Revenge to the BadBoy

31

"Δεν πρόκειται να μου ξαναμιλήσει" σκούπισα με ένα χαρτομάντηλο το πρόσωπο μου. "Και αυτό εξαιτίας της ηλιθιότητας του πατέρα μου!" χτυπάω τον τοίχο με το ένα χέρι. Δεν με νοιάζει ο πόνος που νιώθω, έτσι σκατά που τα έκανα δεν με νοιάζει.

"Πόσο καιρό δεν σου μιλάει;" με ρωτάει εκείνος καπνίζοντας το τσιγάρο του κοντά στο παράθυρο. "Μία εβδομάδα" απαντώ σιγανά. "Είναι σίγουρο ότι είτε σε θέλει είτε δεν σε θέλει είναι μαλάκας. Τουλάχιστον ας σου απαντήσει και ας μην είναι θετικό απαραίτητα" κοιτάζει έξω στη γειτονιά μας. Το δωμάτιο μου είναι εδώ και μια εβδομάδα σβηστό, δεν έχουν καν μπει εκεί μέσα. Δεν τους νοιάζει καθόλου για το που είμαι και τι κάνω; Ούτε ένα τηλέφωνο δεν με έχουν πάρει!

"Έκτορα, σε έχουν πάρει οι γονείς μου τηλέφωνο;" κοιτάζω καχύποπτα προς τα εκείνον. Μετά από λίγα λεπτά - γιατί κλασικά με γράφει τις περισσότερες φορές- σβήνει το τσιγάρο του και γυρνάει προς το μέρος μου.

"Πήρε η μητέρα σου προχτές τη δική μου. Και δυστυχώς δεν πρόλαβα να την ενημερώσω να μην μιλήσει. Αλλά καλύτερα έτσι, δεν είναι σωστό να ανησυχούν" προσπαθεί να με πλησιάσει.

"Μιλάς εσύ; Που φεύγεις από το σπίτι σου και η μητέρα σου δεν γνωρίζει με ποια είσαι κάθε βράδυ;" τον χτυπάω στην κοιλιά με τον αγκώνα μου όταν τον ακούω να βογγάει από τον πόνο.

"Ναι όμως ξέχασες κάτι σημαντικό. Ξέρει ότι ο,τι και να συμβεί, εγώ θα γυρίσω στο σπίτι μέχρι το πρωί" μου κλείνει το μάτι παιχνιδιάρικα και μένω άφωνη. Σε αυτό δεν έχει άδικο. Όμως δεν συμβαίνει το ίδιο με τους γονείς μου. Πλέον δεν θέλουν να σπουδάσω εκεί που πριν λίγους μήνες ήθελαν και με υποστήριζαν για αυτό! Και εξαιτίας μιας συμφωνίας θέλουν να ξεχάσω όλα μου τα όνειρα, ε λοιπόν δεν πρόκειται να το αφήσω αυτό!

"Άλλαξε κουβέντα, δεν σε παίρνει" σηκώνομαι από το κρεβάτι και πηγαίνω εγώ αυτή τη φορά προς το παράθυρο. "Ωραία λοιπόν, θα σε πάω σε κάτι πιο πικάντικο" μου ανακοινώνει και βγάζει τη μπλούζα του.

"Ε! Τι κάνεις εκεί ρε;" του φωνάζω και βάζει τα γέλια. Τόσο δυνατά που φωνάζει θα πρέπει να μας έχουν ακούσει όλοι εδώ μέσα. "Ηρέμησε Αννούλα, να φορέσω τις πιτζάμες μου μπορώ;" μου κλείνει για μια ακόμη φορά το μάτι. Αν του το βγάλω, θα είμαστε πάτσοι;

"Καλά, πες μου τώρα τι ήθελες να μου πεις" τον αφήνω τελικά να μου μιλήσει.

"Θα σου πω για κάτι πιο σοβαρό αυτή τη φορά. Για ποιο λόγο έγινε όλο αυτό στο σχολείο. Θέλεις να μάθεις;" μου ανακοινώνει και δεν είμαι σίγουρη ότι θέλω να ακούσω.  "Θα σε ακούσω" αποφασίζω να μάθω.