Revenge to the BadBoy

16

Σήμερα είναι η παράσταση.

Μετά από δύο μήνες πρόβας, προετοιμασίας και σπάσιμο νεύρων, επιτέλους ήρθε η στιγμή για να τελειώσει αυτή η δουλειά. Σε τέσσερις ώρες θα πρέπει να είμαι έτοιμη, μέχρι τότε έχω καιρό για να βγω μια βόλτα και να ξαναθυμηθώ τα λόγια μου.

"Έλα Αριάδνη! Έχεις λίγη ώρα; Θέλω να βγω για να πιω ένα καφεδάκι, αν γίνεται πες και στη Φαίη!" πήρα βιαστικά τη φίλη μου και την ενημέρωσα για τη βόλτα. Χρειάζομαι οπωσδήποτε υποστήριξη αυτή τη στιγμή. Νιώθω τρομερό άγχος, σίγουρα δεν είναι κάτι τρομερό αλλά βαθμολογούμαι και καλό είναι να είμαι σε ένα καλό στάδιο.

Ετοιμάστηκα στα γρήγορα βάζοντας ένα απλό τζιν και ένα μαύρο πουλόβερ. Δεν βάφτηκα καθόλου, ήθελα απλά να περπατήσω λίγο και να ξεκουραστώ πριν ξεκινήσει η παράσταση.

Περπατούσα στο δρόμο και παρατηρούσα για λίγο την κίνηση. Αυτή τη χρονιά δεν δίνω σημασία σε τίποτα, έχω ξεχάσει πως είναι η ίδια μου η πόλη. Όλοι τριγύρω είναι γνωστοί και φαίνεται πως είναι πολύ απασχολημένοι στις δουλειές τους. Ξεχωρίζω ακόμα και παιδιά που κάποτε ήμασταν συμμαθητές, στεναχωριέμαι που δεν κατάφερα να κρατήσω επαφή μαζί τους.

Φτάνοντας στην καφετέρια αντικρίζω τα κορίτσια να είναι ήδη σε ένα τραπέζι και να έχουν παραγγείλει τον καφέ μου. 'Εκατσα γρήγορα στην καρέκλα παρατώντας τα πράγματα μου άτσαλα.

"Αυτό σημαίνει να έχεις τις καλύτερες φίλες" είπα χαρούμενη και είπα λίγο από τον καφέ μου. "Γιακ! Ξέχασα ότι στο ζεστό καπουτσίνο πρέπει να ρίξω εγώ τη ζάχαρη" έγλειψα τα χείλη μου για να διώξω την ενοχλητική πικρή γεύση. Έριξα γρήγορα όσα περισσότερα σακουλάκια είχα για να φτιάξω το ρόφημα μου. "Καφές γαλακτομπούρεκο;" με κορόιδεψε η Φαίη και της έγνεψα θετικά. "Από όλα. Και δεν με νοιάζει καθόλου, η διατροφή μου πάει τέλεια! Έχω χάσει ένα κιλό! Είναι τέλειο!" φώναξα χαρούμενη σαν μικρό παιδί.

"Για πες μας λοιπόν, είσαι έτοιμη για σήμερα;" με ρώτησαν με προσμονή. "Ναι, έτσι τουλάχιστον νομίζω. Είμαι αρκετά αγχωμένη για να πω την αλήθεια, πάντα το παθαίνω όταν είμαι μπροστά σε όλους αλλά το ξεπερνάω. Αυτό θα κάνω και σήμερα" απάντησα αποφασιστικά.

"Και για τον Έκτορα;" με πείραξε η Αριάδνη. "Μου είπε η Φαίη για την τελευταία σας πρόβα, ελπίζω να μην σκοτωθήκατε" χαχάνισε πίνοντας την πορτοκαλάδα της. "Όχι γιατί τον χρειάζομαι απόψε αλλιώς θα ήταν ήδη νεκρός. Κατα τα άλλα, δεν θέλω να τον σκέφτομαι καθόλου, με ενοχλεί και μόνο η σκέψη του" άρπαξα το κινητό μου και αποφάσισα να του στείλω μήνυμα μιας που τον θυμήθηκα. Φρόντισε να είσαι στην ώρα σου του έστειλα χωρίς να περιμένω την απάντηση του. Στη συνέχεια η ώρα μας πέρασε συζητώντας για την πρόοδο των κοριτσιών στα μαθήματα που φάνηκε να είναι τρομερή. Και οι δύο φαίνονται αποφασισμένες να μπουν στις σχολές της αρεσκείας τους, είμαι τόσο περήφανη για αυτές.