Revenge to the BadBoy

12

Αφού απομακρύνομαι, προσπαθώ να σκουπίσω τα χείλη μου. Μπλιαχ, όταν αναγκάζομαι να κάνω κάτι με αηδιάζει. Ο Έκτορας εδώ και πέντε λεπτά έχει μείνει ακίνητος και με κοιτάει με ένα χαζό χαμόγελο.

"Τι θέλεις;" τον ρωτάω άγρια. "Κοίτα, εδώ και καιρό έχω καταλάβει ότι κάτι τρέχει μεταξύ μας..." αρχίζει να λέει με σοβαρό ύφος. Α καλά, το παιδί ζει σε άλλο κόσμο μου φαίνεται.

"Τότε δεν έχεις λάβει ιδέα μου φαίνεται" τον σταματάω με το χέρι μου. "Δεν κατάλαβες ότι το έκανα για την παρέα σου; Δύο από τους φίλους σου ήταν ακριβώς πίσω από το αυτοκίνητο" του έβγαλα έξω τη γλώσσα. Μπορεί να κάνω σαν μικρό παιδί, αλλά δεν αντέχω τη βλακεία του.

"Α, αλήθεια;" φάνηκε απογοητευμένος και ξεκίνησε να οδηγεί χωρίς να μου μιλάει. Α το καημένο, στεναχωρήθηκε. Αλλά γιατί; Τόσες κοπέλες τον θέλουν, ας διαλέξει μία από αυτές να του περάσει στο δευτερόλεπτο ο εγωισμός. 

"Γιατί δεν μου μιλάς τόση ώρα;" παραξενεύομαι και τον ρωτάω όσο φαίνεται συγκεντρωμένος στο δρόμο. "Δεν νομίζω ότι έχουμε κάτι να πούμε" μου απάντησε σκληρά και γύρισα το βλέμμα μου σε αυτόν. Τι έπαθε ξαφνικά;

"Έχεις θυμώσει για κάτι; Συνήθως μου μιλάς, δεν έχω καταλάβει γιατί έχεις γίνει τόσο σκληρός αυτή τη στιγμή. Αν θέλεις να το συζητήσουμε" απαντώ χαλαρή και σταματάμε σε ένα κόκκινο φανάρι. "Δεν σου μιλάω γιατί κάνεις αυθόρμητα ο,τι θέλεις. Δεν γίνεται να παίζεις με τα αισθήματα των άλλων" τώρα με κοιτούσε κατάματα και ένιωσα άσχημα για αυτόν. Δεν ήμουν έτσι εγώ, γενικά δεν είμαι έτσι.

"Εντάξει, σου υπόσχομαι δεν θα το ξανακάνω" έμεινα ψύχραιμη και απάντησα σοβαρή. "Το θέμα δεν είναι αυτό" είπε και τότε το φανάρι άναψε πράσινο. Τελικά φέρεται σαν διπολικός αυτό το παιδί.

Την επόμενη μέρα με πήρε τηλέφωνο και μου ακύρωσε την πρόβα. Είπε ότι έπρεπε να πάει κάπου με τους δικούς του και δεν μου έδωσε παραπάνω πληροφορίες. Το μόνο που έκανα ήταν να το δεχτώ. Στο σχολείο φερόταν τελείως αδιάφορα, σχεδόν σαν να με μισεί. Παρόλο που δεν ήθελα αν ενοχλώ τη Φαίη και την Αριάδνη, ήταν καιρός να τους μιλήσω.

Την τελευταία ώρα δεν έφυγα από το σχολείο και συνάντησα τα κορίτσια λίγο πριν το μάθημα κατεύθυνσης τους. 

"Αριάδνη!" έτρεξα προς το μέρος τους ενώ εκείνες ήταν με μια παρέα από το τμήμα μας. "Τι συνέβη Άννα; Νόμιζα ότι δεν έχεις αυτή την ώρα μάθημα"