Hayatta her şey bir tesadüften ibarettir.Ve bir tesadüf koca iki yaşamı alır, değiştirir...Onu süsler, renklendirir ve hayatınızın merkezine koyar.
İnsanı insan yapan şeydir tesadüfler.
Ve tüm tesadüfler aşka çıkar.Bu bazen aynı trende yolculuk yap...
Bölüm şarkısı- Can Gox-Neredesin sen(tekrar tekrar dinleyin bence)
****
Genç adam çökmüş omuzlarını biraz daha dikleştirmeye çalıştı.Ama başaramıyordu.
Hala sevdiği kadının ellerinden öylece kayıp gitmiş olmasını sindiremiyordu.
Gözündeki güneş gözlüğünü gözyaşlarını saklasın diye takmıştı.Ancak pek bir işe yaradığı söylenemezdi.
Kalbinden oluk oluk akan yaşlar gözlerinden toprağa damlıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tabutu toprağa koyduklarında orada üşüyeceğinden korktu.Karanlığı fazla sevmezdi.
-Kızım!!Seni toprağa gömmekte mi vardı kaderde!!!
Yan tarafında sinir krizi geçiren kadına göz ucuyla baktı.
Sevdiği kadının annesi...
Saçları sevdiği kadınınkiler gibi kızıldı...
İstemeden gözünün önüne onun görüntüsü gelince gülümsedi.Sonra bu gülümseyiş bastırmaya çalıştığı bir hıçkırık oldu.Boğazı düğüm düğüm olmuştu.Konuşmuyordu.Konuşacak hali kalmamıştı.
Canı yanıyordu.
Kendisini annesini kaybetmiş bir çocuk gibi hissediyordu.
Tabuta atılan birkaç kürek toprak adeta onu da gömdükleri hissini vermişti.
Kimsenin duymayacağını bilerek fısıldadı.
-Hoşçakal gelincik.Kalbime iyi bak.
Bunu o kadar sessiz söylemişti ki kendi sesini o bile zor duyuyordu.Ancak söylediğini sevdiğinin duyacağından emindi.
Çünkü o daha söyleyemeden çoğu şeyi anlardı.
Gözlerini kapattı.Onunla ilgili şeyleri tekrar tekrar gözlerinin önüne getirdi.
Gülümseyişini,ağlayışını,çillerini,kirpiklerini eğişini,konuşmasını,dudaklarını,utandığında kızaran yanaklarını,sabahları saçlarıyla onun burnunu gıdıklayışını,minik ellerini...
Onunla ilgili her şeyi tek tek geçirdi gözden...Unutmak istemiyordu...
Parmağındaki yüzüğe bakıp gülümsedi.Kendi kendine söz vermişti.Bu yüzüğü ölünceye dek çıkarmayacaktı.
Boynundaki kolye gibi...
O kolyeyi bir an olsun yanından ayırmıyordu...
-Genç adam!
Kendine seslenildiğini anlayıp gözlerini açtı.Mezar neredeyse kapanmak üzereydi.
