Revenge to the BadBoy

15.1 Φαίη

Σήμερα έχω ξυπνήσει από τις έξι το πρωί. Το άγχος μου έχει χτυπήσει το ταβάνι λόγω του διαγωνίσματος που γράψαμε πριν μία εβδομάδα. Γνωρίζω ότι δεν είναι το τελευταίο διαγώνισμα στην έκθεση, αλλά θέλω τόσο πολύ να τα έχω πάει καλά και να ανταμειφθώ για το διάβασμα μου.

Από πέρσι έχω κάνει ριζικές αλλαγές στον τρόπο σκέψης μου. Ο τρόπος που αποτυπώνω τις λέξεις στο χαρτί έχει βελτιωθεί όπως μου λέει η καθηγήτρια μου, ενώ τα ορθογραφικά μου λάθη δεν υπάρχουν πλέον. Στο φροντιστήριο με βοηθούν πολύ οι καθηγητές και ακόμη περισσότερο τα παιδιά όταν κάνουν διάφορες ερωτήσεις. Με αυτό τον τρόπο βοηθάμε ο ένας τον άλλο και συνεργαζόμαστε για τον κοινό σκοπό που ειναι η εισαγωγή μας στη σχολή που επιθυμούμε.

Αρπάζω την τσάντα και πηγαίνω προς την κουζίνα για να φτιάξω γρήγορα ένα τοστ. Η μητέρα μου ήταν στο τραπέζι και έλυνε διάφορα φορολογικά ζητήματα όσο εγώ άνοιγα το ψυγείο και έψαχνα για τα συστατικά. "Μαμά, πότε θα πάμε στο μπαμπά;" τη ρώτησα περισσότερο για να γνωρίζω πότε θα δω τον αδερφό μου.

Δεν με νοιάζει καθόλου ο πατέρας μου, ειλικρινά. Όμως όσο και αν τσακώνομαι για τον αδερφό μου, θέλω τόσο πολύ να τον δω. Αυτή τη χρονιά νιώθω ότι τον αγνοώ τελείως και στεναχωριέμαι για αυτό. Βρίσκεται σε ένα άλλο σπίτι με διαφορετική μητέρα και τον πατέρα μου που αμφιβάλλω πόση σημασία θα του δίνει. Ελπίζω μόνο να είναι ο ίδιος καλά και να μην είναι το ίδιο ανήσυχος όσο εγώ. "Δεν ξέρω Φαίη, αν θέλεις μπορώ να ζητήσω από τον πατέρα σου να πάτε για καφέ αν είναι. Εγώ δεν προλαβαίνω έχω δουλειές" μου είπε ακόμη με το βλέμμα της στα αρχεία. Είμαι σίγουρη ότι θέλει να αποφύγει τελείως αυτή τη συνάντηση, καταλαβαίνω ότι είναι σκληρό για αυτή.

"Νοιάζομαι για τον Άγγελο, αυτό μόνο. Αν μπορείς θα το εκτιμούσα πολύ" έκατσα δίπλα της με το πιάτο μου. "Τότε αν είναι έτσι θα του κάνω ένα τηλεφώνημα" αυτή τη φορά με κοιτούσε με ένα μικρό χαμόγελο. "Σε ευχαριστώ πολύ μαμά. Σήμερα περιμένω τηλέφωνο από την καθηγήτρια μου, αν σε πάρει στο σπίτι δώσε της το τηλέφωνο μου σε παρακαλώ" σηκώθηκα γρήγορα από το τραπέζι και ετοιμάστηκα για να πάω στο σχολείο.

Οι ώρες είναι βασανιστικές, από τη στιγμή που δεν με βοηθούν καθόλου οι καθηγητές του σχολείου είναι χάσιμο χρόνου. Αλλά δεν μπορώ να μην πηγαίνω στο σχολείο ακόμη, θα πρέπει να μείνω στο σπίτι αργότερα για να διαβάζω. Όπως κάνουν όλοι οι μαθητές της τρίτης λυκείου δηλαδή. Το σημερινό μάθημα στη Βιολογία εξηγεί το τέταρτο κεφάλαιο, κάτι που έχω ήδη τελειώσει στο φροντιστήριο οπότε καλό είναι να κάνω μια μικρή επανάληψη. "Φαίη, μήπως θέλεις να μας πεις τι είναι το ανασυνδυασμένο DNA;" με κοίταξε η γλυκιά καθηγήτρια μου και πήρα μια βαθιά ανάσα για να μην θυμώσω μαζί της.