காதல் காற்று வீசும் நேரம்

இன்ப அதிர்ச்சி

புறம் ஏறிய ரக்ஷன் சிரிக்க ஆரம்பிக்க, வேற்று கிரகவாசியை பார்ப்பதுப்போல் அவனை யாழினி புரியாமல் பார்த்தாள். சற்றே கோபம் தொனிக்கும் குரலில் யாழினி, "டேய் ரக்ஷா!! ஏன்டா சிரிக்கிற? " என்று அவனை அதட்டும் குரலில் கேட்க, "ஒன்னுமில்ல! நினைச்சேன் சிரிச்சேன். " என்று கூறினான். "என்ன நினைச்ச? எதுக்கு சிரிச்ச?  ஒழுங்கா சொல்லுடா! " உயர்த்திய குரலில் கேட்க, "இத முதல்லேயே சொல்லிருந்தா அம்மா இவ்வளவு டென்ஷன் ஆகியிருக்க மாட்டாங்க. " என்று கூறினான். யாழினி புரியாமல் அன்னையைப் பார்க்க அவரின் முகத்தில் கடுமை நீங்கி இருந்தது. இன்னும் குழம்பியவள், ரக்ஷனிடம் கேள்வி பார்வை வீச, அவனோ வேண்டுமென்றே தன் தட்டில் கவனம் செலுத்த, கோபமடைந்த யாழினி, "ரக்ஷா  நான் கேட்டதுக்கு பதில் சொல்லுடா? " என்று மூகத்தில் கோபம் அப்பட்டமாக தெரிய, அவனை அதட்டினாள். "அக்கா ஒன்னு கேப்பேன் கோபடமாட்டேல? " என்று கேட்க, "மாட்டேன்! என்னனு சொல்லு டென்ஷன் பண்ணாத " என்று பல்லை கடித்தாள் யாழினி.  "ஒன்னும்இல்ல ஒரு டவுட் நீ உண்மையிலேயே டியூப்லைட்டா இல்லேனா அப்படி நடிக்கிறீயா? " என்று சிரித்துக் கொண்டே கேட்க, இன்னும் எரிச்சல் அடைந்த யாழினி, "ரக்ஷா! என் பொறுமைய சோதிக்காத! என்னனு சொல்லு! " என்று அதட்டினாள். "ஓகே! ஓகே! கூல்! அக்கா அவர்களே! நீங்கள் சென்னைக்கு இடம்பெயர போகிறீர்கள். " என்று கேலியாக கூற,  "அத தானே நான் இவ்வளவு நேரமா சொல்லிட்டு இருக்கேன்." என்று பல்லைக் கடித்தாள் யாழினி. "அட லூசு அக்காவே! அத்தானும் சென்னையிதானே வொர்க் பண்றாங்க....." . "ஓ " என்று கூறிவிட்டு தன் அறைக்குள் சென்றுவிட்டாள். "என்ன ஒன்னுமே சொல்லாம போறா! அம்மா! என்னமா ஆச்சு இவளுக்கு. " என்று ரக்ஷன் சலித்துக்கொண்டான்.
மெத்தையில் சரிந்தா யாழினி,  தலையணையை நனைத்தவாறு உறங்கிப்போனாள்.

காலையில் சீக்கிரமாக முழிப்பு தட்ட, விழித்துக்கொண்டாள் யாழினி. மனம் ஏனோ கனமாக இருக்க தோட்டத்தில் அமர சென்றாள் .  காற்றில் ஆடும் மரத்தை பார்த்தவாறு சிந்தனையில் ஆழ்ந்தாள். தன் தோளில் தொடுகையை உணர்ந்வள் நிமிர்ந்து பார்த்தாள். பத்மா அவள் அருகில் அமர்ந்து தலையை தடவினாள். "என்னடா யோசிச்சிட்டு இருக்க? " என்று பத்மா யாழினியிடம் கேட்டாள். "ஒன்னும் இல்லமா. " என்று இறங்கிய குரலில் யாழினி பதிலளிக்க, " ஒன்னும் இல்லைனு சொன்னாலே ஏதோ இருக்கு, சொல்லு என்ன ஆச்சுடா? " என்று பத்மா கேட்க யாழினியின் கண்களில் கண்ணீர் கெட்டியது. "ஏய்! என்னாச்சு ஏன் அழுற! சரி சரி எனக்கு உன்மேல கோபம்லா இல்லமா. அழாதடா என் தங்கம்ல." என்று யாழினின் கன்னத்தில் வடிந்த கண்ணீரை துடைத்தார் பத்மா.