𝙽𝙾𝚃 𝚂𝙾 𝙳𝙸𝚉𝚉𝚈

✖Κεφαλαιο 18🍸

Τρεχω προς την πεσμενη με αιματα γυρω Ιρις ,σοκαρισμενος απο το θεαμα αυτο .Πεφτω στα γονατα και την γυριζω προς το μερος ,βλεποντας το προσωπο της γεματο αιματα και γρατζουνιες.

-Ιρις ,μωρο μου .Ξυπα .Ξυπνα σε παρακαλω."της λεω ενω νιωθω δακρυα να τρεχουν στα μαγουλα μου και γυρνω να δω αυτον που την κατεντησε ετσι ."ΤΙ ΚΑΘΕΣΑΙ ΚΑΙ ΚΟΤΙΑΣ ΣΑΝ ΤΟΝ ΜΑΛΑΚΑ;ΚΑΛΕΣΕ ΑΣΘΕΝΟΦΟΡΟ."του φωναζω και γυριζω να κοιταξω την Ιρις μου.

Η μικρη μου .

Βαζω το χερι μου στον καρπο της μονο και μονο για να ελεγξω τον σφιγμο της .

Χαμηλος .

Τοσο χαμηλος που ελεγχω αν αναπνεει ,ενω παιρνω μερικες ξανθες τις τουφες μακρυα απο το προσωπο της .

-ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ!'του φωναζω καθως αυτος το μονο που κανει ειναι να ψαχνει το κινητο του στο αυτοκινητο .

Γυρνω να δω το κοριτσι που μπορουσε να μου παρει την ανασα μονο με ενα της βλεμμα,μεσα σε αιματα .Που μπορουσε να με κανει να χασω τα λογια μου με ενα της χαμογελο .ΠΟυ με σκοτωνε με σκληρα λογια και με ξαναγεννουσε με ενα της 'Σ'αγαπω".Το κοριτσι που ηθελα να φτιαξω την ζωη μου .Που μπορουσε να την κοιτας μεσα στα ματια και να χαθεις μεσα σε κλασματα δευτερολεπτου .Που εχει τον τροπο της ,να κανει και απο τις πιο μουντες μερες ,να μοαιζουν με λιακαδες .Το κοριτσακι μου .Η μικρη μου.Να κειτεται στο εδαφος μισοπεθαμενη .

Δεν ξερω τι θα κανω χωρις εκεινη .Την ειχα χασει για 2 μηνες ,και ηταν υπαραρκετο .Αλλα για μια ολοκληρη ζωη ;Η ιστορια μας θα ειχε τελος την στιγμη που δνε αρχισαμε καν .Εχουμε μια ολκληρη ζωη μπροστα μας .

-Ανοιξε τα ματια σου ,μικρη μου .Σε ικετευω ."ψιθυριζω στο αυτι της αν και ξερω οτι δεν με ακουει ."Σε παρακαλω .Και θα κανω τα παντα για να εισαι ευτυχισμενη .Μη μου το κανεις αυτο ,ανοιξε τα ματια σου .Θα κανω τα αδυνατα ,δυνατα για σενα  ,μην μου στερησεις την ζωη ."της λεω με βραχνη φωνη απο τα κλαμα που ριχνω απο πανωτης κανοντας τα δακρυα μου να τρεξουν πανω στο προσωπο της .

Χαιδευω το δερμα της ,τοσο απαλο και ασπρο σαν να φευγει .Λες και η ψυχη της εχει ηδη φυγει .

-Μην φυγεις ,Ιρις μου.Μεινε μαζι μου ."της λεω ενω ρουφαω την μυτη μου κοιτωντας τα κλειστα της ματια που με αποτρεπουν να δω τον δικο μου ωκεανο .

Το ωκεανο που πνιγομαι σιγα σιγα .

-Ειχα τοσα ονειρα για εμας .Θα χαμογελουσες ,θα εκλαιγες και εγω θα σε παρηγορουσα ,θα γινομουν ο πατερας των παιδιων σου ,θα ησουν η μοναδικη για εμενα ,γιατι εισαι αυτη που κατεχει την καρδια μου.Αν πεθανεις ,Ιρις ,θα με παρεις μαζι σου .Ξυπνα ,μωρο μου .Ξυπνα ."της λεω ενω η σειρηνα του ασθενοφορο ακουγεται να καταφθανει αυτο το ψυχοφθροο οχημα .