Sevsene Beni

16'Sensizlik Melodisi

Merhaba kelebeklerim! Evet,sanırım biraz beklettim ama inanın derslerim inanılmaz yoğundu.Buna rağmen çok güzel geri dönüşler almaya başladım kitaba.Öyle güzel mesajlarla karşılaştım ki inanın gözlerim doldu.

Şimdi düşündüm de aklımda bir fikir var.Tam buraya kitabın başından bu yana size nasıl hissettirdiğini,size neler kattığını,neler düşündüğünüzü falan yazabilir misiniz?Gerçekten güzel yorumlar okumaya ihtiyacım var.Eğer gerçekten bir şeyler katabiliyorsam,doğru yoldayım demektir.Gelen yorumlardan bir video yapacağım ve bir sonraki bölümde yayınlayacağım.Hepinizi dinlemek istiyorum :)

Teşekkür ederim,iyi okumalar ♡

"İşte şimdi doğru soruları sormaya başladın."

Sırıtışına bakarken avcumu tırnaklıyordum.Gözlerimin dolu oluşu onu güçlendirecekti, bunu da biliyordum.

"Siz ciddi misiniz?" diyebildim zorlukla.Benim,ailemi benden alan o pisliği araştırmam,iki yıldır en çok uğraştığım ama her seferinde kaybedişimle yüzleştiğim bir konuydu.Kaç kez başımı belaya sokmuş,kaç kez sırf bu pisliği bulmadan gitmeyeyim diye,kendimi intihardan vazgeçirmiştim.

Şimdi karşıma biri çıkıp onu bulduğunu söyleyemezdi.

"Ben..." dedim."Ben sırf onu bulmak adına kendi canımı hiçe saydım."

Gözlerime bir süre daha bakıp gülümseyerek avuçlarında tuttuğu fincanı masaya bıraktı.

"Biliyorum."

"Peki o halde,ben aptal değilim.Doğru söylediğinizi nereden bileceğim.Doğru söylüyorsanız bile çıkarınız ne olacak ki?"

Bir kez daha suratıma baktı ve sırıttı.

"Sen akıllı bir kızsın.Çıkarım değil de anlaşmamız diyelim biz şuna."

"Sizinle anlaşma yapmak falan istemiyorum."

"Raşit Öztoprak.İki çocuğu var.Karısı Öztoprak Holding'in sahibinin kızı.Adamın şirket danışmanıyla ilişkisi var.Karısı bilmiyor.Öğrenmem zor olmadı.Çocuklarından biri dokuz yaşında,diğer çocuğu da bu okulda okuyor.Yeterli mi?" dedi tek kaşını iddalı ve gururlu bir şekilde kaldırırken.

Giyiminden zaten ne derece güçlü olduğunu anlayabiliyordum.Bunları bulması zor olmamış olmalıydı.Bizim okuldaki birinin babası benim ailemi almıştı demek ki...İşte buna gerçekten şaşırmıştım.

"Burda okuyan çocuğu derken?"

Gülümsedi.

"Esma Öztoprak."

Esma? Ah hayır.Esmadan bahsediyordu.Benim arkadaşım olan Esma.İlk defa güvenebileceğimi düşündüğüm Esma.Böyle olmaması gerekirdi.

Surat ifademe bakıp bir kez daha gülümsedi.

"Anlaşmamıza geçelim mi,tatlım?"

Sinirle bir anda yerimden kalktım.Bakışları hala üzerimdeyken konuştum.

"Eğer gerçekten bulduysanız,siz bulabildiyseniz,ben de bir kez daha bulmayı deneyebilirim demektir.Sizinle anlaşma falan yapmayacağım.Birdaha da okuluma gelmenizi tavsiye etmem." dedim ve odadan çıkmak üzere kapıyı açtım.

"Sana yardım etmek istiyorum.Edeceğim."

Kapıyı kapatıp tekrar öne döndüğümde sıcak olması için uğraştığı bir gülümseme yönlendirdi.Savaş gerçekten annesine benziyordu.Özellikle dudakları ve gülümsemesi tamamen annesiydi.Bunu bu kadın her gülümsediğinde anlıyordum.