Öncelikle hikayenin sonuna geldik bunu belirtmek istiyorum. Bu rapteye kadar benimle birlikte adımlanan sizlere sonsuz minnet borçluyum. Bu platform benim özümü bulmama yardım etti. Nasıl yazmam gerektiğini öğretti...
Ve tabii sizler olmadan anlamı olmuyor kalem tutmanın bunu da biliyorum. İnsan okundukça kendini anlatırmış, duygularını aktarırmış. Duygularıma ortak oldunuz ve gün geçtikçe büyüdük. Bazı kusurlarım vardı düzeltmeme vesile oldunuz. Ve daha binlercesi, nicesi...
Vekhasıl final kısmı yazarken insan biraz zorlanıyor kalemi elden bırakmak gibi bir düşünce oluyor fakat başka bir dal bulup tutununca gidiyor düşünceler. Bir kitaba bağlı kalmak olmaz çünkü kalem elden düşerse yazmak için önce tekrar öğrenmek gerekecek bu durum yazmaya son vermekten daha ağır.
Uzun kafın kısası bu. Yanımda olanlara, en baştan elimden tutanlara minnetim sonusuz.
Polisiye tarzı roman severler en kısa zamanda yeni bir kurguyla burada olmaya çalışacağım. Hemde artık fırından çıkmış bir biçimde...
Edit: Bu bölümde geçikme olabilir bunun kusuruna bakmayın neticede koca kitabın kapağını kapayıp rafa koyacağım.
Esen kalın güzel insanlar.
Gösterdiğiniz saygı içinde teşekkür ediyorum. İyi vakitler...
Kişisel Hesabım;
İnstagram- symmdaldalli
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlığın Tutsağı
ChickLit(Düzenlenen kısımları mevcuttur.) GÖRÜLMEMESİ GEREKEN ŞEYLER... "Neden beni izliyordun?" "Seni izlemiyordum. Neden bahsettiğini bilmiyorum." TEHLİKELİ OYUNLAR... "Ha! Bu arada, bir daha ki sefere anahtarı daha güvenli bir yere koymalısın." KORKU DOL...
