𝙽𝙾𝚃 𝚂𝙾 𝙳𝙸𝚉𝚉𝚈

✖Κεφαλαιο 12🍸

Τον βλεπω να απομακρυνεται με γρηγορα βηματα μεχρι που στριβει και χανεται απο το πτικο μου πεδιο .

Δεν θα τον καταλαβω ποτε .

Ειναι τοσο ωραια περιεργος .

Φαινεται λες και βασανιζεται απο τις σκεψεις του .Μα και εγω ετσι ημουν οταν ειχε φυγει .

Βασανιζομουν καθε δευτερολεπτο για το αν θα γυρισει .Τι κανει;Πως ειναι;Νιωθει το ιδιο κατεστραμενος με εμενα;Νιωθει και εκεινος μισος;

Διοτι ετσι ενιωθα .Μιση ,κατεστραμενη.Σαν μια κουκλα που ειχε και αφου επαιξε οσο ηθελε με αφησε στο παλιο του σπιτι .Καθομουν την πρωτη μερα στο πατωμα του σπιτιου του κλαιγοντας .

Δεν κοιμηθηκα μονη εκεινη την ημερα .Ποτε κανεις δεν κοιμαται μονος του τα βραδια .Καποια σκεψη θα τον συντροφευει .Καποιον θα σκεφτεται .Καποιος τον σκεφτεται .

Ετσι και εγω .Τον σκεφτομουν αλλα εκεινος ;Εκεινος με σκεφτοταν;

Με σκεφτοταν αυτους τους 2 μηνες ή πηγαινε με την μια και με την αλλη ;

Στην σκεψη αυτη νιωθω μικρα τσιμπηματα ζηλιας στην καρδια μου .

Δεν μου αρεσει να γινομαι κτητικη αλλα αυτο ειναι ακομη μια συνηθεια που απεκτησα για εκεινον .Δεν θα μου αρεσε αυτο .

Δεν θα μου αρεσε να ξερω τι εκανε οταν στην Αγγλια .

Προτιμω να ζω με τις φαντασιωσεις μου .Οτι καθοταν μονος του σε εναν καναπε και κοιταγε τις φωτογραφιες μας;Οτι καθοταν πανω απο το κινητο του με το τηλεφωνο μου γραμμενενο πανω του;

Αλλα μαλλον μπερδευω τον Στεφανο με εμενα .

Μπορει να μην ειχα το τηλεφωνο του αλλα το παλιο ποτε δεν το διεγραψα .

Οσο σκεφτομαι ολα αυτα εχω φτασει εξω απο το σπιτι της μαμας μου .Η μηχανη του Σωτηρη ειναι απ'εξω απο το σπιτι και ξαφνιαζομαι που ηρθε .Συνηθως τετοια ωρα εχει δουλεια .

Μαλλον ηρθε για να δει το νεο παγοβουνο που εφερε ο αδερφος μου .

Διοτι μονο παγοβουνο μπορει να θεωρηθει αυτη η "κοπελα".

Βγαζω τα κλειδια του σπιτιου και μπαινω μεσα .Μπροστα απο την πορτα της κουζινας βλεπω τον Σωτηρη να ειναι μπουκωμενος με καποια μπισκοτα της μαμας μου ενω απο διπλα η μητερα μου να τον πιεζει να φαει και αλλα .Ο αδερφος μου να στεκεται μπροστα απο το ανοικτο παραθυρο αγκαλια με το παγοβουνο του .