US3: Her Retreat [SPG]

Pahina 5

Warning: SPG
———
Pahina 5

Nahiga ako sa napakalambot na kama. Kanina palang sa sasakyan ay medyo nahihimasmasan na ako. Sabi na nga ba't nabigla lang talaga ako sa mga nainom ko pero kaya ko parin talaga, as always.

"Maiko? Ok ka lang ba?"

"Oo?— Sh*t! Ang sakit ng ulo ko!"

"Akala mo kasi kaya mo lagi. All you have to do is listen to me pero anong ginawa mo? Dinedma mo nanaman ako! Dinaan mo nanaman ako jan sa tapang mong wala naman na sa lugar."

Hindi ako agad nagsalita at pilit kinilala ang kasama ko. My goodness! Magkita lang tayo ulit Severina, sasabunutan kita sa ginawa mo ngayon sakin!

"Javier? What the—" Gusto kong makipagtalo sakanya, pero sa tindi ng pagpintig ng ulo ko ay parang mas pipiliin ko nalang na manahimik muna.

Inalalayan nya akong maupo ulit dahil halos matumba na ako ng bigla akong mapatayo nung namukaan ko sya. Sino ba namang hindi magugulat o magiinit ang dugo? Ni ayoko nga syang maamoy, let alone makasama pa sya at kaming dalawa lang!

Patuloy sa pagsesermon si Javier habang di itinitigil ang pagaasikaso sa akin. As if i need those! Kaya ko ang sarili ko. Sya lang naman 'tong kusang inagaw ako sa mga kaibigan ko kanina tapos ngayon pauulanan nya lang ako ng mga lectures nya!

Hinawi ko ang kamay nyang pinupunasan ang braso ko. Pinilit ko ulit na tumayo dahil ayoko na rito. Kahit magulo sa bar, mas gusto kong doon nalang muna magstay.

Kitang kita ko sya na nakahalukipkip lang at pinapanood akong pasuray suray na maglakad. Bakit ba kasi nanlalambot pa rin tong mga binti ko? By this time dapat nakabalik na ako sa wisyo ko eh

"Oh!" Agad nya akong nasalo ng mawalan na talaga ng balanse ang katawan ko.

"Ang tigas talaga ng ulo!" Sermon nanaman nya sa akin.

Kahit medyo hilo pa ay malinaw sa paningin ko ang itchura nya. Para bang nasa loob kami ng isang fairytale story na nasalo nung prinsipe yung prinsesang kamuntik ng matumba at ngayon ay sobrang lapit na ng mukha pati ang katawan nila sa isa't isa.

I hate him. I never wanna be near him. Again. Yan ang patuloy na isinisigaw ng isip ko pero hindi ko naman inaalis ang pagkapit sakanya. Hindi ko sya itinutulak palayo. Hinahayaan ko lang sya. Hinahayaan ko nanaman syang maging malapit sa akin.

Ng mukhang pareho na kaming bumalik sa realidad ay tsaka nya ako itinayo ng maayos habang ako naman ay todo layo na sakanya. Nakakahiya! Ayokong tinitignan nya ako ng diretcho sa mata dahil alam kong kayang kaya nyang basahin ang sinasabi nito.

"So— Uhm— May kailangan ka pa ba?"

"Wala— Wala na."

Tinignan ko syang muli habang sya ay kanina pa pala nakatitig na sa akin. Nakakailang. Hindi ko sya matitigan o makausap dahil paano naman kasi yun mangyayari? All he do is tease me. All i do is show anger to him. As if agad agad ay makakapagusap kami na parang ok ang lahat.

"Anyway, Javier—"

Hindi ko nagawang ituloy ang sasabihin ko ng mabilis pero mariin nya akong binigyan ng halik. Dahan dahan syang lumayo ng bahagya sakin at pinagdikit lang ang mga noo namin.

Hawak hawak nya ang magkabila kong braso at ramdam na ramdam ko ang panginginig ng kamay nya pati na ang medyo hingal nyang paghinga. Ako naman ay medyo nakaramdam ng kaba. Para bang halos mawala ang pagkahilo ko sa ginawa nya. Pero— Parang bitin.

"Sorry." Mababa ang tono ng boses nya. Napapikit ako at humugot ng malalim na paghinga. Noon, Kahit tumagal ng kaonti ang relasyon namin ay hindi nya ako nagawang halikan kahit minsan. Ngayon lang. Ganito pala ang pakiramdam. Pero bakit sakanya pa?

Dahan dahan kong iginalaw ang ulo ko at binigyan sya ng halik. Nabitin ako sa paghalik nya sa akin kanina at kahit na patuloy na isinisigaw ng utak ko na tumigil dahil si Javier ito, mukhang may sariling utak ang katawan ko at patuloy lang sa gusto nitong gawin.

Ang yakapin sya ng mahigpit. Halikan ang malalambot nyang labi. Damhin ang bawat haplos na ibinibigay nya at wag ng intindihin kung tama pa ba o mali ang nangyayari.

Mabilis nyang sinuklian ang paghalik ko. Halata mong bihasa na sya kaya nagagawa nya akong pasabayin sa bawat galaw nya.

Unti unti kaming naglakad hanggang sa maihiga na nya ako sa kama. Pumaibabaw sya sa akin at sa bawat paglayo ng labi nya sa akin ay sya kong agad na paglapit sakanya. Parang ayokong nalalayo man lang ang labi nya sa akin.

Kung mali man ang ginagawa namin. Who cares? Kung paggising ko bukas ay tsaka ako magsisi ay tsaka ko nalang yun iintindihin. All i want is what's happening right now. The pleasure, the fullfilment, the love. Yes, Bawat kilos nya ay ramdam ko na may halong pagmamahal. Pwedeng nagaassume lang ako pero kahit kailan ay di ko binalewala ang pakiramdam ko.

He moves gently above me while he's undressing me and himself. I don't know, ganito ba talaga sya? Sa tingin ko sakanya ay parang marahas sya sa pagtatalik. Yun tipong parang may humahabol kung magmadaling kumilos. Pero hindi yun ang nararamdaman ko ngayon. May pagiingat. Dahan dahan man pero puno naman ng pagmamahal.

Does he love me? Until now? Bakit? Paano?

I then felt the tip of his manhood almost entering my pearl. Humugot ako ng malamin na paghinga hanggang sa tuluyan na nya iyong naipasok. It hurts! Damn it! It hurts so much!

Napansin nya siguro ang pag-inda ko sa sakit kaya agad nyang hinalikan ang luhang pumatak sa gilid ng mga mata ko. Maybe to somehow ease the pain. And yes! It helps a bit.

"Shhh! It's ok, baby. I'm here." Ayon nya in a deep, husky tone. Dahan dahan akong tumango bilang sagot. He then kissed my forehead and back to my lips. Heto nanaman ang malalambot nyang labi na nakakaadik ng halikan.

He started moving gently inside me. I can feel all of his hardness coming in and out of me. It still hurts, but bearable.

I reached for his head and pull his hair a bit. He's moving faster this time and it felt so good. Para sa katulad kong first timer, manghang mangha ako sa sarap na ibinibigay nya sa akin. Ganito pala yun.

One last and deep thrust before we reached our climax. Gosh! This is exhausting!

Tapos ko ng intindihin at lasapin ang sarap at ligaya ng nangyari sa amin. Ngayon, yung consiquence naman. Kahit kailan talaga hindi pwedeng masaya ka lang. Laging may kasunod na dapat intindihin.

Life truely sucks!

— — — — —

A/N: Ang sabaw nito! Pasensya na talaga.