Revenge to the BadBoy

19

"Βλέπω είσαι πολύ χαρούμενη που ξεκίνησε το σχολείο" με σκούντηξε η Φαίη γελώντας καθώς χάζευα απογοητευμένη το γήπεδο. Δεν υπήρχε περίπτωση να κάνω γυμναστική, είμαι από τους χειρότερους ανθρώπους σε αυτό το θέμα. Απλά με κουράζει και δεν μου αρέσουν τα αθλήματα του σχολείου. Γενικά, το οτιδήποτε ομαδικό.

"Μη με δουλεύεις ρε Φαίη, άσε με δεν έχω τι να κάνω" ξεφύσηξα και χάζεψα λίγο την αρχική του Instagram. Όλοι είχαν ανεβάσει φωτογραφίες από τις διακοπές τους. Δεν ήθελα να ανεβάσω μαζί με το Νίκο περισσότερο γιατί δεν μου αρέσει να ανεβάζω κάθε προσωπικό μου στοιχείο σε όλους. "Να σου πω Φαίη, μπορείς να κάνεις τα γλυκά μάτια για λίγο; Θέλω να πάω στο Νίκο" την παρακάλεσα και την είδα να το σκέφτεται. "Φυσικά, για εσένα θα τα έκανα όλα" μου απάντησε η γλυκούλα. Γενικά η Φαίη είναι το ρομαντικό κορίτσι και είναι πολύ θετική σε αυτά. Μακάρι να βρει κι αυτή κάποιον που να την αγαπάει.

Βγήκα στα κρυφά από ένα παραμορφωμένο κάγκελο και πέρασα γρήγορα από την πόρτα για να μην με αντιληφθούν οι καθηγητές. Δεν ξέρω για όλα τα σχολεία, πάντως στο δικό μου το κάπνισμα είναι η αγαπημένη συνήθεια των καθηγητών. Το καλό είναι ότι δεν προσέχουν τίποτα όταν έχουν το τσιγάρο στα χέρια τους.

Έφυγα χαρούμενη προς το δρόμο για να φτάσω στην καφετέρια που δουλεύει ο Νίκος. Δεν κυκλοφορούσε πολύς κόσμος, μόνο οι άνθρωποι που πήγαιναν στις δουλειές τους και μερικοί ηλικιωμένοι. Με κοίταζαν λίγο περίεργα, αλλά δεν έδωσα σημασία. Λογικά είναι λόγω του μαλλιού, αλλά δεν με νοιάζει καθόλου. Υπάρχουν και διαφορετικοί άνθρωποι σε αυτό τον κόσμο, δεν χρειάζεται να είμαστε όλοι ίδιοι! 

Φτάνοντας παρατήρησα τον αγαπημένο μου σερβιτόρο να παραδίδει την παραγγελία. Δεν με έχει προσέξει ακόμα, οπότε πήγα κατευθείαν προς το μπαρ. Έκατσα σε μια καρέκλα με γυρισμένη την πλάτη και χαιρέτησα τη συναδέλφο του. Ήταν πολύ γλυκιά κοπέλα την πρώτη φορά που γνωριστήκαμε. Βλέποντας τον να έρχεται έκανα την ανήξερη και δεν μίλησα μέχρι να φτάσει εδώ. "Αλέξα, δύο καφέδες και δύο λεμονάδες" τον άκουσα να λέει και εκείνη γέλασε ελαφρά. "Εγώ λέω να πάρω ένα τσάι αυτή τη φορά" γύρισα προς το μέρος του κι εκείνος ξαφνιάστηκε. "Άννα; Τι κάνεις εδώ, δεν έχεις σχολείο;" εμφάνισε ένα τεράστιο χαμόγελο που έδειχνε πόσο του έλειψα. 

"Έχω, αλλά δεν είμαι καλή στη γυμναστική οπότε είπα καλύτερα να περπατήσω μέχρι εδώ. Θα μου στείλει μήνυμα η Φαίη όταν είναι να γυρίσω. Μου έλειψες" τον φίλησα στο μάγουλο και εκείνος φάνηκε να κοκκινίζει. "Τι; Ντρέπεσαι να σε φιλάω μπροστά σε άλλους; Χαχα, δεν σε είχα τόσο ντροπαλό" τον είδα να κατεβάζει το πρόσωπο του προς τη συνάδελφο του. "Καλέ Νίκο εμένα ντρέπεσαι; Αγκάλιασε την κοπέλα σου, κι εγώ αν είχα εδώ το Χρήστο αυτό θα έκανα" είπε ονειροπολικά καθώς ανακάτευε τον καφέ της. "Αχ τι τέλεια! Να βγούμε καμιά μέρα αν θέλετε για φαγητό!" πρότεινα και εκείνη συμφώνησε μαζί μου. Ο Νίκος με τράβηξε στην άκρη για να μιλήσουμε μόνοι μας, όμως συνέχιζε να κοιτάει την Αλέξα. "Τι είναι καλέ;" τον ρώτησα ανησυχητικά.