✔️Incarcerated Hearts (BOOK 2 of Under Arrest: Dela Conde No. 1)

Chapter 37: Missing

Chapter 37: Missing

"Medics!" sigaw ng isang lalake na may kinakargang matanda.

Everyone was rushing. They were all busy aiding those who needed aid, and here is Khalil standing while his heart is hammering like crazy. Kalahating oras na ang lumilipas at hindi niya pa nakikita ang mag-ina niya. Hindi na siya halos mapakali. Ayaw niyang mag-isip ng masama pero huwag naman sanang may masamang mangyari sa mag-ina niya.

May dumaong na naman na safety boat kaya't nagmadali siyang lumapit dito at tinulungan isa-isa ang mga sakay nito. He search for the three of them but there's none.

"Bullshit!" mura niya at gusto na niyang maiyak pero pinipigilan niya lang ang sarili niya.

Tumingala siya sa kalangitan upang pigilan ang sarili and when he heard another bunch of people coming to the shore ay nagmadali na naman siya. He searched and searched but he couldn't find Jenan and Eurence or just even Eurika!

Fuck it!

Napasigaw na lamang siya dahil sa Inis at napasuntok sa hangin.

"Pare kumalma ka may paparating pa," sabi ng kaibigan niya pero lang si Khalil.

His eyes were now bloodshot out of frustration.

"How could I fucking calm down kung magpahanggang ngayon ay hindi ko pa rin nakikita ang mag-ina ko?! Sabihin mo nga sa akin kung dapat pa ba akong kumalma?!" sigaw niya pagkatapos ay napasabunot na lamang sa sarili niyang buhok.

Jenan? Where are you? Nag-aalala na ako. Sa bawat segundong dumadaan mas lalo akong nangangamba.

"Ihanda ang dalawang motor boat! May tumaob sa rubber boat malapit sa barko!"

Kumalabog ang dibdib ni Khalil sa kaba. Kung ano-ano na ang pumapasok sa isipan niya.

Oh God, I already lost my daughter, hwag naman pati sina Jenan. Hindi ko na talaga kakayanin.

"Sasama po ako," sabi niya sa mga bantay dagat pero hindi siya pinayagan ng mga ito pero mapilit si Khalil at gusto niya talagang sumama.

"Sir, hindi po talaga pwede. Mas safe po kayo rito,"paliwanag ng isang kasamahan nila kay Khalil.

"Hindi ako magiging pabigat!"Giit pa niya.

"Pasensya na talaga sir, pero bawal po talaga. Paandarin niyo na!"

"Khalil, tama sila. Let's just wait here-"

"Damn it! Mamamatay na ako rito sa kaba!"

"Pare, magtiwala ka lang walang masamang mangyayari sa mag-ina mo."

Sana lang talaga ay wala dahil paniguradong hindi niya mapapatawad ang sarili niya kung sakaling may masamang mangyari man sa kanila.

"Jenan, please be safe. Sanay na akong nandyan ka, hindi ko na alam kung kaya ko na wala ka."

Meanwhile, Daniella was crying as she keeps on calling Henrik's name. Her parents and Jamilah Had rushed their way to see her.

They were near the coast at May isang Hotel dito kung saan dito inaccomodate ang mga biktima ng trahedya.

"Ma! Si Henrik!" she said and then cried again.

"Daniella, calm down makakasama sa bata iyan," her mom said trying to comfort her.

Bumutaw siya sa yakap niya sa ina at napasabunot sa sarili niyang buhok. Her mom stopped her from doing it at hindi naman siya umalma sa hawak ng ina niya.

"Kasalanan ko ito! This is maybe my karma! I shouldn't have fooled Henrik! Hindi ko dapat sinabi kay Henrik na buntis ako dahil malabong mangyari iyon!" she yelled.