CHAPTER 56

4K 107 16
                                    

CHAPTER 56

ERICK

May kung anong nakatakip sa bibig ko. I open my eyes slowly, just realizing that my whole damn body is in pain. Ngayon ko lang napansin na isang tela pala ang nakapalibot sa bibig ko ngayon, preventing me from talking.


Everything was blurry at first, but i adjusted my eyes at isang nakakasilaw na liwanag ang bumungad saakin. I heard someone screaming and shouting ngunit halos hindi ko na maintindihan ang mga sinasabi nila.


"They're just kids! Ang babata pa lang nila para maranasan nila ito —"


"Alam mo ang sinabi ng matanda —"


"I know what that pitiful of a woman said!"


"Then you should understand why are we doing this, Fiona!"


"No! No, i don't! You're drugging them! Making them one of the victims of that ridiculous drug! Nakakahiya kayo, Amanda at Cristopher! You're making it worst! Ginagawa nyo kung ano ang matagal ng gustong gawin nina Khaleesi at Alec!"


"We don't have much choice! At tsaka, don't tell me hindi ka natatakot sa kung ano man ang mangyayari sa hinaharap natin, Fiona? Those kids will be our destruction! The destruction of the whole Gangs!"


"But they're kids, you dipshit! Hindi pa ba kayo nakuntento kay Mavy?! Pati din ba sina Erian at Zaifful?! Sarili nyong anak, ginaganyan nyo!"


I heard a soft whimper beside me. Tumingin ako sa pinanggalingan ng ingay and i found Erian, balled in a corner and with tears flowing from his eyes.


I gritted my teeth and forces the anger to overcome me. How can they do this to their own son?! And to think Erian is here...


Nilibot ko ang buong paningin ko sa buong paligid at nadako ang paningin ko kay Mavy na halos ilang metro ang layo saamin. Puno ng dugo ang puting bestida nya na alam kong hindi galing sa kanya. 


Inangat nya din ang paningin nya saakin. I felt another wave of anger from my entire being when i saw that she was muzzled. Hindi sya umiiyak katulad ni Erian at walang emosyon ang mga mata nya, ngunit kilala ko sya. Alam kong natatakot din sya sa kung ano mang mangyayari saakin.


I stared at her for a minute, trying to memorize her beautiful face. I have this sudden urge to hug her and never let go, ngunit alam ko na hindi ko iyon magagawa dahil sa mga posas sa kamay ko.


Instead, i gave her a weak smile. I wish that that smiled showed how much i missed her. Ngumiti sya saakin pabalik.


Lumakas ang sigawan mula sa labas na alam kong nanggagaling kina Auntie Fiona, Auntie Amanda and Uncle Cristopher. 


Why are they doing this? Akala ko kakampi namin sila, but they kidnapped us at tinakpan ang mga bibig namin. Nakaposas pa kami para hindi kami makatakbo papalayo.

The Secret of the Campus Nerd ✔Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon