The Newcomer | ✔

38. Ποιηματα για σενα

"Carter που παμε; Βαρεθηκα..." γκρινιαζω για χιλιοστή φορα.

Μου εχει δεσει τα ματια, με εχει φορτωσει στην Κλελια και οδηγάει για καμια ωριτσα τωρα.

Τα νευρα μου! Δεν μ'αρέσουν οι εκπλήξεις. Πως καταφερε να με πεισει να φορεσω το μαντήλι στα ματια μου...ενας Θεος ξερει.

Σε φιλησε και σου απεσπασε την προσοχη!

Ενας Θεος κι η April.

Ο Ricky παντως δεν απανταει στις κλήσεις μου. Κατι κρυβουν!

Αφου το λες εσυ...

"Σε 5 λεπτα φτάνουμε ανυπομονη!" λεει γελωντας και κανει μια αποτομη στροφη κανοντας με να γατζωθω απο πανω του.

"Ηρεμα!" λεω και γελαει.

Μετα απο λιγη ωρα ακομα που προσπαθουσα ματαια να κρυφοκοιταξω σταματαει την μηχανη στην ακρη και με κατεβαζει.

"Περπατα λιγο ακομα, σε κραταω" λεει κρατωντας το χερι μου και οδηγωντας με προς αυτον.

Το μονο που μπορω να καταλαβω ειναι οτι παταω χωμα κι οχι δρομο, οτι ειμαστε καπου ψηλα αφου εχει αερακι και οτι ειμαστε στη φυση αφου ακουω τα πουλακια που κελαηδανε και οχι τις μηχανες των αυτοκινητων. Συν οτι αναπνεω καθαρο αερα.

"Φτασαμε" λεει και μου βγαζει το μαντηλι.

Τα ματια μου παιρνουν μερικα δευτερολεπτα πριν καταλαβω που ειμαι. Με εφερε σε ενα βουνό, και με θεα ολη την πολη. Ο ηλιος αρχιζει να δυει και ο ουρανος εχει παρει εκεινη την μπερδεμενη αποχρωση με τα εκατομμυρια χρωματα.

"Γιατι με εφερες εδω;" ρωταω χαμογελωντας.

"Γιατι εγραψα ενα ποιημα και θελω να σου το πω εδω" λεει κοιταζοντας με στα ματια.

"Εγραψες ποιημα;" γελαω.

"Τι ειναι τοσο αστείο;" γελαει μαζι μου.

"Τιποτα συνεχισε" λεω πνιγοντας το γελιο μου.

Γονατιζει μπροστα μου και κραταει τα χερια μου.

Ανασες.

Προσπαθώ.

"Σε αγαπω.
Πως σ'αγαπω; Ασε με να μετρησω τροπους.

Σε αγαπω στο βαθος και στο πλατος και στο υψος.

Σε αγαπω στο επιπεδο της καθημερινης, της πλεον ηρεμης αναγκης, στο φως του ηλιου και του κεριου.

Σε αγαπω ελευθερα, οπως οταν οι ανθρωποι αγωνιζονται για την νικη του καλου.

Σε αγαπω με ενα παθος που εβαλα σε χρηση, μες τις παλιες μου λυπες και μια πίστη.