The Secret of the Campus Nerd ✔

CHAPTER 35

CHAPTER 35

NEILAH

Kinabukasan, ang unang bumungad saakin ay ang matinding sikat ng araw at ang sakit sa kanang braso ko. Dahan - dahan akong bumangon mula sa pagkakahiga ko mula sa couch and stretch my shoulders. 

I wince dahil sa nararamdaman kong pangangalay mula rito.

Binaling ko ang tingin ko kay Tita Fiona na nakahiga pa din sa kama nya, unmoving. Ganoon pa din ang pwesto nya simula kagahapon at halatang hindi sya nagising sa kalagitnaan ng gabi. I sigh.

So, she's still not awake then.

Halos mapatalon ako mula sa pagkakaupo ko nang malakas na bumukas ang pinto ng kwarto. Pumasok doon si Erick at napaupo ako ng tuwid nang bumaling naman saakin ang tingin nya pagkatapos nyang tingnan si Tita Fiona.

Something flicker in his eyes before he nodded. "Good. You're awake. You may eat your breakfast before we train. Nasa labas na si Andi at hinihintay ka kasama ang ibang mga Gangsters. Don't be too long." And after that ay lumabas na sya, closing the door loudly.

I rolled my eyes. Hindi ko talaga maintindihan ang ugali non. Minsan mabait, minsan masungit. Parang hot and cold. Tch.

Mabilis akong pumasok ng banyo at naglinis ng katawan mainly because i don't want to make Andi wait for too long. At nakakahiya din dahil sa pagkakaintindi ko sa sinabi ni Erick ay may kasama sya.

Bago ako lumabas ng kwarto ay napatingin akong muli kay Tita Fiona and inspect her figure. She's paler than ever. Hindi ko alam kung ako lang ba ngunit halos wala ng kulay ang pula nyang buhok. Up until now ay nagtataka pa din ako. The doctor said na maayos naman na ang kalagayan nya, ngunit hanggang ngayon ay hindi pa din sya nagigising. Ni hindi nagbago ang itsura nya kahit na sabi nila ay nagamot na sya at natanggal na ang mga droga sa katawan nya. Sa totoo lang, mas nagmukha pa itong lumala.

I sigh and kiss her forehead. "Please be fine, Tita." Kayo na lamang nina Allayza at Kian ang tanging naiwan saakin. 

With that ay dahan - dahan na akong lumabas ng kwarto. Unang bumungad saakin ay si Andi na niyakap pa ako. "Miss. Neilah! Goodmorning." Humiwalay sya saakin and gave me a beaming smile. "How are you? I hope na nakatulog ka ng maayos." aniya.

I chuckled. "I'm fine, Andi. How about you?" tanong ko. 

She bowed her head that almost makes me wince. "I'm fine too, Miss! Thank you for your —"

"What, you doesn't trust Werldon's words, Neilah?" Halos manlaki ang mga mata ko nang marinig ko ang pamilyar na boses na iyon. Nilibot ko ang paningin ko upang makita ko kung saan o kanino nanggaling ang boses. It's so familiar. It almost sounds like —

He chuckled. "Nasa likod mo."

Mabilis pa sa alas kwatro na tumingin ako sa likod ko and this time, tuluyan ng nanlaki ang mga mata ko nang makita ko sya. "Kian!" Mabilis ko syang niyakap that almost makes him stumble.

Kian chuckled again. God. How i miss him. Ilang araw ko din syang hindi nakita. This past few days, i feel stress and all ngunit nakita ko lamang sin Kian ng ilang minuto ay halos nawala na ito.

I really need the presence of my childhood friend.

"Miss me so much?" aniya. "Is Erick a bother to you? I can punch him right now." I almost chuckled kung hindi ko lamang naramdaman ang masamang tingin mula sa likod ko.

"Watch your tongue, Zuwah." Matalim na sambit naman ni Erick. So he's still here? I thought he already left.

Ramdam ko pa din ang nakakamatay na tingin ng dalawa sa isa't- isa kaya naman mabilis akong humiwalay kay Kian. "You—What are you—doing here?" Halos wala na akong masabi dahil sa sobrang gulat ko.