The Secret of the Campus Nerd ✔

CHAPTER 36

CHAPTER 36

THIRD PERSON

Tinignan ko ang mga mata nya na puno ng respeto habang nakatingin saakin. Kahit na nakahiga sya ngayon habang pinapalibutan ng maraming doctor at maraming aparato ay puno ng pag-asa at determinasyon pa din ang mga mata nya. Ngunit kapansin - pansin ang kaonting takot doon.

I smirk. That's right. Respect me. Fear me. I'm your Lord and everybody will bown down to me someday.

Mahinang bumukas ang pintuan ng laboratoryo. "My Lord." aniya at yumuko upang magbigay. I nodded and he raise his head. "Handa na ang lahat."

"The drug?"

"All ready as you wish, my Lord."

My smirk widen. Napatingin akong muli sa kanya na nakatingin pa din saakin, eyes full of fear, determination, respect and hunger.

Hunger for the truth.

The truth long forgotten by everyone.

The war is coming.

"Go for it." aniya ko at tumango sa isang doctor. Ramdam ko ang ngisi ni Arnold sa likod at ang kasiyahan ng mga doctor na nakapaligid saamin.

She close her eyes as they inject her the drug. 

Sooner or later, one of the twins will be ours.

_____

NEILAH

"Do you think she's awake?"

"How should i know, stupid?"

"Can you just talk like a normal person?"

"Can you just have a common sense like a normal person? Gisingin mo na nga lang kasi. You know how she hate being late."

"That's a rhyme."

"Shut up."

Napaungol ako at pilit na bumalik sa pagtulog. Ilang araw pa lang ang nakakalipas simula noong nagsimula ang training namin ni Erick sa Training Ground ng Hospital ngunit parang binugbog ang buong katawan ko sa sakit. I mean like, Erick is a monster trainer! Halos limang minuto lang kaming nagpapahinga kada isang oras at halos mawalan na ako ng saliva!

I heard from Andi before na ganyan daw talaga magtraining si Erick pati sa kanila. Minsan pa nga ay straight na three hours ang training nila. Ayaw na ayaw nya daw'ng nagpapahinga because a war continues for a day. Sometimes, for a week. Kailangan daw nilang matuto kung paano magtipid ng mga enerhiya nila.

She also said that i should be grateful na kahit papaano ay may pahinga pa din daw ako kahit ilang araw na simula noong nagsimula ang training namin. Well, i'm not feeling grateful! The training is hell!