Revenge to the BadBoy

11

Δύο μήνες πέρασαν και σε αυτό το διάστημα έχω μιλήσει ελάχιστες φορές με τα κορίτσια. Δεν μπορώ να παραπονεθώ γιατί καταλαβαίνω τι περνούν και πόσο διάβαζουν. Όμως η κατάσταση με εμένα και τον Έκτορα έχει αρχίσει και χειροτερεύει. Θέλει να κάνουμε κάθε μέρα πρόβα και μάλιστα αρκετή ώρα. Η παράσταση είναι όντως κάτι που θα με βοηθήσει και θέλω πολύ να την κάνω αλλά πλέον δεν αντέχω να τον βλέπω.

Το τηλέφωνο μου χτυπάει για άλλη μια φορά. Δεν χρειάστηκε να κοιτάξω το όνομα πριν το σηκώσω.

"Έλα Έκτορα τι κάνεις" ρωτάω σοβαρή. Έχω κουραστεί πλέον με αυτή την κατάσταση. "Σημερα στις 7 μπορείς για πρόβα; Θα έρθω σπίτι σου αν είναι" ακούγεται εύθυμος. "Ναι ότι θέλεις" απαντώ ξερά και τερματίζω την κλήση. Για άλλη μια φορά θα κάνω μια ξερή πρόβα και θα μείνω μόνη μου.

Δεν είχα πάντα θέμα με τη μοναξιά. Αυτό άρχισε σιγά σιγά να χτίζεται όταν σταμάτησα να κάνω πολλές δραστηριότητες λόγω κούρασης και την ίδια περίοδο βίωνα έντονο στρες στο σχολείο. Στο γυμνάσιο δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο για διάβασμα-μάλιστα ήμουν από τους αδιάβαστους μαθητές- όμως η επιθυμία μου να μπω σε μια παρέα δεν έγινε ποτέ. Χρόνια αργότερα μετανιώνω για το πόσο χαζή ήμουν εφόσον κατάλαβα ότι η πλειονότητα των συμμαθητών μου αποτελούνταν από κωλόπαιδα που δεν έκαναν τίποτα στη ζωή τους μέχρι και σήμερα.

Χαζεύω διάφορες σειρές στον υπολογιστή μου καθώς περνάει η ώρα. Συνήθως διαβάζω ένα βιβλίο ή μελετώ το κείμενο όμως σήμερα ήθελα επειγόντως να χαζέψω με κάτι. Κοιτώντας το ρολόι διαπιστώνω πως ήρθε η ώρα της πρόβας.

Σε λίγο ήμουν στο δωμάτιο με τον Έκτορα και κάναμε για χιλιοστή φορά το τραγούδι.

"Νομίζω ότι είμαστε σε πολύ καλό στάδιο" λέω και εκείνος χαμογελάει. "Έτσι πιστεύω κι εγώ. Κι ο χορός μας έχει βελτιωθεί, στην αρχή δεν μπορούσα να κάνω ούτε ένα βήμα" γέλασε και αυθόρμητα γέλασα κι εγώ. "Αλήθεια είναι αλλά τώρα τα πας πολύ καλύτερα" συμφώνησα και σηκωθήκαμε για να χορέψουμε. Κάνοντας τα βήματα τα οποία πλέον γίνονταν μηχανικά είχαμε το περιθώριο να συζητήσουμε. "Ξέρεις από που θα δανειστούμε τις στολές;" τον ρώτησα και εκείνος απάντησε πολύ γρήγορα. "Η θεία ενός φίλου μου δουλεύει σε βεστιάριο, μπορούμε να δανειστούμε δυο στολές για τη βραδιά" πλέον είχαμε λύσει και το ενδυματολογικό πρόβλημα.

"Τέλεια. Νομίζω ότι τελειώσαμε με την πρόβα, θα τα πούμε ξανά" σταμάτησα και απομακρύνθηκα. Τον τελευταίο καιρό βίωνα μια δύσκολη κατάσταση. Είχα πιάσει τον εαυτό μου να μην νιώθει τόσο θερμά για την ηθοποιεία και να φοβάται. Είναι από τις δυσκολότερες εργασίες για να βρει κάποιος δουλειά. Σε συνδυασμό με τη μοναξιά δεν βοηθούσε η κατάσταση.