𝙽𝙾𝚃 𝚂𝙾 𝙳𝙸𝚉𝚉𝚈

✖Κεφαλαιο 24🍸

"Στεφανο's pov"

Κοιτω το αγχωμενο προσωπο της ,μετα απο την ερωτηση που της εκανα ,ενω δακγωνει συνεχομενα το κατω χειλος της.Δεν ξερω αν πρεπει να την πλησιασω και να την καθησυχασω ή απλως να την αφησω να ηρεμησει απο μονη της .

Μα το να την βλεπω να στεκεται στο ασπρο αυτο κρεβατι ,ετσι μονη και ευθραυστη με κανει να την πλησιασω κανοντας μοναχα ενα βημα πριν τα γαλαζια ματια της συναντηθουν με τα δικα μου .

-Συγνωμη ."μου λεει απλα κοιτωντας με σαν σπασμενη κουκλα κανοντας με να θελω τοσο πολυ να την αγκαλιασω ,να την σφιξω πανω μου .Να νιωσω εστω και λιγο την γαληνη που μου προσφερε .Εστω και αυτη την λιγη .

Θα με εκανε να βγω απο αυτο το βασανιστηριο των τριων εβδομαδων που ζω .Μονο μια τζουρα απο το αρωμα της και οχι αυτο του νοσοκομειου .

-Γιατι μου ζητας συγνωμη ;"την ρωταω κρατωντας το βλεμμα μου πανω της .

Πανω σε αυτην την απεραντη ομορφια που εξαπλωνεται μπροστα μου .Ακομα και με αυτο το χλωμο δερμα και τα ξερα χειλη ,παραμενει πανεμορφη .Tα ξανθα μαλλια της κρατουν ακομα αυτην την λαμψη ακομα και λιγο ξεμαλλιασμενη .

Απλωνω το χερι μου ,να φτιαξω μια μιρκη τουφα που βρισκεται μπροστα στο προσωπο της ,κανοντας την να βγαλει ενα επιφωνημα εκπληξης και φοβου.

-Π-που δεν σε θυμαμαι."τραυλιζει για λιγο κανοντας με να βγαλω ενα γελακι .

Ειναι τοσο διαφορετικη απο την Ιρις πριν το ατυχημα .Τωρα πια το κοκκινο χρωμα στα μαγουλα της ερχεται πολυ πιο ευκολα ,απο οτι παλιοτερα και μονο με μια απλη κινηση μου .

Αλλα δεν με θυμαται ,αυτο ειναι που την κραταει μακρυα μου .Και αυτο ειναι που την κραταει κοντα στον Αρη .

-Παρ'το ως τιμωρια."της λεω προσπαθωντας να ελαφρυνω το κλιμα .

-Γιατι τιμωρια ;"με ρωταει ,μπερδεμενη κοιτωντας με παρατηρητικα .

Εκει που παω να της απαντησω ,η μητερα της μπαινει μεσα με ενα σακο μαλλον με τα ρουχα της ,κανοντας την να κατσουφιασει και εμενα να ανασηκωσω τους ωμους μου .

-Εφερα καποια ρουχα της που ειχε ο Γιωργος στο αμαξι του ,εμ μπορεις να ντυθεις ,γλυκια μου ,ή θες βοηθεια;"την ρωταει γλυκα η μητερα της κοιτωντας την με λατρεια και προσοχη .

Μητερες ,οσο καταπιεστικες μπορουν να γινουν αλλα τοσο γλυκες ειναι ,ακομα και αν δεν το δειχνουν .Μακαρι να γνωριζα και εγω καποιον απο τους γονεις μου ,δηλαδη τον πατερα μου .Η μητερα μου εχει φυγει .