Ακαδημία του Έρωτα

κεφάλαιο 9

Η Λιζ 11.30 ηταν στο διαδρομο και περιμενε την Αννα. Κατεβαινοντας την σκαλα προτιμησε να το κανει με τον ιδιο τροπο όπως πριν, γρηγορα και απροσεκτα.  Στο σημειο που είχε τρακαρει πριν με εκείνον εκοψε ταχυτητα και χαμογελασε στην αναμνηση του ατυχηματος.

Δεν αργησε να την δει να ερχεται. Κρατουσε ακομη εντυπα και το σχεδιο της σχολης. Η Λιζ τίποτα δεν κράταγε μονο το κλειδι του δωματιου της στην τσεπη και το κινητο σε μια τσεπη του παλτου της.  Ουτε αυτό θα είχε πάρει αλλά σε περιπτωση που την καλουσε ο θειος της θα ηθελε να την βρει αμεσως και να μην αναστατωσει ολάκερη τη σχολή .

-"Παμε για σεντονια και κουβερτες!" Αναφωνησε με χαρα η Αννα και η Λιζ σκεφτηκε μηπως θα επρεπε και αυτή να είχε αυτόν τον ενθουσιασμο.

Στην λινοθηκη επικρατουσε χαμός όπως ήταν φυσικό. Βεβαια ολοι παραταγμενοι   περιμεναν υπομονετικα να ερθει η σειρα τους και συζητουσαν. Αλλοι χαμηλοφωνα ,κάποιοι ηταν αμιλητοι και αλλοι που ηδη ειχαν αποκτησει οικειοτητα με τον χωρο κανανε και πλακες μεταξυ τους.

Η Ελεν Γκις ηταν εκει και συζητουσε ευχαριστα με τον υποδιοικητη.

Όταν ηρθε η σειρα της η Ελεν προχωρησε κοντα της και της χαμογελασε.

-"Ολα καλά μεχρι τώρα;"

Η Λιζ της χαμογελασε .

-"Φυσικα, ολα υπέροχα" απαντησε καθως μια κοπελα της εδωσε ένα μπογο με μια αλλαξια σεντονια, ένα μαξιλαρι  κι μια κουβερτα. Η Λιζ δεν ηταν συνηθισμενη να σηκωνει τοσο ογκο από πραγματα και γουρλωσε τα ματια στην σκεψη μονο ότι θα επρεπε να τα μεταφερει δυο οροφους ανεβαίνοντας . Η Αννα πιο κει που δεν είχε ερθει ακομη η σειρα της εκανε μερικα βηματα προς το μερος της με σκοπό να την βοηθησει.

-"Αννα ασε καλυτερα, θα χασεις την σειρα σου. Θα τα πουμε μετά" ειπε η Λιζ βιαστικα. Επρεπε να κινηθει γρηγορα. Οσο πιο γρηγορα τοσο το καλυτερο.

Προχωρώντας στον διαδρομο οι περισσοτεροι , βλέποντας την, εκαναν ακρη να περασει και μονο όταν αρχισε να ανεβαινει την σκαλα καταλαβαινε ότι θα της επεφταν ετσι δεξια και αριστερα που τραμπαλιζοντουσαν.

Μετά βιας καταφερε να φτασει στο πρωτο οροφο και στην αρχη της σκαλας για τον δευτερο ακουμπησε την αριστερη πλευρα του σωματος της στον τοιχο για λιγα δευτερα να παρει εστω μια σωστη ανασα.

Ξεφυσηξε και ξεκινησε να ανεβει όταν ....σε κλασματα του δευτερολεπτου ολα τα πραγματα και αυτή βρισκοντουσαν σωριασμενα κατω.

Ενας μονο μπορουσε να είχε πεσει πανω της με την τυχη που είχε σημερα.

Τον ακουσε να βριζει σιγανα μεσα από τα δοντια του και σηκωσε το κεφαλι της να τον κοιταξει.

Στεκοταν εκει κοκκινος σας δαιμονας από τον θυμο του και τα ματια του, αχ αυτά τα ματια του μονο γκρι που δεν ηταν. Φλογες πεταγαν που ηταν ετοιμες να την καταπιουν.

Η Λιζ εκανε προσπαθεια να σηκωθει αλλά το σεντονι είχε ανοιξει και είχε γινει θηλια στα ποδια της. Την κραταγε σφικτα εκει κατω.

Πρεπει να ειμαι αθλιο θεαμα σκεφτηκε κλοτσωντας το σεντόνι με δυναμη.

Αυτος που ξεφυσουσε σαν μαινομενος ταυρος τελικα εσκυψε να της το τραβήξει. Τα καταφερε με την πρωτη.

-"Εσυ δεν θες ταμπελες στην σκαλα αλλά εμεις προστασια από σενα!"

Η Λιζ τον κοιταξε θυμωμενη.

Δεν είχε πεσει πανω του αυτή τωρα αλλά αυτος!
Κοιταξε που θα μας βγει υπερανω σκέφτηκε και προσπαθησε να μαζεψει όπως όπως ,κουβαρι ,τα πραγματα της. Ακου χρειαζονται προστασια οι γύρω της από αυτην! σκεφτόταν με θυμό όση ώρα σηκωνόταν από κάτω και μάζευε με νευρικές κινήσεις τα πράγματά της.

-"Εγω που εφταιγα πριν ζητησα συγνωμη . Τοσο δυσκολο σου είναι να ζητησεις τωρα εσυ?" Του επιτέθηκε και τον καρφωσε στα ματια.

Αν αυτος ηταν θυμωμένος μια φορά, αυτή ηταν δυο.

Από καπου ακουστηκαν φωνες που πλησιαζαν και η Λιζ σφίγγοντάς  τα πραγματα της συνέχισε να ανεβαινει την σκαλα και να απομακρυνεται από τον δαιμονα που ξεκινησε να γρυλλίζει πιο δυνατα κατεβαινοντας.

Συνέχισε αναψοκοκκινισμενη μεχρι που εφτασε στο δωματιο της.  Άνοιξε την πορτα όπως-όπως και πεταξε τα ηλιθια σκεπασματα στο κρεβατι με θυμο.