GELİNCİK

9.Gözler

Medya:

Nükleer Başlıklı Kız -Eğer İstersen

Arya Tunç

***

Elimdeki çantaya birkaç parça eşya koyup evden çıkmak üzere ayaklandım.Hazar Bey hala salonda baygın bir şekilde yatıyordu.Asya ise başında kollarını kavuşturmuş ona dik dik bakıyordu.

Dolunay ise Hazar Bey'e sürekli kolonya koklatıyordu.

Bu halleri çok tatlıydı.

Hazar Bey'in hala Asya'yı öpen o sapık olduğuna inanmakta zorlanıyordum.Sen git sarhoş kafayla kızın ilk öpücüğünü al.Sonra birde karşısına çık.

Büyük cesaret doğrusu.

Kesinlikle ben olsam daha büyük bir tepki verirdim.Ama Asya'da iyi yaptı şimdi.

Başımı iki yana salladım.Çantamı elime alıp kızlara seslendim.

-Kızlar ben çıkıyorum!

Asya ve Dolunay aynı anda başını kaldırıp bana baktı.Daha hastane meselesini bilmiyorlardı.

-Nereye gidiyorsun?

Dolunay'ın hayretler içindeki sesini duyunca dudağımı dişledim.Kesinlikle beni keseceklerdi.

-Pamir'in evinde kalıp birkaç gün ona yardım edeceğim!

Asya ağzını kocaman açtı.

-Ne yardımı kızım bu böyle?Adamın evinde üstelik!Tövbe yarabbim.Olmaz öyle şey!

Ağzımı havayla doldurup dışarıya verdim.

-Pamir'i haşladım ben bugün.Hastaneden geliyoruz.

-Nee!?

-Nee!?

İkisi aynı tepkiyi vermişlerdi.Bu muhabbetin uzayacağını anlayınca konuyu değiştirme girişimine başladım.

-Kızlar Hazar Bey uyanıyor mu?

İkisinin de arkamda bırakıp hızlıca evden çıktım.Tabi Asya camı açıp onları kandırdığım için beni birazcık haşlamış ve sokaktakilere rezil etmişti ama olsun.

Önümden hızlıca geçen taksiyi durdurdum.Pamir'in adresini Hazar'la onu eve bıraktığımızda öğrenmiştim.Yani yaklaşık iki saat önce.

Başımı adresi söyledikten hemen sonra cama koydum.Ve şeyi düşünmeye başladım.Şeyi...

Pamir'i.

Ya bir insan bu kadar yaramaz bir çocuk gibi davranıp hemde birçok insandan daha fazla yetenekli olması inanılır iş değildi.

Kesinlikle insanlara aptal numarası yapıyordu bu adam.

Tabi ben o adamı haşlamıştım o ayrı bir durum.Gerçekten ömrümde yaptığım çoğu şeye pişman olmayan ben köpek gibi pişman olmuştum.

Kimseye söylemese de canının çok yandığını görebiliyordum.Onun yanında kim olsa beni kovdururdu.Ama onun yaptığı tek şey beni korumaktı.

Bana bakarken gözlerinin nasıl beni mavilerine hapsettiğini hatırladim.Seslice yutkunmakla yetindim.

Ondan etkilenmemeliydim.O yanlış kişiydi.Bencildi.Sorumsuzdu.

-Geldik abla.

Taksicinin sesini duyunca toparlandım.Sensin abla!Gelmiş babam yaşına adam.Tövbe yarabbim.

Kaşlarımı çatarak adama parayı uzatıp taksiden indim.

Ulan sırf vicdan azabı yüzünden elin adamının evine gidiyordum.