Revenge to the BadBoy

24

"Έλα! Λίγο έχουμε ακόμη εσύ μετά άλλωστε δεν θα χρειάζεται να διαβάζεις!" με χαιδεύει συμπονετικά στην πλάτη η Αριάδνη στις μία από τις πολλές φορές που γκρινιάζω για το σχολείο. Σήμερα έχουμε ένα κάρο βαρετά μαθήματα μαζί με τη Βιολογία και το βιντεάκι που θέλει να μας δείξει.

"Τι μου είπες ότι θα δείξει το βίντεο;" ρώτησα για χιλιοστή φορά τη Φαίη που ασχολείται με τις θετικές επιστήμες. "Δεν θα είναι κάτι δύσκολο, την αντιγραφή του DNA θα δείξει. Ποια ένζυμα χρησιμοποιούνται και ποιος ο ρόλος τους σε όλη τη διαδικασία" άρχισε να μου εξηγεί αλλά εγώ δεν καταλάβαινα τίποτα.

"Εντάξει, νομίζω κατάλαβα" τη σταματώ για να αλλάξω τη συζήτηση. "Τι σκοπό έχετε να κάνετε σήμερα;" τις ρωτάω αλλά ξέρω περίπου την απάντηση. "Κλασικά, διάβασμα, φροντιστήριο...ίσως και μια μικρή βόλτα με το αυτοκίνητο για καφέ" μου είπε μελαγχολικά η Αριάδνη ξεφυσώντας. Θα ήθελα πολύ να την καταλάβω, όμως είμαι σίγουρη πως δεν νιώθω καθόλου το ίδιο με αυτές διότι δεν πιέζομαι τόσο.

Για το μόνο πράγμα που πιέζομαι είναι να συγκεντρώσω συστάσεις στα μαθήματα που χρειάζομαι και να κάνω εντατικές ασκήσεις στη φωνητική. Οι μέρες για τις αιτήσεις όλο και πλησιάζουν και θα πρέπει να γράψω και στις σχολικές εξετάσεις πολύ καλά ώστε να φανεί αυτό και στο εξωτερικό. Όσο είμαι χαμένη στους προβληματισμούς μου, ακούω το κουδούνι να χτυπάει ανελέητα. "Ώρα για βιολογία!" φωνάζει από χαρά η Φαίη και μας τραβάει προς την αίθουσα υπολογιστών όπου κι τη βρίσκουμε κλειστή.

"Ακόμα να έρθει η καθηγήτρια;" αντιλαμβάνεται πρώτη η Αριάδνη και μου φεύγει ένα γελάκι. "Τρία χρόνια θα της πάρει να ελέγξει τα μηχανήματα και να βάλει το βίντεο" τονίζω την ιδιότητα της συγκεκριμένης καθηγήτριας στα πληροφορικά συστήματα. Είναι από εκείνους τους ανθρώπους που πατάνε βασανιστικά ένα-ένα κουμπί στο πληκτρολόγιο και αν κάνουν λάθος...αν κάνουν λάθος θα το σβήσουν όλο και πάλι από την αρχή. Ψυχαναγκασμός!

"Έλα κι εσύ, γίνεσαι υπερβολική. Να ήρθε" μου έδειξαν με το χέρι τους κι βλέπω ένα κάρο καλώδια να κρέμονται από ένα λάπτοπ και πίσω το γνωστό πρόσωπο της βιολόγου μας.

Μπαίνοντας μέσα, αποφασίζουμε να κάτσουμε στις τελευταίες καρέκλες τις αίθουσας ώστε να μη φαινόμαστε διότι δεν μας ενδιέφερε κι ιδιαίτερα το θέμα. Έκατσα δίπλα δίπλα με την Αριάδνη και αφήσαμε τη Φαίη να κάτσει στην άκρη σε περίπτωση που θέλει να πάει και να παρακολουθήσει.