CHAPTER 1:Take it or leave it

44 0 0
                                    

NAMI'S POV

Pag-uwi ko sa condo unit ko, agad kong kinuha ang phone ko para tawagan si tita. Kailangan niyang malaman yung tungkol sa nangyari kanina sa cafe. Hindi naman kasi ako pwedeng mag desisyon ng basta basta eh. I also need her approval and besides I also have a career in Canada at yun ay ang modeling. Pero hindi naman masyadong malaking project ang pagmo-model ko dun eh. Kaya okay lang siguro kung iiwan ko muna. 

Itinapat ko na sa tenga ko ang phone nang sumagot na si tita Sef.

[Hello Nami? How's your stay there?]

[It's good. By the way tita, I have to tell you something.]

[What is it? Sounds interesting huh?]

[A man approached me a while ago while I was in a cafe. He offered me a job. Actually it's a project. Should I accept it?]

It took second bago sumagot muli si tita sa kabilang linya.

[Why not? If you want it, then accept it. You know, it's a big opportunity to be wasted. You should also try something new.]

[Really tita? But what if that job doesn't suits me?]

[That's why I am telling you to accept it. Just do your best because if you keep on thinking but not doing anything, the questions on your mind will always be no. Get it?]

[Yeah. I get it tita. Thanks.]

[You're welcome. If you need me, I am just one call away, remember that okay?]

Napangiti na lang ako sa sinabing iyon ni tita.

[I know. And by the way tita, are the boys there? I already miss them.]

[Oh, the feeling is mutual. They keep on messing around here coz they already want to see you. But don't worry, I can handle them.]

Napa-iling na lang ako sa nabalitaan ko tungkol sa dalawa kong pinsan. Kahit kailan talaga napakakulit nila. Thinking that they're 2 years older than me. Mas isip-bata pa sila sa akin.

[Good to hear then tita. I had to hang up, bye i love you.]

I ended the call and let out a deep sigh. Akala ko hindi niya ko papayagan dahil mayroon na kong career. But still, kailangan ko pa ring pag-isipan yung tungkol doon sa offer. Wala naman sigurong mawawala kung tatanggapin ko yun di ba?

Pinikit ko na ang mga mata ko at hinayaang lamunin ng antok.

KINABUKASAN.........

Medyo tinanghali na ko ng gising pero ayos lang naman dahil wala naman akong appointment for this day. Speaking of appointment, naalala ko na naman yung nangyari kahapon. Kinuha ko ang calling card na binigay ni Mr. Lee sa akin kahapon. I guess hindi ko na dapat to patagalin. Malapit ng mag pasukan at wala na kong time para asikasuhin ang mga ganitong bagay. 

Kinuha ko ang phone ko at idinial ang number ni Mr. Lee. Nakaka-dalawang ring pa lang pero sinagot niya na agad ang tawag.

[Hello Mr. Lee. It's me, Park Nami. Still remember me?]

[Yes I remember you Ms. Park. Have you decided about my offer?]

Huminga muna ako ng malalim bago sumagot. Hay! Sana naman tama ang desisyon ko.

[Can I meet you today...I mean, now?]

[Of course. Just go to my office. The address is written in the calling card]

[Thank you. See you later. Bye]

Binaba ko na ang tawag at nag-ayos na ko nga sarili ko. Sumakay ako ng taxi papunta sa address na nakalagay dito sa card. 114 Seolleung-ro 190-gil, Cheongdam-dong, Gangnam-gu, Seoul, South Korea, yan ang nakalagay na address dito. Ang haba haba nga eh, akala mo naman ikinaunlad na to ng lugar nila.

BEING ONE OF THE BOYSWhere stories live. Discover now