30

1.3K 135 6
                                    




"Άννα, θέλω να έρθεις από εδώ για να ξεκινήσουμε τις πρόβες. Έχεις ένα μήνα μέχρι την τελική συναυλία" ακούω την καθηγήτρια φωνητικής μου στο τηλέφωνο. "Μάλιστα κυρία, έρχομαι από εκεί" υπακούω και κλείνω το τηλέφωνο. Μέσα σε όλους τους τσακωμούς και τις διαφωνίες ξέχασα ότι πρέπει να κάνω και τις πρόβες για το δικό μου κομμάτι.

"Πρέπει να φύγω, έχω να κάνω μάθημα φωνητικής" σηκώνομαι από το κρεβάτι και προσπαθώ να περάσω πάνω από το έξτρα στρώμα που κάθεται ξαπλωμένος.

"Καλά, αν θελήσεις κάτι στείλε μου μήνυμα. Βασικά αν θέλεις έρχομαι και σε παίρνω κι πάμε βόλτα, δεν σκοπεύω να διαβάσω" κάθεται αραχτός. Έτσι όπως το πάει ούτε ΤΕΙ ζαμπονοκοπτικής με λέιζερ δεν θα μπει. "Ρε Έκτορα, σοβαρέψου λίγο. Διάβασε λιγάκι έστω τυπικά να κάνεις μια προσπάθεια. Μην βγουν οι βαθμοί κι έχεις μηδέν, είναι κρίμα το χρόνο σου" προσπαθώ να τον λογικέψω. Αφού είναι μέτριος μαθητής, μπορεί με λίγη προσπάθεια να περάσει σε μια πολύ καλή σχολή, γιατί να χάσει την ευκαιρία;

"Καλά εντάξει, θα κάτσω να διαβάσω. Πήγαινε εσύ για πρόβα αλλά αυτό που είπα πριν ισχύει. Πάρε με τηλέφωνο αν θέλεις να έρθω με το αυτοκίνητο" σηκώνεται όρθιος και πηγαίνει προς το γραφείο του. Πάλι καλά, ελπίζω να μην με δουλεύει.

Παίρνω την τσάντα μου με τα απαραίτητα πράγματα και πηγαίνω περπατώντας προς το θέατρο. Ανοίγοντας την πόρτα βλέπω την καθηγήτρια μου χαμένη σε μια τεράστια στοίβα από χαρτιά που προσπαθεί να τακτοποιήσει. "Είστε εντάξει κυρία;" την παρατηρώ. Φαίνεται τρομερά αγχωμένη. Μα έχουμε ένα μήνα ακόμη, τι στο καλό τόσο εύκολα αγχώνεται;

"Μην ανησυχείς Άννα μου, δεν είναι για την παράσταση είναι προσωπικό" μου εξηγεί προσπαθώντας να βρει την παρτιτούρα μου. Δεν θέλω να τη ρωτήσω παραπάνω, θα ήμουν αδιάκριτη. "Ποιο τραγούδι θέλεις να πεις;" με ρωτάει και ανοίγω την τσάντα μου. Σκεφτόμουν αρκετό καιρό ποιο θέλω, υπάρχουν πολλά ωραία τραγούδια αλλά έχω καταλήξει ποιο θα πω.

"Αυτό" της έδωσα την παρτιτούρα μου όσο εκείνη το κοιτούσε έκπληκτη. Τι; Είναι πολύ δύσκολο;

"Δεν θα τα καταφέρω ε;" κοιτάζω πλέον δύσπιστα. "Όχι όχι, απλά έχει έναν αρκετά μεγάλο βαθμό δυσκολίας. Θα τα καταφέρεις με πρόβες πιστεύω. Είναι πολύ ωραίο κομμάτι" μου χαμογελασε. Τέλεια, το αγαπημένο μου κομμάτι είναι και το πιο δύσκολο.

Ξεκινώντας τις πρόβες, παρατηρώ ότι υπάρχουν αρκετές αστάθειες στη φωνή μου. Θεέ μου, δεν έχω προετοιμαστεί όσο θα έπρεπε τελικά. Μήπως δεν διάλεξα το σωστό κομμάτι; Από την άλλη, δεν θέλω να τραγουδήσω κάτι τόσο απλό, θα με απορρίψουν απευθείας.

Revenge to the BadBoyWhere stories live. Discover now