CHAPTER 31

4.7K 97 6
                                    

CHAPTER 31

NEILAH

Pagkaalis nina Erick ay napatingin ulit ako sa pintuan ng ICU at nagisip ng malalim. Para bang pagkaalis ng presensya nya ay muling bumalik saakin ang bigat ng kalooban ko. Muling pumasok sa isipan ko ang mga nangyayari ngayon. Tita... Allayza...



All of this are so sudden. Ni hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Ni hindi ako makagalaw nang may kung sinong kumuha kay Allayza.



Napabuntong hininga ako. Parang gusto kong tumakbo kay Erick ngayon at yakapin syang muli. His presence makes me... calm and safe for some reason.



Maybe because he's a King? Ganoon dapat ang mga hari 'di ba? Dapat pinapakalma ang mga nasasakupan nila na magiging maayos din ang lahat?



I sigh again and almost rub my temple. Nanginginig ang mga kamay ko ng may humawak non. Inangat ko ang paningin ko at bumungad sakin ang isang babaeng nakangiti. She is so angelic and so bright na bigla kong natandaan sa kanya ang ngiti ni Kian sa tuwing tuwang - tuwa ito.



She's the girl a while ago right? Ang kausap ni Erick to take care of me?



She smiled at me. "Hey. Everything will be fine." Para akong natameme sa boses nya. Her voice is so soothing and so small. Para talaga syang anghel.



Who the hell is she? Okay. That's kinda rude kung tatanungin ko sya ng ganon. Even her actions is so calm and fragile na napapaisip na lang ako bigla kung ano ang ginagawa nya dito. Kung ano ang ginagawa nya dito na kasama ang mga Gangsters.



Bumuntong hininga ako. "Ikaw 'yung pinaiwan saakin ni Erick hindi ba?" I ask and she nodded.



"Yes. Pinaiwan nya ako sa iyo because you may break down any minute from now." She answered at napaisip naman ako. Totoo ngang ramdam kong malapit na akong bumagsak, mentally and physically. Kaganina pa ako nakakaramdam ng hilo at matinding panlalamig. Kitang - kita ko nga sa repleksyon ko kaganina ang pamumula ko at ramdam kong nagugutom na din ako.



"You wanna go downstairs to the cafeteria? Namumutla ka na. At mukhang hindi ka pa nakakakain ng lunch." ani pa nya habang hawak - hawak pa din ang kamay kong nanginginig.



Dahil sa sinabi nya ay kumulo din bigla ang sikmura ko. I didn't even notice that i'm hungry.



"I just can't leave. Tita Fiona needs me." I tried to sound brave and strong ngunit kahit ako ay rinig na rinig ko ang panliliit ng boses ko at ang kahinaan non.

The Secret of the Campus Nerd ✔Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon