28.Çocuklarımızın Annesi

333 18 15
                                    


Medya:

Batuhan Sevimo-Her şey seninle güzel

Arya Tunç ve Pamir Sarrafoğlu

****

Arya'nın Ağzından

Hayat kimilerine elma
sunardı.Çekirdeği sanki sonradan gelen acı gerçekler gibi yavaş yavaş acıtırdı insanın canını.

İşte bu insanlar yaşadıkları mutluluğun ardından gelecek felaketleri unuturlar elmayı yerken çekirdeklerini düşünmezlerdi.

Hayat kimilerine de portakal sunardı.Portakalın acı kabuğunu en başta tadan insanlar sonradan portakalın tatlı yerlerini yerlerdi.Ve işte mutlu son dediğimizde tam olarak buydu.

Elimdeki fincanı sehpaya koydum.Benim hayatım neydi bilmesem de aklıma gelen ilk şey hayatıma gelincik adını vermek olmuştu.

Gelincik...

Yanımdaki koltukta elindeki oyun konsolu ile oyun oynayan Pamir'e ister istemez gülümsedim.Hastaneden çıkalı tam bir ay olmuştu.Ve bizim o günden beri hergün buluşuyorduk.Ara sıra Pamir'de kalmaya başlamıştım zaten.

Kaşlarını küçük bir çocuk gibi çatmıştı.Bu hali onu öyle bir sevimlilik katıyordu ki yanaklarını sıkma hissiyle yanıp tutuşuyordum.

Ona biraz fazla bakmış olmalıyım ki bana bakmadan konuşmaya başladı.

-Gözlerinle yedin beni güzelim.

Gözlerimi devirip yanımdan bana bakmadan konuşan kalasa bakarak konuşmaya başladım.

-Ne o yasak mı yoksa?

Elindeki oyun konsolunu sehpaya koydu.
Bana yaramaz bir çocuk gibi bakıyordu.

-Bana böyle güzel baktığın sürece senin bütün bakışlarına razıyım ben.

Uzanıp tam şakağının üstüne bir öpücük bıraktım.

-Seni yerim ben yerimmm!!

Saçlarını sert bir şekilde karıştırdım.Bir insan nasıl bu kadar kusursuz,sevimli,yakışıklı,kaslı ve başarılı olabilirdi ki....

-Arya bir dur!Tipimi kaydırdın!

Pamir'in yalandan sitemine dudak büzdüm.

-Seni benden başka kimse yakışıklı görmeyecek işte.Ne kadar da güzel bir şey.

O müthiş kıvrımlı dudaklardan eşsiz bir kahkaha döküldü.

-Tam ısırmalıksın kızıl.

Dişlerimin tümünü ortaya sererek gülümsedim.

-Bunu hep söylerler.

Pamir iki kaşını da kaldırarak bana doğru koltuğun üzerinde gelmeye başladı.

-Demek öyle.

Ağzımdan küçük bir çığlık kaçarken ayağa kalkıp koşmaya başladım.Adam niyeti bozdu!

-Hey buraya gel kızıl!

Arkama dönüp ona dil çıkardım.

-Çok beklersin keltenkelecik!

Tekli koltuğun arkasına saklandım.

-Tehlikeli oyunlar oynuyorsun.Haberin olsun.

Şımarık bir şekilde gülümsedim.

-Sen bana kıyamazsın ki.

Pamir işaret parmağını benim on adım ötemden bana doğrulttu.

-Hemde öyle bir kıyarım ki görürsün kızıl.

GELİNCİK Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin