Öncelikle bu kitabın ilk bölümlerinde acemiydim ve ana karakterin okuduğu bölüm hayali. Bölüm geçtikçe kalemim gelişti.
Bir kış... Kestane satıcıları insanın içini donduran soğuğa rağmen, her zamanki yerlerinde durmuş müşteri bekliyor. Bebek arabal...
Dalya telefonunu kapatınca ben de tuvalet kapısının önüne dönüp oradan çıkıyormuş gibi yaptım. Salon kapısının önüne gittiğimde o da tuvalete giriyordu. Ahuşen paltosunu, atkısını ve şapkasını çıkarmıştı. Üzerinde beyaz uzun kollu bir gömlek ve sarı bir pantolon vardı. Gömleğinin ön kısmındaki uçlarını pantolonun içine sokmuştu. Beni görünce gülümseyerek sağa kaydı. Telefonunda bir şeylerle oynadı. Ben de telefonumdan İnstagram'a girip Ahuşen'in isteğini kabul ettim. Takip eder etmez benimle olan fotoğrafını gördüm. Yeni atmıştı ve beni etiketlemişti.
Altına" Bir arkadaş insana tüm sıkıntısını unutturup gülümsetmelidir 😄"yazmıştı.
"Sen arabada bunu paylaşmıyor muydun?"
Kahverengi gözlerini telefondan kaldırıp bana baktı:
"Etiketleyemediğim için yeni paylaştım."
Güllaç elinde patlamış mısır kaseleriyle dolu olan bir tepsi getiriyordu. Arkasından da Dalya kutu Coca Cola'ların olduğu tepsiyle geliyordu. Ağladığı belli oluyordu. İldeniz de fark etmiş olmalıydı. Kalktığı gibi Dalya'nın elindeki tepsiyi alıp sehpaya bıraktı.
"İyi misin Dalya?"
"İyiyim."
Çaktırmadan gözyaşlarını sildi. Ama İldeniz ondan önce davrandı. Dalya utanmıştı.
"Gerçektende iyiymişsin Dalya. Ama bir sıkıntın olursa utanma, anlat bana."
Diğerleri onları duymamıştı. Ama Dalya da ben de İldeniz'in ne demek istediğini anlamıştık. İldeniz sırıtıp ellerinden tutarak Dalya'yı koltuğa oturttu. Yanınada kendisi oturdu. Ahuşen'in arabada cümlesinin yarım kaldığını hatırlamıştım. Kulağına fısıldadım:
"O katil artık neden önemsiz?"
O da fısıldayarak cevap verdi:
"Sonra anlatırım."
Ben o kadar merak etmişken onun sakin kalışı çok garipti. Korku filmlerini izlerken de böyle miydi acaba? Sormanın zararı yoktu.
"Ahuşen sen korku filmlerinde korkuyor musun?"
Levent 'in sesi konuşmamızı böldü.
"Korku filmi izleyeceğiz."
Ahuşen bana dönüp"İzle ve gör."dedi. Film başladığında rahatlıkla patlamış mısırını yiyip kolasını içiyordu. Filmin ortalarında Güllaç çığlık atıyordu. Ahuşen ise kahkaha atıyordu. Dalya'ya baktığımda İldeniz'e iyice yaklaştığını fark ettim. İldeniz 'in yüzüne bir gülümseme gelmişti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu gülümseme"Kortuğunu saklamana gerek yok Dalya."gülümsemesiydi. Korkunç bir sesle bağırdı:
"Dalya!"
"Ayy!"
Çığlık atınca İldeniz kahkaha atmıştı. Kaşlarını çatıp ona baktı.
