Aklını Kaybetme [SeokJin]✅

13 ✠

Yatakta yavaşça doğruldum. Hala korkuyla karşımda ki yüze bakıyordum.

"Sessiz ol," kız tekrar beni uyardığında yavaşça onayladım.

"İsmimi biliyor musun?" dediğinde düşündüm. Hayır, Jin hep ondan ablam olarak bahsetmişti. Adını hiç duymamıştım.

"Bilmiyorum," dedim fısıldayarak.

"Kim YeJin. Adım YeJin. SeokJin'in ablası olduğumu biliyorsun değil mi? Ve beni daha önce de gördün?"

Kafamı olumlu anlamda salladım.

"Jin sana ölü olduğumu da anlattı değil mi?" yine kafamı sallamakla yetindim.

İçerisi hala karanlıktı ama gözüm alışmıştı. Şimdi kızı çok daha iyi görüyordum. Saçları uzundu, açık kahve tonlarındaydı ve kafasında siyah bir şapka vardı. Buna rağmen yüzünün güzelliği çok açıktı. Ailelerinde güzellik genetik olsa gerek.

"Çok fazla vaktim yok. Gitmek zorundayım. Aklında bir sürü soru işareti olduğunu biliyorum, şimdi cevaplamam imkansız," dedikten sonra bir an duraksadı ve kolundaki saate baktı "SeokJin'e göz kulak olmanı istiyorum. Biliyorum bunu istemem bencillik ama biraz daha yanında kalıp ona yardım et. YooJun'a dikkat edin. Tehlikeli biri. Bak yaşadığımı kimsenin bilmemesi gerekiyordu, buna Jin'de dahil. Ama o gece bir salaklık yaptım ve yakalandım. Şimdi ikinizde biliyorsunuz."

"Neden geri dönmüyorsun?" dedim fısıltıyla. En azından bu sorunun cevabını almam lazımdı.

"İstiyorum ama yapamam. Şuan imkansız. Jin ve sen yaşadığımı öğrendiğiniz için tehlikedesiniz. Bu küçük bir tehlike değil. Başlarda sadece Jin'den şüpheleniyorlardı ama şimdi senden de şüpheleniyorlar. Buraya gelmem bile çok tehlikeli,"

"Kim şüpheleniyor?" sözünü kesip konuştum.

Kafasını sağa sola salladı "Beni ölü tutmak isteyen kişiler," tekrar saatine baktı "Şimdi gitmem gerek. Farkındayım, aklın çok karıştı. Sadece ben tekrar gelene kadar Jin'i koru. Benden sakın ama sakın bahsetme. YooJun'a dikkat et. Yakın zamanda tekrar geleceğim. Dikkatli olun." ben bir şey demeye fırsat bulamadan YeJin camdan çıkmıştı bile. Yataktan hızla kalkıp cama doğru ilerledim.

Alt pencerelere tutunarak yere ayak basan bedene baktım. Boyu uzundu, fiziği oldukça düzgündü. Ve o kanlı canlı bir şekilde buradaydı. Hızla bahçede koşup, gözden kaybolana kadar ona baktım.

Ne gibi bir zorunluluğu vardı? Kimden bahsediyordu?

Ne kadar süre camın önünde aşağıya baktım bilmiyordum. Ama artık bacaklarım yorulmuştu. Tekrar yatağa oturup düşünmeye başladım.

Her şeyi en ince ayrıntısına kadar düşünmeme rağmen en ufak ipucu bulamadım.

Kim YeJin.

SeokJin'in ölü olan ablası. Kısa bir süre önce odamdaydı ve bana Jin'e sahip çıkmam gerektiğini söyledi.

Sadece iyileşmek için geldiğim bu merkezde şimdiden başıma aldığım belaları düşünmeye başladım. Tamam belki birazcık kendim bulaşmış olabilirim. Ama bu kadar ileri bir boyut düşünmemiştim. Bu konunun gerçekten tehlikeli olduğu artık kesindi. Gerçekten tehlikeli bir işe burnumu sokmuştum.

Sabaha kadar yatağımda cevabına bir türlü ulaşamadığım ve her saniye bir yenisini eklediğim milyonlarca soruyla kalktım. Elbette tüm gece uyumamış, odada gezilmedik yer bırakmamıştım.

Yüzümü yıkayıp, üzerime bir şeyler giydim. Yemekhaneye gittiğimde Jin çoktan masalardan birine kurulmuş, ilk defa yemek görmüş barbar gibi tabağa gömülmüştü. Sandalyeyi çekip karşısına oturdum.