Revenge to the BadBoy

27

"Δεν το πιστεύω ότι σου συνέβη αυτό" η Αριάδνη είναι δίπλα μου και μου κάνει λίγη παρέα όσο οι γιατροί εξετάζουν το χέρι μου. "Ηρέμησε δεν είναι τίποτα, έχω ζήσει και χειρότερα πράγματα" προσπαθώ να την ηρεμήσω αλλά εκείνη είναι σε κατάσταση φρίκης. Δεν φταίει σε κάτι η ίδια, εδώ καλά καλά δεν φταίω εγώ. Δεν μπορούν τα αυτοκίνητα να παίρνουν ξυστά τη στροφή στο στενό, δηλαδή οι πεζοί που θα πάνε;

"Άννα μου θα πονέσει λίγο αυτό" με ενημέρωσε ο γιατρός που με εξέταζε. Σκατά, δεν μου αρέσει να με ενημερώνουν για τέτοια πράγματα. "Κορίτσια κρατήστε τη σταθερή" φώναξε δύο νοσοκόμες που με κρατούσαν γερά. Μέσα σε δύο δεύτερα ένιωσα ένα φρικτό πόνο και από την ένταση τραντάχτηκε το κορμί μου όσο εγώ φώναξα δυνατά. Πρέπει να με άκουσε όλο το νοσοκομείο.

"Αυτό ήταν πάει" με ενημέρωσε ο γιατρός όσο άρχισε να μου περνάει μια γάζα σε ολόκληρο το χέρι. "Τι ήταν αυτό το κρακ;" τον ρώτησα ανήσυχη. "Μην ανησυχείς, χρειαζόταν ανάταξη ο ώμος σου, τώρα απλά πρέπει να το προσέχεις. Θα σου βάλουμε κάτι για να το κρατάς σταθερό και θα περάσει. Αν πονάς πάρε κάποιο αναλγητικό χάπι" μου εξήγησε και τότε ανακουφίστηκα. Σακάτης έγινα, αλλά τουλάχιστον δεν είναι κάτι τρομερό.

"Πάμε να φύγουμε Αριάδνη" σηκώθηκα από την καρέκλα και με λίγη βοήθεια φύγαμε μαζί με τη μαμά της για το σπίτι τους.

"Νιώθω πολύ άσχημα για αυτό που σου συνέβη Άννα μου" συνεχίζει εκείνη και την κρατάω με το άλλο μου χέρι. "Δεν φταις εσύ, κατάλαβε το. Ξέχασε το πάει πέρασε. Έλα να συζητήσουμε για το πάρτι" άλλαξα την κουβέντα σε κάτι πιο χαρμόσυνο. Πριν γίνει όλο αυτό το σκηνικό, θα κανονίζαμε για το πάρτι έκπληξη της Φαίης. Λατρεύει τα δώρα, τις τούρτες και τις εκπλήξεις. Θα πρέπει να σκεφτούμε κάτι φανταστικό και πρωτότυπο.

"Τι θα έλεγες να γεμίζαμε όλο το χώρο με τεράστια πορτοκαλί μπαλόνια και τριαντάφυλλα του ίδιου χρώματος;" σκέφτηκα. Το αγαπημένο της χρώμα. Αυτό που φοράει συνέχεια και παντού, ίσως είναι καλή ιδέα για διακόσμηση. "Δεν είναι άσχημο!" συμφώνησε μαζί μου η Αριάδνη. "Θα καλέσουμε και τα παιδιά από το φροντιστήριο για παρέα, όχι πολλά άτομα μόνο όσους συμπαθούμε" κανονίσαμε τη λίστα των προσκεκλημένων και έμεινε μόνο το φαγητό. "Θα έλεγα σουβλάκια και πίτσα, φυσικά και μια τούρτα" άρχισε να μου λέει. Αμάν, ξεχάσαμε την τούρτα. Τι να διαλέγαμε; Υπάρχουν τόσοι πολλοί συνδυασμοί.

"Φράουλα;" με κοίταξε και κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου. Μπα, δεν μου αρέσει. Ίσως να μην αρέσει σε πολλούς αυτή η γεύση. "Ανάμεικτο;" με ξαναρώτησε διστακτικά. "Πολύ πρωτότυπο" την ειρωνεύτηκα και έβγαλε τη γλώσσα της έξω. "Τι θα έλεγες να διαλέγαμε ένα κανονικό γλυκό, τύπου μιλφέιγ και να το κάναμε τούρτα;" της πρότεινα αν και έχει κάποιο ρίσκο. "Δεν είναι καθόλου άσχημο! Δεν γίνεται συνήθως και η Φαίη τρελαίνεται για μιλφέιγ!" ξετρελάθηκε με την ιδέα μου και ξεκινήσαμε τα τηλέφωνα για να κανονίσουμε όλες τις εκκρεμότητες. "Ναι γεια σας, θέλω τριάντα σουβλάκια για το Σάββατο το απόγευμα..." άρχισε να λέει με χαρά η Αριάδνη, κοιλιόδουλη κανονική.