Aklını Kaybetme [SeokJin]✅

23 ✠

Mutfakta bulduğum üçü bir arada yığınından bir tane alsam sorun olmaz diyerek yürüttüğüm kahveyi afiyetle içiyordum. Tabii bir yandan da bir şeyler düşünmem gerekiyordu ama şimdilik bunu ikinci plana atmaya karar verdim.

"Annenlerle konuştun mu?" kapıdan gelen sesle yerimden sıçradım. Anlaşılan sorunlarımdan köşe bucak kaçma planım bu kadardı.

YeJin'e dönüp sıkıntıyla nefes verdim. Büyük ihtimal hastane annemgile haber vermişti ve onlarda her yerde beni arıyordu. Ayrıca onlarda tehlikedeydi. Birileri onlara zarar verebilirdi.

YeJin elime bir telefon uzattı. Sakince alıp numara tuşladım. YeonJin ise çoktan mutfaktan çıkmıştı. İkinci çalışta telefon açıldı.

"Anne?"

"Hara!? Ah, sensin! Neredesin? İyi misin? Ne oldu? Bir şey mi oldu?" annemin sesi ağladığını ele veriyordu.

"Anne ben gayet iyiyim. Biliyorum zor ama lütfen sakin olur musun?"

Annemin derin bir nefes aldığını duydum. Ardından babamın sesi geldi "İyi miymiş?"

"Bilmiyorum bir dur." annem derin bir nefes verdi.

"Anne, beni dinleyin."

"Dinliyoruz tatlım." dedi annem burnunu çekerken.

"Bazı sorunlar var. Ben iyiyim ama sizin için endişeleniyorum. Anne her şeyi açıklayamam ama sormam gerekiyor. Bana güveniyor musunuz?"

"Elbette. Elbette sana güveniyoruz, hem de sonuna kadar."

Gülümsedim. Bana güvenmeleri, kendime güvenimi daha da arttırdı.

"Anne bir süreliğine yurt dışına, halamın yanına gitmeniz gerek. Sadece bir süreliğine."

Bir sessizlik oluştu. Ardından annemin sesi geldi "Neden? Hara kötü bir şey var değil mi?"

"Bakın sizi kandıramam. Evet kötü bir şeyler oluyor ama söz veriyorum halledeceğim. Sadece bu süreci daha kolay halledebilmem için sizin güvende olmanız lazım ve burada güvende değilsiniz. Babam işlerini Hollanda'dan da halledebilir. Lütfen oraya gidin."

"Bu işin içinde SeokJin'de var değil mi?"

Şaşkınlıkla telefona baktım.

"Nereden biliyorsunuz?"

"Aynı anda ortadan kayboldunuz da ondan."

Söylediği mantıklı şeyle sanki görecekmiş gibi kafamı salladım.

"Evet onunda ilgisi var. Bak anne yanlışlıkla bir şeye tanık olduk ve adamlar peşimizde. Jin birkaç arkadaşına haber verdi. Bizi güvenli bir yere getirdiler ama siz güvende değilsiniz. Bana ulaşmak için sizi bulacaklardır." dedim. Ard arda bir sürü yalan söylemek zorunda kalmıştım ama bu sevdiklerimi korumak için yaptığım bir şeydi. Annemin bunu daha sonra anlayışla karşılayacağına emindim.

"Hara..." annem ağlamaya başlamıştı "Ya sana bir şey olursa?"

"Anne eğer gitmezseniz olacak da zaten. Mümkün olan en erken zamanda bugün ya da yarın gidin. Ama direk Hollanda'ya gitmeyin. Başka ülke üzerinden gidin. "

Daha sonra on dakika kadar annemi ikna etmeye çalışmış ve en sonunda babamla konuşup ikna etmiştim.

Telefonu tekrar YeJin'e uzatırken teşekkür ettim.

"Halletin mi?"

Kafamı evet anlamında salladım "Şanslarına akşam Yunanistan uçağına yer buldular. İki gün orada kalacaklar, oradan İtalya ya da Fransa'ya geçip bir iki günde orada oyalanacaklar. En son durak Hollanda. Babam işini sağlama almayı sever. İçim rahat yani." dedim koltuklardan birine otururken.