Kinabahan ako ng marinig ko ang kakaibang pagtunog ng makina sa gilid niya.
Agad akong tumakbo kay Doc at tinawag siya. Nagsama din siya ng mga nurse.
Pagkapasok na pagkapasok ko ay nag-iiyakan na sila. Kinabahan ako. Anong nangyayari? Tila may kung anong bumara sa lalamunan mo.
Kusang tumulo ang mga luha sa mga mata ko habang nakikita ko siya.
Doc is reviving Elleigne. She was revived using an electric.
"OMYGOD!"
"ELLEIGNE! ELLEIGNE!" I shouted her name as I hugged her so tight.
"Baby walang iwanan." pagmamakaawa ko sa kanya.
Wala akong pake kung makita nila akong humahagulgol.
"Papakasalan pa kita." pagod na saad ko habang nakayakap pa rin sa kanya.
Tila nabingi ako ng marinig ko ang tunog ng makina. Tinignan ko ito at nakita ko ang straight na linya.
I tapped it.
"SIRA LANG IYAN DIBA?! PALITAN NIYO 'YAN NG BAGO!" saad ko habang humagulgol na sa pag-iyak.
"ELLEIGNE HUWAG KANG GANITO! APAT NA TAON KITANG HININTAY BABY! GISING NA DIYAN PAKAKASALAN PA KITA."
Hindi ko na pinansin ang nasa paligid ko pero ramdam na ramdam ko ang pagyakap sa akin ng mga kaibigan ko.
"Pasensiya na po, patay po---"
"DON'T EVEN DARE TO END THAT STATEMENT! HINDI PA PATAY SI ELLEIGNE. DIBA BABY!? PLEASE WAKE UP! DON'T HURT ME LIKE THIS." pagpupumilit ko sa kanya habang niyuyugyog ang katawan niya.
Isinandal ko ang ulo ko sa dibdib niya at doon ipinagpatuloy ang pag-iyak.
No heart beat.
Gusto ko na ding mamatay.
I was stunned for a moment when I feel that someone was brushing my hair.
A cold hand touched my face.
I looked up and saw my baby's pale smile.
"Doc! Buhay siya!" sigaw nung nurse kaya lahat kami ay napasinghap sa gulat.
That time wala akong nagawa kundi ang humagulgol lang sa mga braso niya habang yakap-yakap siya ng mahigpit.
"You're a miracle. Thank you for coming back." I whispered to her ears.
---
That day akala ko tuluyan na siyang mawawala na siya sa akin. I was so devastated. Pakiramdam ko di ko kakayaning mawala siya.
Lahat ng iyon ay hindi ko inaasahan.
Nagkahiwalay kami pero heto siya ngayon naglalakad palapit sa akin habang akay-akay ng kuya niya.
"Wala na akong masasabi sa iyo Jimin dahil alam kong aalagaan mo ang kapatid ko." saad ng kuya niya bago ako tinapik sa likod ko.
I cried when I finally hold her hands as we go on the aisle.
Some were laughing at me because they never thought I will cry like this in front of them.
"Why are you crying." Elleigne asked.
"I'm just so happy." I answered.
We made our bows in front of these people and even to the world. I was so thankful to my beloved Armys that they support me and us on this.
"You may now kiss your bride." Father said.
Tinanggal ko ang belo na nakaharang sa mala-anghel niyang mukha. I smiled and she smiled back to me...
I sealed our bows into a passionate kiss.
Damn. I'll love this girl forever.
END
BINABASA MO ANG
Will You Notice Me? (Completed) (PJ| FAN FIC)
Fanfic(BTS Fanfiction) (JiminXFan) Ang hirap maging Fan Girl. Minsan hanggang tingin ka na lang sa kanya. Minsan lang ba? Hindi mo siya kayang abutin dahil hindi lang ikaw ang babaeng naghahangad sa kanya. Marami kang karibal sa puso niya. Naiisip mo na m...
