GELİNCİK

13.Gelinciğim

Medya: This I love

****
Arya'nın Ağzından

-İstifa ediyorum!

Dediğimi duyar duymaz şaşkınlıkla ağzı aralandı.

Ben ise artık orada durmanın anlamsızlığının farkına varmaya başlamıştım.Arkamı dönüp -seri adımlarla birlikte- oradan uzaklaşmak üzere harekete geçtim.

Kendimi o kadar sıkmıştım ki gözümden akan yaşlara rağmen hiçbir ses çıkaramıyordum.

İnsanların gözündeki durumumu hala kendime yediremiyordum.En kötüsü de onlara o malzemeyi veren kişi Pamir'di.Ben kimseyi kıramazdım,incitemezdim.Ama nedense benim hayatıma giren herkes bunu defalarca yapıyordu.

Gözümden akan bir damla yaşı hızla sildim.İnsanların ağlarken beni izlemesini sevmiyordum işte.

Zayıf olduğumu kimsenin bilmesini istemiyordum.Herkes gibi bende güçlü rolleri yapıyordum.Birçok insan güçlü değildi zaten.Hepsi birer oyundu.Herkes güçlü olduğunu düşündüğü insana saygı duyuyordu.Bende güçlü numarası yapanlardandım.

Sokağın sonuna geldiğimde arkama dönme ateşiyle yanıp kavruluyordum.Dönmek ile dönmemek arasında kararsız kalıyordum.

Bir yanım onun arkamdan bakıp bakmadığını hatta gelip gelmediğini deli gibi merak ediyordu.

Neye göre böyle düşünüyordum ki Allah aşkına?

O benim patronumdu.Eski patronum!
Şımarık,kendini bir şey sanan ego yığınından başka bir şey değildi ki o.

Hayır.Kendime bunu yapamazdım.Bunu kaldırabilecek kadar güçlü değildim.

Arkama dönmeden sokaktan saptım.

Boğazımın kuruduğunu hissedince çantamdaki suyu aramaya başladım.Ancak bir türlü bulamıyordum.

-Off kahretsin ya!

Bir yandan söylenmeye devam ederken kaldırımda çantamı kurcalıyordum.

Bir anda sert bir bedene çarpıp yere düşünce ne olduğunu anlamamıştım.

Başım dönmeye başlayınca bir elimle yerden destek alarak başımı tutmaya başladım.Çevremdeki adım seslerine bakılırsa etrafıma insanlar toplanmıştı.

Yüzümü buruşturarak bir süre başımı tuttum.Başıma gelen bunca şeyin arkasından birde yere düşüp rezil olmam eklenince kendimi tutamamış ve ağlamaya başlamıştım.

Birkaç teyze 'ağladı,yazık,bir yerine bir şey mi oldu' nidalari ile başımda söylenirken ben hala dönen başımı ağlayarak tutuyordum.

-Çekilin!

Bir erkeğin kalın sesini duyduğumda insanlardan bazıları söylenerek kenara kaydılar.

Ben ise hala gözümü açmaktan korkuyordum.Belki de şuan ki durumumdan kaçıyordum.

Hala yaşadıklarımın birer rüya olması için dua ediyordum.

Biri beni bir anda bacaklarımdan kavrayınca şaşkınlıkla gözlerimi açtım.

Bir el de belimde hissedince kucaklandığımi anladım.Ancak gözlerimi açar açmaz karşımda biçimli bir yüz ile karşılaşmayı beklemiyordum.

Bakışlar bir anlığına bana dönünce benim onu izlediğimi anlayıp kocaman gülümsedi.

-Sana tekrar karşılaşacağımızı söylemiştim Arya.

Birden her şey gözümde canlandı.Pamir'in evinden çıkıp gitmem sonra parkta bir adam ile karşılaşmam...