✔️Incarcerated Hearts (BOOK 2 of Under Arrest: Dela Conde No. 1)

Simula

Simula

This will be my last mission before I enjoy my two months vacation.

"Show no mercy! Vanish those terrorists!"

"Sir, yes, sir!" We said in chorus.

Isang battalion ang ipinadala sa paanan ng Mt.Apo para lipulin ang mga rebelde.

With fierce and spirit we positioned ourselves in different locations. Seconds after, the rain of bullets came. Exchanging of grenades then happened.

From a distance, I pulled my trigger aiming for shots.

I crawled like how the mighty shoulders must do. I positioned myself at the back of the tree trunk then I look for the rebel then pull my trigger.

Headshot!

Kinasa ko then I pull the trigger again.

Double kill!

"Dela Conde sa likod mo!" A shout from Marina is what I've heard kaya kaagad akong humarap sa likuran ko, unfortunately, my handsome face got hit by his shoes.

Tumayo ako. This is not the right time to surrender. I've gone through challenges, and pancit lang saakin ito.

Yumuko ako at bigla ko siyang sinuntok sa sikmura at tinuhod. Ginawa ko siyang panangga ng pinaputukan ako ng kasama niya.

Kapayapaan, simpleng salita ngunit kaihirap kamtin. For there's no peace without war, and there's no war without peace.

Some people don't believe in peace but in harmony. In some part, it is true.

Ang Gera ay parang bagyo, hindi mo inaasahan na darating. Maraming buhay ang mawawala, ang dugo ay dadanak. At ang masakit sa lahat, ay ang katotohanang kapwa Pilipino lamang ang nagpapatayan.

Being a soldier is not an easy job. You need determination. You need to be physically, emotionally, spiritually, and intellectually strong.

Ang pagsusundalo ay hindi para sa mga duwag. Dahil ang isang sundalo hindi sumusuko at handang ialay ang buhay para sa minamahal niyang bansa.

Mahirapan man ay hindi bibitaw sa pangakong sinumpaan, hindi susuko kahit ano mang mangyari.

Buhay ma'y kapalit, bayan lang ay mapaglingkuran, pasasapat na.

"Sir! Welcome home!" Tuwang sabi ni Gomez nang pumasok siya sa bahay ko.

"Sir!" Tumango lamang ako at ngumiti kay Castro.

I cook something for them, adobo.

"Kamusta ang buhay SAF?" Tanong ni Castro ng maupo siya sa upuan. Nagbikit balikat na lamang ako at kumuha muna ng juice sa ref.

"Challenging but fun," I said.

"Sa sobrang kawilihan mo, nagmumukha ka na ring rebelde!" Napailing na lamang ako at napatawa sa sinabi ni Gomez.

Kararating ko lang kahapon and I haven't find time to clean my face dahil nabusy ako kay Lauren. Humaba ng husto ang buhok ko dahil sa ilang taon ko ng hindi nakapagpagupit. Huling gupit ko ay hindi ko na maalala.

"Nga pala! Kailan ka ba magpapakasal?" Tanong ni Castro saakin.

"Depende kung papayag siyang pakasalan ako," sabi ko at ngumiti. Naghiyawan naman ang dalawa tila ba mas excited pa sila kesa saakin.

"Dati a-ayaw-ayaw pa siya sa pinagkasundo sakanya, ngayon aayain din pala!" Tumawa nalang ako at inalala kung paano ko nakilala si Daniella.

She's a reporter. Makulit siya at palaging tambay sa campo namin, nanagap ng balita. Maingay siya, at may kamukha siya kaya ayaw ko sakanya, but when we became friends nagbago ang tingin ko sakanya. I started to like her as a person and the rest is history.