GELİNCİK

29.(Final Part1)Sızı

Bölüm şarkısı-Aşkın nur Yengi- Yazık

Sedyeyi itiyordum.Gözlerimi bir an olsun onun üzerinden kaçırmıyordum.Sanki gözlerim onun üzerinden ayrılırsa onu sonsuza dek kaybedecektim.

-Bilinci ne kadar süredir kapalı?

Yanıbaşımda duran doktora baktım.Hızla cevap verdim.

-Neredeyse yarım saat oldu.O iyi olacak değil mi?

Doktor Arya'nın gözlerine bakmaya başladı.

Sonra bana döndü.

-Peki bir hastalığı var mı?Ya da kullandığı bir ilaç?

Sorumu es geçmişti.
Düşündüm.

Kahrolası aklıma bir halt gelmiyordu.

-Bi-bilmiyorum.İlaç falan kullanmadı hiç.

Arya'yı muayene odası olduğunu tahmin ettiğim odaya götürürlerken doktor bana döndü.

-Siz burada bekleyin.Biz gereken müdaheleyi yapacağız.

Başımı hızla sallarken kalbimin üzerine elimi koydum.Hiç bu kadar hızlı atmamıştı.

Korkuyordum.

Ona birşey olmasından o kadar korkuyordum ki bu korku benim nefesimin kesilmesine neden oluyordu.

Biraz önce Arya'yı soktukları kapının önüne çömeldim.Elimi sıkıntıyla saçlarımdan geçirdim.Gözlerim yine doluyordu.

Bir damla yaş aktı gözümden.

Birkaç dakika sonra kolidorda ayak sesleri duyuldu.Bakışlarımı yerden kaldırdım.

Asya ve Dolunay endişeyle birbirine sarılıyorlardı.

Hazar ve Alaz soran gözlerle bana bakıyorlardı.

Onlara hiçbir şey diyemiyordum.

Asya konuşmaya başlayan ilk isim olmuştu.

-Arya nasıl?Nerde şimdi?

Elimle kapıyı işaret ettim.

-İçerde.

Bakışlarımı hala yerden kaldıramıyordum.Zihnimde dört dönen düşünceler vardı.

Ben ölüyorum.

Bu iki kelime çığlık gibi yankılanıyordu içimde.

Gözlerimi kapadım.

Herşey düzelecekti.

O ölmeyecekti.Nereden çıkmıştı ki bu ölüm meselesi?

O yaşayacaktı.

Şimdi içeriden biri çıkacaktı ve diyecekti ki 'sadece halsiz düşmüş' ya da 'stres yaşamış'.Serum falan takacaklardı.