυσταγμενη καθως της εφευγε ένα μικρο χασμουρητο. Ο  Κρίστιαν είχε προχωρησει δυο βηματα μεσα στο δωματιο και είχε κλεισει την πορτα πισω του.

-"Τι ωρα γυρισες εχθες?"  γρύλισε αυτος θυμωμενα

-" Πω.... Δεν μπορω να καταλαβω ποιο είναι το πρόβλημα σου...Η ωρα είναι ακομη 8.15. Δεν εχω αργησει δραματικα για να ερχεσαι εδώ να μου φωναζεις. " ψιθύρισε αυτή κοιτώντας το ξυπνητηρι της.

-"Το προβλημα μου εισαι εσυ Ανελιζ και μονο εσυ..." γρύλισε απειλητικά αυτος πλησιαζοντας την περισσοτερο.

Η Λιζ σηκωθηκε αποτομα ενοχλημενη από το σχολιο του. Προχωρησε προς το μερος του και του ακουμπησε το δακτυλο απειλητικα στο στερνο.

-"Εγω  δεν σου επιτρεπω να μου μιλας ετσι.! Δεν ειμαι προβλημα και ποσο μαλλον δικο σου! Καταλαβες?!" η Λιζ τον κοιταξε κατευθειαν στα ματια με ολο της το θάρρος.

Τα ματια του πεταγαν φλογες που ηταν ετοιμες να την τυλιξουν όταν αυτος εσκυψε απαλα στο λαιμο της και της ψιθυρισε γλυκα στο αυτι:

-" Κι όμως Ανελίζ..." λεει αυτος και σερνει το δακτυλο του στον λαιμο της μεχρι την τιραντουλα που χαλαρα εχει πέσει. Την τυλιγει στο δάκτυλο του και την σηκωνει αργα. Καθως την στερεωνει στον ωμο της Ανελιζ η οποία έχει κλείσει τα ματια και απολαμβανει το χαδι του σαν γατα στον μεσημεριανο ηλιο ακουγεται η φωνη του ξανα τραχεια

-"Ντυσου και κατεβα γρηγορα.!"

Αυτό, μονο, και σηκωνεται και φευγει όπως είχε ερθει, σαν σιφουνας.

Η Λιζ ανοιγει τα ματια της αποτομα και προχωραει στο μπανιο. Ενα κρυο ντους είναι ότι πρεπει για να ξυπνησει γιατι κατά την γνωμη της κοιμαται ορθια και ονειρεύεται . Αλλιως δεν εξηγείται πως σε κλασματα δευτερολεπτου με ένα τοσο απλο αγγιγμα την είχε κάνει να ανατριχιασει μεχρι τα καταβαθα του κορμιου της.

Μαλλον είχε καιρο να κοιμηθει με κάποιον και το κορμι της αντιδρασε αστραπιαια και υπερβολικα στο αγγιγμα του.

Το προβλημα του? Την αποκαλεσε προβλημα του σιγουρα. Την εχουν αποκαλεσει πολλα πραγματα στην ζωη της αλλά ποτε προβλημα.

Καθως αρχιζει να τον στολιζει με κοσμικα επιθετα που μόνο κυρία δεν θυμίζουν αφηνει το κρυο νερο να πεσει πανω της.

Μετά από 10 λεπτα αποφασιζει να βγει επιτελους εξω από το ντους.

Γρηγορα θελεις να κατεβω?  Σκεφτηκε η Λιζ και ένα στραβο χαμογελο χαραζοταν στα χειλη της. Θα σου δειξω εγω.

Διάλεξε με την ησυχία της ένα παντελόνι τζίν μαυρο σε στενή γραμμή όλο σκισίματα που αγκαλιαζε το σωμα της. Φορεσε και ένα μπλουζακι μακό σε απλη γραμμη και το συνδιασε με μια κόκκινη  λεπτή ζακετούλα σε στενη γραμμη.

Αφησε τα μαλλια της βρεγμενα, λυτα και εβαλε ένα κοκκινο κραγιον που εκανε τα χειλη της να δειχνουν αισθησιακα γεματα.