Revenge to the BadBoy

10

Φτάνοντας έξω από το σπίτι του, χτυπάω ευγενικά την πόρτα. Εκεί βρίσκεται η μητέρα του όπου με καλωσορίζει με ένα χαμόγελο.

"Γεια σου Άννα! Τι κάνεις;" της χαμογελάω περνώντας μέσα στο καθιστικό για δυο λεπτά. "Καλά κυρία Μαρία, εσείς;" λέω σφίγγοντας την τσάντα μου.

"Πολύ καλά κι εγώ. Τον Έκτορα θα θέλεις υποθέτω έτσι;" γελάει και της χαμογελάω. Πλάκα θα έχει να νομίζει ότι ήρθα για τίποτα άλλο εδώ. "Όπως ανεβαίνεις, φτάνεις στο τέλος του διαδρόμου και στρίβεις δεξιά" την ευχαριστώ και ξεκινώ να ανεβαίνω.

Περπατώντας στο διάδρομο παρατηρώ τρεις πόρτες και στη συνέχεια βλέπω το τέλος του διαδρόμου. Από μακριά μοιάζει να είναι αδιέξοδο αλλά πηγαίνοντας όλο και πιο κοντά, αποκαλύπτεται ο δεύτερος τοίχος που εμφανίζει ένα δεύτερο διάδρομο. Μικρότερο αυτή τη φορά, με μόνο δύο πόρτες. Και στην ησυχία του βλέπω.

Χτυπάω την πόρτα εδώ και πέντε λεπτά. Αν δεν ανοίξει την πόρτα θα μπω μόνη μου. Κοιτάζω το κινητό μου για άλλη μια φορά.  Τέλος χρόνου.

Ανοίγοντας την πόρτα βλέπω τον Έκτορα με μια πετσέτα γύρω από τη μέση του.

"Γαμώτο σου Έκτορα!" γυρνάω την πλάτη μου ενστικτωδώς. "Χαχα, αφού δεν περίμενες λίγο" το ευχαριστιέται κιόλας!

"Ήρθα για την πρόβα" λέω αυτή τη φορά γυρνώντας με την ελπίδα να έχει φορέσει τίποτα. Δεν έκανε κάτι τρομερό, αλλά τουλάχιστον με το σορτσάκι κάτι γίνεται. Μα καλά δεν κρυώνει;

"Το κατάλαβα γατούλα, έχεις φέρει τα χαρτιά;" κάθεται άνετος στην καρέκλα του γραφείου του και με κοιτάει κατάματα. "Ναι τα έχω όλα εδώ" βγάζω από την τσάντα μου τους στίχους και τις παρτιτούρες του κομματιού.

"Τι είναι αυτά;" με ρωτάει καθώς διαβάζει τις νότες στο πεντάγραμμο. "Η μουσική που μου είπες ότι είσαι πολύ καλός;" τον κοίταξα ειρωνικά και τότε συγκεντρώθηκε στο χαρτί. "Αυτά πρέπει να τα διαβάσω;" τρομάζει και γελάω για μερικά δευτερόλεπτα. "Μακάρι, θα χαιρόμουν πολύ να σε βλέπω να φρικάρεις έτσι κάθε μέρα" πήρα ένα διαβολικό ύφος που έσβησε σε δευτερόλεπτα. "Αυτά χρειάζονται περισσότερο σε εμένα. Αλλά αν ενδιαφέρεσαι μπορώ να σου μάθω να το διαβάζεις" πήρα ένα αντίγραφο και για εμένα και του έδειξα μερικές νότες.

"Πρώτα λέω το κομμάτι μου, μετά είναι το δικό σου"  τον προειδοποιώ για να κάνει ησυχία. Σε όλη τη διάρκεια κοιτάει συγκεντρωμένα και όταν του κάνω νόημα ξεκινάει το δικό του. Για να είμαι ειλικρινής, κάνει καλή δουλειά. Με λίγες φάλτσες, αλλά γενικά πολύ καλά.